E-materiały do kształcenia zawodowego

Układy pneumatyczne

MEC.03. Montaż i obsługa maszyn i urządzeń - Mechanik- Monter maszyn i urządzeń i  Technik mechanik

bg‑turquoise

Właściwości powietrza

1

ATLAS INTERAKTYWNY

Powietrze jest to mieszanina gazów stanowiących atmosferę Ziemi. W pobliżu Ziemi powietrze zawiera:

  • Azot – około 77%

  • Tlen – niecałe 21%

  • Parę wodną – około 1%

  • Argon – około 1%

  • Inne – wodór, dwutlenek węgla i gazy szlachetne (neon, hel, ksenon)

Odziaływania między cząstkami powietrza są bardzo małe i mogą zostać pominięte przy przyjętych w pneumatyce warunkach pracy. Posiada więc małą lepkość, która charakteryzuje niskie opory przepływu, dlatego można je transportować na dość znaczne odległości. Powietrze nie ma określonej postaci, tak jak wszystkie gazy i zmienia swój kształt przy najmniejszym działaniu siły i zajmuje maksymalnie obszar, który ma do dyspozycji. Jest zatem bardzo ściśliwe i można je sprężać.

W napędach i sterowaniu pneumatycznym ważna jest jakość powietrza. Na jakość powietrza mają wpływ zanieczyszczenia, do których w pneumatyce zaliczamy:

  • substancje stałe (kurz, sadza, pyłki),

  • wodę,

  • olej (pochodzący od smarowania sprężarki).

Przeciętnie 1 m3 powietrza miejskiego zawiera:

  • 140mln cząstek zanieczyszczeń stałych co odpowiada średnio od 5 do 20 mgm3, a w rejonach szczególnie zapylonych nawet 100 mgm3.

  • około 10mg oleju,

  • około 11 g pary wodnej.

W zależności od ilości zanieczyszczeń powietrze posiada odpowiednią klasę czystości, które są przedstawione w poniższej tabeli.

Tabela 9. Klasy czystości powietrza

Klasa

Max wielkość elementów stałych μm

Max stężenie elementów stałych mgm3

Woda - max punkt rosy °C

Max stężenie oleju mgm3

Zanieczyszczenia substancjami stałymi

Zawodnienie

Zaolejenie

1

0,1

0,1

-70

0,01

2

1

1

-40

0,1

3

5

5

-20

1

4

15

8

+3

5

5

40

10

+7

25

6

-

-

+10

-

W poniższej tabeli przedstawiono zalecane klasy czystości dla różnych zastosowań (branż).

Tabela 10. Zalecane klasy czystości powietrza dla różnych zastosowań (branż)

Zastosowanie sprężonego powietrza

Olej

Pył

Woda

Zwykłe powietrze użytkowe

-

-

-

Powietrze do nawiewu

Piaskowanie

3

-

4

Proste roboty lakiernicze

Transport pneumatyczny

5

3

4

Narzędzia pneumatyczne

2

2

4

Malowanie natryskowe

Kondycjonowanie

Powietrze do sterowania

3

2

1-3

Powietrze do sterowania

Pneumatyka

Technika medyczna

1

2

3-4

Powietrze do oddychania

Przemysł środków spożywczych

Browary

1

1

1-3

Mleczarnie

Przemysł farmaceutyczny

Źle przygotowane powietrze zwiększa liczbę awarii i obniża okres użytkowania układu pneumatycznego. Uwidaczniać się to może w następujący sposób:

  • podwyższone zużycie uszczelnień i ruchomych części w zaworach i siłownikach,

  • zaoliwione zawory,

  • zanieczyszczone tłumiki hałasu,

  • korozja rur, zaworów, siłowników i innych elementów,

  • wymycie smarowania w elementach z częściami ruchomymi.

Wilgotność powietrza

W jednostce objętości powietrza o danym ciśnieniu i w danej temperaturze może znajdować się tylko ograniczona ilość pary wodnej. Maksymalna (graniczna) ilość pary wodnej fmax, jaką może przyjąć 1 m3 powietrza o danym ciśnieniu i w danej temperaturze, nazywa się nasyceniem. Nadmiar pary powyżej nasycenia skrapla się.

