W każdej z wizualizacji, po kliknięciu w interaktywny numerek, pojawia się plansza z nazwą obiektu, jego opisem i nagraniem dźwiękowym z nim tożsamym.

Opis alternatywny dotyczy grafiki przedstawiającej wewnętrzne stanowisko montera systemów rurociągowych. W części centralnej znajduje się stół, na którym leżą narzędzia, a obok niego skrzynka. W tle znajduje się giętarka mechaniczna oraz deski. Stanowisko pracy montera systemów rurociągowych, który wykonuje gięcie rur, może być zlokalizowane wewnątrz hali budowlanej, na wolnym powietrzu lub w wykopie. Skutkiem takiej pracy jest narażenie się na hałas, wibracje, zapylenie czy konieczność pracy na wysokości lub pod ziemią. W warunkach budowy może pojawić się wiele zagrożeń dla zdrowia i życia pracowników. Stanowiska pracy powinny być tak zorganizowane, wyposażone i zabezpieczone, aby nawet przy chwilowej niedyspozycji lub pomyłki pracownika, nie był on narażony na wypadek. Prace przygotowawcze przy wykonywaniu gięcia rur polegają na: wytrasowaniu położenia instalacji w budynku bądź w terenie (linie i punkty), wykonaniu bruzd i otworów w przegrodach (ścianach i stropach), a następnie położenie odpowiednio dogiętych rur w miejsca ich montażu.

Opis alternatywny dotyczy grafiki przedstawiającej zewnętrzne stanowisko pracy montera systemów rurociągowych. W części centralnej, pod namiotem stoi pracownik przy stole roboczym. Na stole leży giętarka kuszna. W tle wyznaczony teren z rurą. Monter systemów rurociągowych podczas gięcia rur dobiera narzędzie i urządzenia potrzebne mu do pracy. Obecnie najczęściej stosowanymi materiałami do produkcji rur są: aluminium, stal oraz tworzywo sztuczne. Każdy z tych surowców można giąć, uzyskując niestandardowe kształty wedle potrzeb.

Opis alternatywny dotyczy grafiki przedstawiającej giętarki do rur typ ręczna kuszowa. Jest to urządzenie podobne do kuszy. Na przodzie ma wygiętą rurę, będącą na wsporniku. Połączona jest ona ze zbiornikiem znajdującym się na końcu narzędzia. Giętarka do rur ręczna kuszowa. Używana jest do gięcia miękkich rur zrobionych z miedzi lub aluminium. Rury muszą mieć średnicę od dziesięciu do dwudziestu dwóch milimetrów. Kuszowa konstrukcja urządzenia umożliwia gięcie rur z dużą dokładnością i bez konieczności użycia większej siły. Zanim zacznie się gięcie rur, trzeba na samym początku dobrać odpowiedni łuk, który będzie miał odpowiednią średnicę bruzd na obwodzie do dymensji przewodu rurowego. Kostki, które przytrzymują rurę, muszą być zamocowane obrotowo. Kostki kwadratowe mają szerokie zakresy średnic na swoim obwodzie. Kolejnym krokiem jest włożenie rury między łuk i kostki przytrzymujące, a potem, naciskając i opuszczając dźwignię giętarki, doprowadzamy do jej wygięcia. Dźwignię, tuż po odkształceniu, trzeba odciągnąć od dołu, co skutkuje zwolnieniem zapadki. Ostatnim krokiem jest wyjęcie wygiętej rury.

Opis alternatywny dotyczy grafiki przedstawiającej giętarkę hydrauliczną. Jest to narzędzie, które z jednej strony ma wajchę połączoną z płaskim elementem, na którym znajdują się dwa elementy z wypustkami podobnymi do haków. Giętarka hydrauliczna to jeden ze sprzętów hydraulicznych, który wykorzystuje się przy gięciu rur. Przy jego pomocy można też układać pod różnymi kątami media, co można zastosować przy różnych projektach rur. Rury są wykonane z wielu materiałów i mają różne średnice przekroju poprzecznego. Większość giętarek do rur może być używana do gięcia rur okrągłych na miejscu. Szczęki są umieszczane zgodnie ze średnicą zaginanej rury – na ramieniu. Zabezpiecza się je czopami, które są ustawiane w stosunku do osi ramienia, a znakuje się to na czarno w tabeli dotyczącej promieni zgięcia i średnic rur. Segmenty ustawiane są na tłoku roboczym. Przy rurach, których średnica jest większa, zwracany jest tłok i nasuwane są na niego specjalne nakładki. Urządzenie, które jest wyłączone przez długi czas, powinno być przechowywane w suchym miejscu, a jego ruchome części muszą być konserwowane przy użyciu tłuszczu.

Opis alternatywny dotyczy grafiki przedstawiającej giętarkę ręczną dźwigniową. Jest to narzędzie z dwoma ramionami, za pomocą których dokonuje się gięcia rur. Użytkowanie giętarki zaczynamy od jej zamontowania za pomocą uchwytu, który musi być w pionowej pozycji. Przedmiot, który podlega obrabianiu, umieszczony jest między zaciskiem i odpowiednim trzpieniem. Zębatka będzie zamocowana częścią końcową. Śrubę mocującą całkowicie się odkręca. Umieszczamy przedmiot do pozycji i płynnie przekręcamy dźwignię. Najpierw zębatka będzie posuwać się ku górze – w stronę obrabianego przedmiotu. Kolejnym krokiem jest przepchanie tego przedmiotu wokół trzpienia. Wyginanie kontynuujemy aż do czasu, kiedy osiągnie się wymagany kształt przedmiotu. Jak śruba mocująca zostanie poluzowana, to można wyjąć obrabiany przedmiot. W momencie, w którym zgięcie przekroczyło sto osiemdziesiąt stopni, trzeba wyjąć trzpień. Trzeba zachować szczególną ostrożność, aby na podłogę nie spadło nieodparte ramię obrotowe.

Opis alternatywny dotyczy grafiki przedstawiającej giętarkę mechaniczną. Jest to stojąca maszyna z przyciskami i małym blatem. W górnej części znajdują się trzy koła do wyginania rur. Nad nimi znajduje się pokrętło służące do regulacji. Mechaniczna giętarka do rur w swojej budowie i sposobie działania przypomina podnośnik, który to, w porównaniu do ręcznej giętarki rur, umożliwia wytworzenie maksymalnego nacisku na rurę od ośmiu do dwudziestu ton. Wybrany kąt zgięcia, średnica i sztywność materiału wpływają na tę siłę. Dla większości jednostek kąt wynosi od dziewięćdziesięciu do dwus stopni. Giętarki mechaniczne są nieodzowne, jeżeli chodzi o gięcie wielkośrednicowych rur. W czasie gięcia rura może się odkształcić lub popękać. Żeby uniknąć takich sytuacji, należy, tuż przed gięciem, napełnić rurę piaskiem i zakorkować oba jej końce – uniemożliwi to wysypywanie się piasku.