Stosowanie list w języku Python do wprowadzania danych
Potrafisz już wykorzystywać zmienne do przechowywania pojedynczych informacji. W zmiennej wiek możesz zapisać np. informację o tym, ile lat ma twój kot. Język Python umożliwia ci również przechowywanie w jednej zmiennej większej liczby informacji, np. wieku psa, chomika i kota. Struktura, która jest do tego wykorzystywana, to listalista.
Interaktywna treść merytorycznaInteraktywna treść merytoryczna
MultimediumMultimedium
Zestaw ćwiczeń interaktywnychZestaw ćwiczeń interaktywnych
SłownikSłownik
BibliografiaBibliografia
Wprowadzenie do programowania w języku PythonWprowadzenie do programowania w języku Python
Pisanie poleceń w języku Python w trybie interaktywnymPisanie poleceń w języku Python w trybie interaktywnym
Stosowanie instrukcji iteracyjnej do realizacji algorytmów iteracyjnych w języku PythonStosowanie instrukcji iteracyjnej do realizacji algorytmów iteracyjnych w języku Python
Stosowanie funkcji w języku Python do realizacji algorytmu Euklidesa z odejmowaniemStosowanie funkcji w języku Python do realizacji algorytmu Euklidesa z odejmowaniem (fragment poświęcony pętlom)
Scharakteryzujesz budowę i działanie listy w języku Python.
Napiszesz i uruchomisz program obliczający średnią ocen z różnych przedmiotów.
Zapiszesz funkcje wykorzystujące listy, których zadaniem będzie obliczenie średniej arytmetycznej podanych liczb rzeczywistych.
Twoim zadaniem jest obliczenie sumy dwóch liczb. W programie możesz wykorzystać dwie zmienne – do każdej z nich przypiszesz jedną liczbę, a następnie dodasz do siebie zmienne, a wynik przypiszesz do nowej zmiennej.
Twój program mógłby wyglądać tak:
Zastanówmy się jednak, co zrobić w sytuacji, gdy liczb jest więcej. Jeśli byłoby ich osiem, a każda miałaby być przechowywana w osobnej zmiennej, program mógłby wyglądać już tak:
Język Python pozwala wykorzystać zamiast tego strukturę zwaną listą.
Lista w języku Python może przechowywać dane różnego typu. Po utworzeniu listy możemy dodawać do niej kolejne elementy. By odwołać się do danego elementu listy, używamy indeksu elementu.
Każdy element listy ma swój numer (nazywany również indeksem) – numerowanie (indeksowanie) zaczynamy od 0.
Przykładowe listy:
Możemy również w prosty sposób utworzyć listę składającą się z takich samych elementów:
W ten sposób tworzymy listę jedynki, która składa się z dziesięciu elementów o wartości 1:
Kolejne działania omawiać będziemy dla tablicy liczby:
Zastanówmy się, w jaki sposób odwołać się do konkretnego elementu listy liczby. Składa się ona z ośmiu elementów. Jest indeksowana od 0, zatem kolejne elementy mają następujące indeksy:
element 26 ma indeks 0;
element 4 ma indeks 1;
element 27 ma indeks 2;
element 5 ma indeks 3;
element 20 ma indeks 4;
element 24 ma indeks 5;
element 20 ma indeks 6;
element 23 ma indeks 7.
By odwołać się do elementu listy liczby o indeksie 4, wykorzystamy instrukcję:
Podajemy nazwę listy, a następnie w nawiasach kwadratowych umieszczamy indeks elementu.
Nie możemy zmienić indeksu elementu, ale możemy nadpisać element znajdujący się w danym miejscu, przypisując do odpowiedniego indeksu nową wartość. Wykonujemy to za pomocą prostej instrukcji przypisania. Do elementu listy liczby o indeksie 4 przypiszemy wartość 0:
Język Python jest językiem obiektowym, co oznacza, że każda zmienna jest pewnego typu obiektem. Różne obiekty mają różne metody wbudowane, które pozwalają wykonywać rozmaite akcje związane z obiektem.
Do takich metod należy metoda append() odpowiedzialna za dodawanie elementu na końcu listy. Za pomocą metody append() możemy dodać na końcu listy element dowolnego typu, czyli również inną listę.
Dodajmy na końcu listy liczby liczbę 99 przechowywaną w zmiennej liczba. Wykorzystamy do tego następujące operacje:
Inne wybrane metody listy:
lista.copy()– metoda kopiuje listę; skopiowaną listę należy przypisać do nowej zmiennejlista.sort()– metoda porządkuje listę niemalejąco;lista.index(element)– metoda wyświetla indeks pierwszego wystąpienia wskazanego elementu; jeśli elementu nie ma w liście, wyświetlony zostaje komunikat błędu;lista.count(element)– metoda zlicza liczbę wystąpień w liście wskazanego elementu; jeśli elementu nie ma w liście, zostaje wyświetlona wartość 0.
Przetestujmy działanie metod: copy, sort, index, count.
Metoda copy():
Metoda sort():
Metoda index():
Metoda count():
Możemy sprawdzić również długość listy, czyli liczbę jej elementów. Wykorzystujemy do tego funkcję wbudowaną len():
Inne operacje, które możemy wykonać, to wypisanie największego oraz najmniejszego elementu listy:
Za pomocą listy implementujemy strukturę nazywaną tablicą. W przeciwieństwie do listy tablica przechowuje tylko jeden typ danych.
