Święty to Przyjaciel. Życiowa postawa świętej s. M. Faustyny Kowalskiej

1. Cele lekcji:

A. Wiadomości:

uczeń poznaje biografię i ogólne założenia programu życiowego świętej siostry M. Faustyny Kowalskiej;

B. Umiejętności:

uczeń potrafi wskazać związek między sentencjami zaczerpniętymi z wypowiedzi świętej a jej życiem; kształtowanie u młodzieży postawy świadomej pracy nad sobą; uczeń potrafi przełożyć myśli swiętej na praktykę życia codziennego.

2. Metoda i formy pracy:

wykład, pogadanka, praca z tekstem.

3. Środki dydaktyczne:

tekst - kalendarium życia świętej, portret, kartki z myślami siostry M. Faustyny Kowalskiej, plakat „Jezu,ufam Tobie”.

4. Przebieg katechezy

Modlitwa - akt zawierzenia świata Miłosierdziu Bożemu.

Wstęp

Papież Jan Paweł II dnia 17.08.2002 r. w Krakowie - Łagiewnikach zawierzył świat Miłosierdziu Bożemu. Siostra Maria Faustyna Kowalska, skromna zakonnica, została wybrana do ogłoszenia Bożego Miłosierdzia, podobnie jak dzieci z La Salette, Lourdes, Fatimy były orędownikami poleceń Matki Bożej. Jest ona przede wszystkim świadectwem ostatecznego zawierzenia w nieskończone miłosierdzie Chrystusa. W 1968 roku został rozpoczęty w Rzymie proces beatyfikacyjny Sługi Bożej s. Faustyny Kowalskiej.

18.04.1993 roku ogłoszono ją błogosławioną. Kanonizacja odbyła się 30.04.2000 roku.

Wyjaśnienie pojęć: „beatyfikacja” i „kanonizacja”.

Rozwinięcie

Prezentacja postaci siostry M. Faustyny Kowalskiej. Informuję uczniów, że niedawno odbyła się uroczystość kanonizacji siostry M. Faustyny Kowalskiej, w związku z tym przyjrzymy się bliżej tej postaci.

S. M. Faustyna Kowalska, znana dziś w całym świecie apostołka Miłosierdzia Bożego, zaliczana jest przez teologów do grona wybitnych mistyków Kościoła. Przyszła na świat jako trzecie z dziesięciorga dzieci w biednej i pobożnej rodzinie chłopskiej we wsi Głogowiec. Na chrzcie świętym w kościele parafialnym w Świnicach Warckich otrzymała imię Helena. Od dzieciństwa odznaczała się pobożnością, umiłowaniem modlitwy, pracowitością i posłuszeństwem oraz wielką wrażliwością na ludzką krzywdę. Do szkoły chodziła niecałe trzy lata: jako szesnastoletnia dziewczyna opuściła rodzinny dom, by na służbie w Aleksandrowie i Łodzi zarobić na własne utrzymanie i pomóc rodzicom.

Głos powołania odczuwała w swej duszy już od siódmego roku życia (na dwa lata przed przystąpieniem do I Komunii Świętej), ale rodzice nie zgadzali się na jej wstąpienie do klasztoru. W tej sytuacji Helenka usiłowała zagłuszyć w sobie to Boże wezwanie, lecz przynaglona wizją cierpiącego Chrystusa i słowami wyrzutu: Dokąd cię cierpiał będę i dokąd mnie zwodzić będziesz? (Dz. 9) - podjęła próby poszukiwania miejsca w klasztorze. Pukała do wielu furt zakonnych, ale nigdzie jej nie przyjęto. 1 sierpnia 1925 roku przekroczyła próg klauzury w klasztorze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Warszawie przy ul. Żytniej.

Po kilku tygodniach przeżywała jednak silną pokusę przeniesienia się do innego zgromadzenia, w którym byłoby więcej czasu na modlitwę. Wtedy Pan Jezus, ukazując jej swe zranione i umęczone oblicze, powiedział: Ty mi wyrządzisz taką boleść, jeżeli wystąpisz z tego Zakonu. Tu cię wezwałem, a nie gdzie indziej i przygotowałem wiele łask dla ciebie (Dz. 19).

W Zgromadzeniu otrzymała imię - s. Maria Faustyna. Nowicjat odbyła w Krakowie i tam w obecności bpa St. Rosponda złożyła pierwsze, a po pięciu latach wieczyste, śluby zakonne: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Pracowała w kilku domach Zgromadzenia, najdłużej w Krakowie, Płocku i Wilnie, pełniąc obowiązki kucharki, ogrodniczki i furtianki.

