Schemat instalacji z gruntową pompą ciepła - Materiał uzupełniający

W centrum schematu znajduje się duże urządzenie o kształcie prostopadłościanu. Jest to gruntowa pompa ciepła. Pompa połączona jest niebieską linią ze zbiornikiem buforowym wody grzewczej, w miejscu gdzie wyświetlona jest na zbiorniku wartość 25,7 stopnia Celsjusza. Również niebieską linią z pojemnościowym podgrzewaczem wody użytkowej. Natomiast linią czerwoną pompa połączone jest z trójdrożnym zaworem przełącznym.
Poniżej znajduje się znacznik z cyfrą jeden, a pod nim kryje się treść: Gruntowa pompa ciepła o mocy dziesięciu kilowatów i współczynniku efektywności COP 4,5. Objętość solanki 3,7 l. Czynnik roboczy R407C (2,5 kg). Urządzenie wyposażone w regulator cyfrowy. Moc pompy ciepła powinna pokrywać całkowite potrzeby grzewcze budynku, określone zgodnie z normą PN‑EN 12831. Wykonanie charakterystyki energetycznej budynku pozwala oszacować zapotrzebowanie na moc cieplną. Zwykle dokonuje tego projektant, dostępne są również programy komputerowe, które po wprowadzeniu danych wyliczają zapotrzebowanie na ciepło dla konkretnego obiektu. Przy doborze pompy należy zwrócić uwagę na oznaczenia, które zawierają informację o parametrach pracy. Np. w B0/W35 pierwsza litera oznacza nośnik energii (tu glikol, z ang. brine), a cyfra określa temperaturę nośnika energii. Litera drugiego członu oznacza czynnik odbierający energię (tu: woda), a liczba - temperaturę zasilania instalacji (35 stopni Celsjusza).

Po prawej stronie od pompy ciepła umiejscowiony został zbiornik buforowy wody grzewczej. Zbiornik buforowy połączony jest czerwoną linią, wychodzącą od miejsca wyświetlacza z ukazaną wartością 35,2 stopnie Celsjusza, z trójdrożnym zaworem przyłącznym. Czerwona linia przechodzi przez zbiornik i biegnie do miejsca opisanego jako ogrzewanie niskotemperaturowe. Niebieską linią, wchodzącą od wyświetlacza, ulokowanego na urządzeniu, na którym wyświetlona jest wartość 25,7 stopnia Celsjusza, zbiornik połączony jest z pompą oraz z pojemnościowym podgrzewaczem wody użytkowej.
Poniżej znajduje się znacznik z cyfrą dwa, pod nim kryje się treść:
Zbiornik buforowy wody grzewczej (600 l) może być stosowany jako magazyn ciepła, który gromadzi zapas podgrzanej wody. Dzięki temu pompa włącza się rzadziej, a koszty ogrzewania są mniejsze. Zbiornik buforowy pełniący funkcję magazynu ciepła zwykle ma pojemność nie mniejszą niż 80 l na jeden kilowat.  Mniejsze zbiorniki, o pojemności od dziesięciu do dwudziestu litrów na jeden kilowat będą pełniły w instalacji rolę sprzęgła hydraulicznego, poprawiającego parametry pracy i wydłużającego żywotność pompy. Zbiorniki różnią się pojemnością i budową: od prostych i tanich zbiorników wyposażonych w króćce i izolację, do urządzeń z wbudowanymi wymiennikami ciepła i jedną lub dwiema wężownicami, dzięki którym działają nie tylko jako magazyny, ale i podgrzewacze wody. Wielkość zbiornika buforowego dobierana jest zgodnie z zaleceniami producenta, tak aby zapewnić w instalacji minimalną pojemność i przepływy.

Trzeci znacznik znajduje się poniżej urządzenia umiejscowionego po lewej stronie od pompy. Na urządzeniu znajduje się czerwony punkt oznaczający, że urządzenie jest wyłączone. Na wyświetlaczu znajdującym się na urządzeniu wyświetlona jest wartość: 39,5 stopni Celsjusza. Urządzenie połączone jest niebieską rurą z pompą oraz z zbiornikiem buforowym. Natomiast linią czerwoną z trójdrożnym zaworem przełącznym.
Po znacznikiem z numerem trzy kryje się treść: Pojemnościowy podgrzewacz wody użytkowej (300 l) z grzałką elektryczną 6 kW. Pojemność zbiornika dobiera się proporcjonalnie do planowanego zużycia wody użytkowej, przyjmując minimalne zapotrzebowanie 50 l na osobę oraz uwzględniając dodatkowe wydatki (zużycie będzie większe, jeśli w obiekcie znajduje się np. wanna z hydromasażem, deszczownica itp.). Urządzenie to na bieżąco odbiera energię dostarczaną przez pompę, dlatego ich moc powinna być zbliżona. W pompach ciepła o mocy powyżej dziesięciu kiloWatów podgrzewacz jest zwykle zintegrowany z obudową pompy. Wężownica w takim urządzeniu musi mieć powierzchnię dwóch do dwóch i pół metra kwadratowego na kilowat. Podczas pierwszego uruchomienia instalacji należy wykonać test ogrzewania wody użytkowej, ustawiając jej wartość na 60°C. Temperaturę, którą uda się osiągnąć pompie zanim zasygnalizuje przegrzanie, ustawia się jako temperaturę maksymalną.