Różnica między listą a tablicą:
Notatnik
Prezentacja multimedialna
Zestaw ćwiczeń interaktywnych
Leon do elementu tablicy koty o indeksie 1.min() Możliwe odpowiedzi: 1. zwraca element o największej wartości, 2. zwraca ilość elementów listy (a więc jej długość), 3. zwraca element o najmniejszej wartości max() Możliwe odpowiedzi: 1. zwraca element o największej wartości, 2. zwraca ilość elementów listy (a więc jej długość), 3. zwraca element o najmniejszej wartości len() Możliwe odpowiedzi: 1. zwraca element o największej wartości, 2. zwraca ilość elementów listy (a więc jej długość), 3. zwraca element o najmniejszej wartościkoty o indeksie 2.Dana jest lista, w której przechowywane są wybrane małe litery alfabetu. Uzupełnij kod funkcji, której zadaniem jest obliczenie, ile z tych liter to samogłoski.
Specyfikacja problemu:
Dane wejściowe:
lista– lista małych liter alfabetu do sprawdzenia
Wyniki:
Liczba samogłosek w liście.
Przykłady:
Polecenia:
Zdefiniuj funkcję
ile_samoglosek(parametr).Sprawdź, czy funkcja dla danych wejściowych
["a","x","g","e"]zwraca wartość2.Sprawdź, czy funkcja dla danych wejściowych
["a","o","i","e"]zwraca wartość4.Sprawdź, czy funkcja dla danych wejściowych
["p","x","g","c"]zwraca wartość0.Sprawdź, czy funkcja dla dowolnych danych wejściowych zwraca odpowiednie dane wyjściowe.
Polecenia wykonaj w testerce.
Napisz program, który podzieli daną listę liczb naturalnych na dwie listy. Pierwsza powinna zawierać liczby parzyste, druga powinna zawierać liczby nieparzyste. Program powinien wyświetlić listę zawierającą więcej elementów albo listę z jednym elementem o wartości [0], jeśli wynikiem podziału są listy o jednakowej długości.
Specyfikacja problemu:
Dane wejściowe:
lista_liczb_naturalnych– lista zawierająca liczby naturalne należące do przedziału<1; 99>
Wyniki:
Program wyświetla dłuższą z powstałych list albo jednoelementową listę, która składa się z liczby 0.
Przykłady:
Wykonaj kolejne polecenia:
Zdefiniuj funkcję
dziel_lista(parametr), która zwróci (słowo kluczowereturn) listę zgodnie ze specyfikacją wyników.Sprawdź, czy funkcja dla danych wejściowych
[43,82,60,14,4,31]zwraca[82,60,14,4].Sprawdź, czy funkcja dla danych wejściowych
[35,79,47,31,81,76,53,55,86,66,48,27,68,75,25]zwraca[35,79,47,31,81,53,55,27,75,25].Sprawdź, czy funkcja dla danych wejściowych
[43,82,60,13,4,31]zwraca[0].Sprawdź, czy funkcja dla danych wejściowych
[[45, 36, 11, 11, 71, 79, 33, 11, 86, 10, 47]zwraca[45,11,11,71,79,33,11,47].Sprawdź, czy funkcja dla dowolnych danych wejściowych zwraca odpowiednie dane wyjściowe.
Polecenia wykonaj w testerce.
Słownik
wydzielona grupa instrukcji, przyporządkowana do nadrzędnego elementu
to wydzielony fragment kodu programu, który posiada pewną funkcjonalność i logiczną całość; pozwala na zwiększenie przejrzystości kodu i jego wielokrotne użycie
z ang. Integrated Development and Learning Environment; środowisko do zapisywania i uruchamiania programów napisanych w języku Python; wykorzystuje się je do nauki programowania
sekwencyjny typ danych, w którym można przechowywać elementy różnych typów; zachowuje kolejność wprowadzania danych
pętla z warunkiem logicznym, który określa, jak długo będzie działać odpowiadający jej blok instrukcji
Pętla – Czytaj – Wykonaj – Wyświetlaj (REPL, ang. Read Eval Print Loop), to interaktywne środowisko programistyczne, które przyjmuje proste polecenia użytkownika, wykonuje je, zwraca wynik oraz wraca do początku pętli. Jest to podstawowy sposób działania środowiska IDLE.
język Python ma wiele dodatkowych funkcjonalności zwanych modułami; standardowe moduły to te, które są instalowane razem z językiem
struktura przechowująca dane tego samego typu; w języku Python implementowana za pomocą listy
Bibliografia
Dokumentacja języka Python, docs.python.org, dostęp 27.02.2024.
Jurkiewicz A., Python 3 – Projekty dla początkujących i pasjonatów, Helion, Gliwice 2021.
Lutz M., Python. Wprowadzenie (wyd. V), Helion, Gliwice 2022.
Łos K., Python dla nastolatków. Projekty graficzne z Python Turtle, Helion, Gliwice 2022.
Sysło M.M., Algorytmy, Helion, Gliwice 2016.