Na zewnątrz nic nie zdradzało jej niezwykle bogatego życia mistycznego. Gorliwie spełniała swe obowiązki, wiernie zachowywała wszystkie reguły zakonne, była skupiona i milcząca, a przy tym naturalna, pogodna, pełna życzliwej i bezinteresownej miłości dla bliźnich.

Całe jej życie koncentrowało się na konsekwentnym dążeniu do coraz pełniejszego zjednoczenia z Bogiem i na ofiarnej współpracy z Jezusem w dziele ratowania dusz. Jezu mój - wyznała w Dzienniczku - Ty wiesz, że od najwcześniejszych lat pragnęłam zostać wielką świętą, to jest, pragnęłam Cię kochać tak wielką miłością, jaką Cię jeszcze dotychczas żadna dusza nie kochała (Dz. 1372).

Głębię jej życia duchowego odsłania Dzienniczek. Uważna lektura tych zapisków daje obraz wysokiego stopnia zjednoczenia jej duszy z Bogiem: wielkiego udzielania się Boga jej duszy oraz jej wysiłków i zmagań na drodze ku chrześcijańskiej doskonałości. Pan obdarzył ją wielkimi łaskami: darem kontemplacji, głębokiego poznania tajemnicy miłosierdzia Bożego, wizjami, objawieniami, ukrytymi stygmatami, darem proroctwa i czytania w duszach ludzkich, a także, rzadko spotykanym, darem mistycznych zaślubin.

Surowy tryb życia i wyczerpujące posty, jakie sobie narzucała jeszcze przed wstąpieniem do Zgromadzenia, tak osłabiły jej organizm, że już w postulacie trzeba było ją wysłać do podwarszawskiego Skolimowa dla poratowania zdrowia. Po pierwszym roku nowicjatu przyszły niezwykle bolesne doświadczenia mistyczne, tzw. ciemnej nocy, a potem cierpienia duchowe i moralne związane z realizacją posłannictwa, jakie otrzymywała od Chrystusa Pana. S. Faustyna swoje życie złożyła w ofierze za grzeszników i z tego tytułu doznawała także różnych cierpień, aby przez nie ratować ich dusze. W ostatnich latach życia wzmogły się cierpienia wewnętrzne, tzw. biernej nocy ducha, i dolegliwości organizmu: rozwinęła się gruźlica, która zaatakowała płuca i przewód pokarmowy. Z tego powodu dwukrotnie, po kilka miesięcy, przebywała na leczeniu w szpitalu na Prądniku w Krakowie.

Zupełnie wyniszczona fizycznie, ale w pełni dojrzała duchowo, mistycznie zjednoczona z Bogiem, zmarła w opinii świętości 5 października 1938 roku, mając zaledwie 33 lata, w tym 13 lat życia zakonnego. Jej ciało złożono w grobowcu na cmentarzu klasztornym w Krakowie‑Łagiewnikach, a w czasie procesu informacyjnego w 1966 roku przeniesiono do kaplicy.

Na podstawie kalendarium życia, uczniowie analizują wybrane daty i wydarzenia z życia świętej siostry M. Faustyny Kowalskiej.

Podsumowanie

Metoda: pogadanka.

Jak wyglądała święta siostra M. Faustyna Kowalska? (Miała gładkie rude włosy upięte w warkocz, twarz pociągłą i piegowatą. Miała w sobie coś co wzbudzało szacunek).

Co to jest postulat? (Postulat, który trwa zwykle 10 miesięcy, stopniowo wprowadza kandydatkę do życia zakonnego).

Co to jest nowicjat? (Nowicjat w Zgromadzeniu Matki Bożej Miłosierdzia trwa 2 lata i odbywa się w Krakowie. Pierwszy rok poświęcony jest dogłębnej formacji duchowej, a w czasie drugiego roku siostry nowicjuszki rozpoczynają pracę w różnych dziełach apostolatu).

Zapis do zeszytu.

Święty to przyjaciel, pocieszyciel, to brat kochający. Odczuwa nasze biedy, troski, modli się za nas, pragnie naszego dobra i szczęścia.

Modlitwa końcowa: „Dla Jego bolesnej Męki, miej miłosierdzie dla nas i całego świata”.

5. Bibliografia

Pismo Święte

Jan Grzegorczyk, Każda dusza to inny świat, Poznań 2002.

Święta s. M. Faustyna Kowalska, Dzienniczek, Warszawa 2002.

Teresa Labuda, Promienie łask, Warszawa 2001.