Znacznik czwarty położony jest między pompą a pojemnościowym podgrzewaczem.
Pod znacznikiem kryje się treść: Pionowa sonda gruntowa 2 x 90 m, PE 40 wypełniona niezamarzającym 30% roztworem glikolu polipropylenowego z inhibitorami pod ciśnieniem półtora do dwóch barów. Sondy wprowadza się do budynku specjalnym, izolowanym cieplnie przepustem i łączy przy pomocy rozdzielacza, zwykle umieszczonego w pomieszczeniu technicznym (np. kotłownia). Przy większej liczbie sond stosuje się studzienki rozdzielaczowe wkopane w ziemię. Instalacja dolnego źródła powinna być izolowana termicznie zarówno w strefie dolnego przemarzania, jak i w samej kotłowni (zapobiega to wykraplaniu się wilgoci).

Znacznik numer pięć znajduje się przy zaworze łączącym ciepłą wodę z zimną. Obydwie rury biegną od zbiornika buforowego wody grzewczej.
Pod znacznikiem kryje się treść tożsama z poniższą. Ogrzewanie niskotemperaturowe (tu: płaszczyznowe, podłogowe), którego temperatura zasilania wynosi 35‑45°C pozwala zwiększyć efektywność pompy ciepła. Wraz z warstwą wylewki pełni rolę magazynu ciepła. Inne systemy ogrzewania polecane do instalacji z pompą ciepła to grzejniki niskotemperaturowe (temp. zasilania 45‑55°C) i klimakonwektory (temp. zasilania 45‑55°C). Minimalną pojemność górnego źródła ciepła określa norma EN 14511 i są to 3 l / 1 kW mocy pompy ciepła. Przed uruchomieniem górne źródło ciepła musi być odpowietrzone i napełnione wodą o odpowiedniej jakości, opisanej przez producenta w zaleceniach montażowych. Określa się tam zwykle twardość, parametry przewodności i czystości wody.

Kolejny znacznik znajduje się przy zaworze zlokalizowanychm nad gruntową pompą ciepłą. Od pompy biegnie do zaworu woda o tempateraturze 37,3 stopni Celsjusza. Do zaworu biegną także rury z ciepłą wodą od zbiornika buforowego wody grzewczej podgrzanej do 35,2 stopni Celsjusza oraz od pojemnościowego podgrzewacza wody użytkowej tu 39,5 stopni.
Pod znacznikiem numer sześć kryje się treść: Trójdrożny zawór przełączny podgrzewu wody pozwala kierować czynnik grzewczy do instalacji grzewczej lub podgrzewania wody użytkowej. Sterowany jest automatyką pompy ciepła. W pompach o mocy do 15 kW zwykle zabudowany jest wewnątrz urządzenia. 7.

Znacznik numer siedem znajduje się nad regulatorem pompy. Na wyświetlaczu znajdują się wartości: 36,2 kilowatogodziny, 4,2 kilowatogodziny oraz 1453,2 kilowatogodziny. Regulator połączony jest przerywanymi liniami: z rurą biegnącą między zbiornikiem buforowym a ogrzewaniem niskotemperaturowym, tam wyświetla się temperatura 33.2 stopnia, z pompą oraz trójdrożnym zaworem.
Pod znacznikiem z cyfrą siedem kryje się treść tożsama z poniższą: Regulator pompy ciepła to urządzenie elektroniczne, które steruje pracą systemu na podstawie danych na temat temperatury w różnych jej punktach oraz zaprogramowanych parametrów pracy. Dzięki temu pompa jest urządzeniem samoczynnym, zdolnym utrzymywać komfort cieplny w budynku. Użytkownik zwykle może korzystać z funkcji programowania dobowego i tygodniowego oraz programowania optymalnego lub ekonomicznego (w zależności od wymaganej intensywności ogrzewania). Po uruchomieniu instalacji z pompą ciepła układ grzewczy należy wyregulować hydraulicznie, aby zapewnić odpowiednią pracę pompy ciepła oraz komfort cieplny użytkowników. Trzeba ustawić m.in. prędkości przepływów na pętlach ogrzewania podłogowego czy parametry krzywej grzewczej.