Zależność granicznej zawartości pary wodnej w powietrzu (zwanym nasyceniem lub linią punktu rosy) od temperatury i ciśnienia powietrza przedstawia się na wykresie. Pokazany jest on na poniższym rysunku. Wynika z niego, że nasycenie rośnie wraz ze wzrostem temperatury, a maleje wraz ze wzrostem ciśnienia. Oznacza to, że im większa temperatura, to powietrze może przyjąć więcej pary wodnej, natomiast, czym bardziej sprężone powietrze (posiada większe ciśnienie), tym mniej pary wodnej może przyjąć. W tabeli poniżej rysunku przedstawiono wartości nasycenia fmax (wartość graniczną zawartości pary wodnej) od temperatury dla ciśnienia atmosferycznego.

RUPok0TYM1lPM
Zależność wilgotności nasycenia powietrza od temperatury i ciśnienia
Źródło: Englishsquare.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
1
Tabela 11. Wartości graniczne zawartości pary wodnej powietrza atmosferycznego w zależności od temperatury

Temperatura, °C

fmax, gm3

Temperatura, °C

fmax, gm3

Temperatura, °C

fmax, gm3

Temperatura, °C

fmax, gm3

-55

0,04

0

4,85

15

12,82

30

30,34

-50

0,06

1

5,19

16

13,63

35

39,56

-45

0,11

2

5,56

17

14,47

40

51,07

-40

0,18

3

5,95

18

15,36

45

65,31

-35

0,29

4

6,36

19

16,30

50

82,77

-30

0,46

5

6,80

20

17,28

55

104,01

-25

0,71

6

7,26

21

18,32

60

129,64

-20

1,08

7

7,75

22

19,41

65

160,34

-15

1,61

8

8,27

23

20,56

70

196,86

-10

2,36

9

8,82

24

21,76

75

240,01

-5

3,41

10

9,40

25

23,03

80

290,67

-4

3,66

11

10,01

26

24,36

85

349,78

-3

3,93

12

10,66

27

25,75

90

418,37

-2

4,22

13

11,34

28

27,21

95

497,51

-1

4,52

14

12,06

29

28,74

100

588,36

Zawartość pary wodnej w powietrzu atmosferycznym można wyrazić w różny sposób, a mianowicie jako:

  • wilgotność absolutną f wyrażoną w gm3, przedstawiającą faktyczną zawartość pary wodnej w powietrzu

  • wilgotność względną a - wyrażony w % stosunek wilgotności absolutnej f do nasycenia fmax w danej temperaturze:

    a=ffmax·100%
  • atmosferyczny punkt rosy, °C

  • ciśnieniowy punkt rosy, °C (dla powietrza sprężonego).

Atmosferyczny punkt rosy jest to wyrażona w °C temperatura, w której dana wilgotność powietrza niesprężonego stałaby się nasyceniem. W miarę wzrostu ciśnienia powietrza linia punktu rosy obniża się w stosunku do linii atmosferycznego punktu rosy. Ciśnieniowy punkt rosy jest to wyrażona w °C temperatura, w której dana wilgotność powietrza sprężonego stałaby się nasyceniem.

Tabela 12. Wilgotność względna, ciśnieniowy punkt rosy

Przykład

W powietrzu atmosferycznym o temperaturze 20°C występuje 10 gm3 pary wodnej. Określ wilgotność względną i punkt rosy powietrza.

Odpowiedź

W zadaniu mamy podaną wilgotność absolutną f=10 gm3 w temperaturze 20°C. Żeby obliczyć wilgotność względną należy z taleli 11 lub z rysunku powyżej tabeli 11 odczytać, jaka może być maksymalna graniczna zawartość pary wodnej fmax w powietrzu w temperaturze 20°C. Z tabeli wynika, że fmax=17,28 gm3. Można zatem obliczyć wilgotność względną:

a=ffmax·100%=1017,28·100%=57,87%58%

Żeby określić punkt rosy, należy z tabeli lub wykresu odczytać, dla jakiej temperatury wilgotność absolutna f=10 gm3 stanie się nasyceniem. Powietrze w temperaturze 11°C posiada graniczną zawartość pary wodnej wynoszącą 10,01 gm3. Zatem punkt rosy dla tego powietrza wynosi 11°C. Oznacza to, że z powietrza tego zacznie się wykraplać woda, jeżeli temperatura powietrza spadnie po niżej 11°C.

Powrót do spisu treściD1HeIWIJkPowrót do spisu treści