Nie ma jednoznacznej definicji łącza szerokopasmowego, gdyż w miarę modernizacji technologii przesyłowych oraz coraz większego zapotrzebowania klientów, zwiększa się przepustowość kanałuprzepustowość kanału. Wynika to z faktu, iż współczesne urządzenia wymagają ciągłego zwiększania przepustowości, którą definiuje się jako ilość wymiany, przez dany kanał, informacji w jednostce czasu.

Po pierwsze, za telekomunikacyjną sieć szerokopasmową uznaje się taki system, w który dotyczy transmisji cyfrowej o szybkości powyżej 2,048 Mb/s (E1) stosowanej w sieciach rozległych (WAN), czyli sieciach obsługujących przesyłanie danych w obszarach o powierzchni sięgającej do tysiąca kilometrów kwadratowych.

Po drugie, dostęp określa się jako szerokopasmowy, jeżeli wydajność łącza nie jest czynnikiem ograniczającym możliwość uruchomienia aplikacji dostępnych w sieci, czyli nie ma tu limitu ściągania.

Sieć pozabudynkowa to inaczej sieć dosyłowa – służy do dostarczenia sygnału do punktu dystrybucyjnego obsługującego duży obszar (np. dzielnica/osiedle) – budowana przy użyciu kabli światłowodowych o dużej liczbie włókien. Zakończenia kabli dosyłowych znajdują się zwykle w szafkach, mufach lub studniach. W sieci dosyłowej może występować więcej niż jeden punkt dystrybucyjny.

Znaczenie sieci szerokopasmowych jest obecnie tak duże, że należy je uznawać za infrastrukturę podstawową – tak jak infrastrukturę drogową, wodociągową, elektryczną i gazową.

Łącze szerokopasmowe oferuje m.in.:

• nieograniczony dostęp do Internetu,

• telewizję cyfrową,

• telefonię VoIP,

• transmisję danych,

• monitoring wizyjny,

• wideo na żądanie,

• zdalne odczyty liczników,

• nadzór nad pracą automatycznej infrastruktury: fotowoltaiki, przepompowni wody i ścieków, tłoczni gazu itp.

Z chwilą upowszechnienia sieci 5G i „internetu rzeczy” – szerokopasmowe łącza będą jeszcze bardziej niezbędne do pracy, zakupów, nauki, dokonywania płatności, zdalnej kontroli nad urządzeniami, a także do wytwarzania przedmiotów za pomocą drukarek 3D.

Strategia wykorzystania Funduszy Europejskich do roku 2027 zakłada m.in. budowę ultraszybkiej sieci szerokopasmowej (internet o prędkości co najmniej 100 Mb/s) dla wszystkich gospodarstw domowych oraz zapewnienie dostępu gigabitowego dla przedsiębiorstw (tzw. społeczeństwo gigabitowe).

Projekty szerokopasmowe przewidują opracowanie i wybudowanie na terenie każdego z województw sieci światłowodowej wraz z segmentami szkieletowymi (duży punkt rozdziału sygnału w sieci światłowodowej o zasięgu ogólnopolskim) oraz segmentami dystrybucyjnymi (punkt rozdziału sygnału w sieci światłowodowej w obrębie miastowym). Zadaniem segmentów szkieletowych jest zapewnienie optymalnej transmisji sygnału między oddalonymi punktami. Stanowią one bardzo szybką sieć przełączania. Współcześnie struktury segmentów szkieletowych opierają się na przełącznikach warstwy trzeciej, którą tworzą segmenty szkieletowe połączone elementami pasywnymi. Natomiast segmenty dystrybucyjne są łącznością w sieci opartej na regułach określających przepływ ruchu w sieci. Segmenty dystrybucyjne to urządzenia tj. przełączniki warstwowe wyznaczające zasięg sieci dostępowej. Pasywne punkty dystrybucyjne oraz elementy aktywne tworzą warstwę dystrybucyjną sieci, którą łączą segmenty szkieletu sieci.

Za powyższe projekty odpowiada administracja publiczna (państwowa i samorządowa), działająca często poprzez partnerstwa publiczno‑prywatne (w skrócie PPP).

PPP to uregulowane długofalowymi umowami wspólne przedsięwzięcia podmiotów publicznych (państwowych i samorządowych) z firmami prywatnymi. Przykładowo, gmina finansuje połowę kosztów, a firma prywatna opracowuje projekt, realizuje budowę i zapewnia eksploatację, a w zamian – przez 20 lat zyskuje prawo do połowy zysków. Ten sposób działania stał się głównym instrumentem zmniejszania „luki szerokopasmowej”, czyli nierówności w dostępie do sieci szerokopasmowych pomiędzy poszczególnymi obszarami na danym terytorium czy pomiędzy gospodarstwami domowymi o różnym poziomie dochodów.

O ile bowiem przedsiębiorstwa prywatne są zainteresowane samodzielnymi inwestycjami w sieci szerokopasmowe na obszarach o gęstej zabudowie i dużym popycie, w szczególności miejskich, o tyle działalność inwestycyjna na obszarach wiejskich nie przynosi im szybkich przychodów.

Wróć do spisu treściD19MCOS02Wróć do spisu treści

Przejdź do atlasu interaktywnegoDsjMsAq7mPrzejdź do atlasu interaktywnego