ATLAS INTERAKTYWNY

Zadaniem cieczy hydraulicznej jest przeniesienie energii z napędu hydraulicznego (najczęściej jest to pompa hydrauliczna) do odbiorników takich jak: cylindry i silniki hydrauliczne, które wykonują czynności wymagane przez użytkownika. Ciecz pełni następujące funkcje:

• odprowadza ciepło,

• przenosi energię i sygnały sterujące,

• uszczelnia układ,

• odprowadza zanieczyszczenia stałe z układu,

• smaruje ruchome elementy,

• zmniejsza zużycia części układu hydraulicznego,

• chroni przed korozją.

Aby układ hydrauliczny działał prawidłowo, ciecz hydrauliczna powinna spełniać następujące warunki:

• musi mieć odpowiednią lepkość, a tym samym posiadać jak najwyższy wskaźnik lepkości (najmniejsza zależność lepkości od temperatury),

• nie powinna się pienić,

• powinna posiadać dobre właściwości przeciwkorozyjne,

• wysoka temperatura wrzenia i zapłonu (wyższa wtedy temp. pracy układu),

• niska temperatura krzepnięcia (najniższy punkt temperatury, w którym olej jest jeszcze płynny),

• powinna być odporna na utlenianie, degradację termiczną i ścinanie (wysoka odporność na starzenie)

• powinna posiadać bardzo dobre właściwości przeciwzużyciowe.

Ciecz hydrauliczna w zależności od zastosowania musi mieć określone właściwości fizykochemiczne. Najważniejszą z nich jest lepkość będąca pewną miarą sił tarcia wewnątrz cieczy.

Lepkość jest charakteryzowana różnymi współczynnikami, np. lepkości dynamicznej $\mu$ $\left[\frac{\mathrm{N}·\mathrm{s}}{{\mathrm{m}}^2}=\mathrm{Pa}·\mathrm{s}\right]$ lub lepkości kinematycznej $\vartheta$ $\left[\frac{{\mathrm{m}}^2}{\mathrm{s}}\right]$. Między nimi istnieje zależność:

Im większa jest wartość współczynnika lepkości dynamicznej $\mathrm{\mu }$, tym większe straty związane z przetłaczaniem cieczy.

Jednym ze środków pomiaru lepkości dynamicznej jest wiskozymetr, w którym pomiar polega na zmierzeniu czasu opadania kulki w rurce wypełnionej badaną cieczą. Czas opadania jest proporcjonalny do lepkości dynamicznej danej cieczy.

Pod względem lepkości kinematycznej ciecze hydrauliczne dzieli się na klasy: $\mathrm{ISO}\mathrm{VG}10$, $\mathrm{ISO}\mathrm{VG}22$, $\mathrm{ISO}\mathrm{VG}32$, $\mathrm{ISO}\mathrm{VG}46$, $\mathrm{ISO}\mathrm{VG}68$, $\mathrm{ISO}\mathrm{VG}100$, gdzie liczba oznacza średnią lepkość kinematyczną $\vartheta$ w $\frac{{\mathrm{mm}}^2}{\mathrm{s}}$ przy $40°\mathrm{C}$.

Lepkość kinematyczna wzrasta wraz ze wzrostem ciśnienia oraz maleje ze wzrostem temperatury, co przedstawiają wykresy na poniższym rysunku.

R130Lt0g5zlDK

Wpływ temperatury i ciśnienia na lepkość kinematyczną

Pierwszą cieczą hydrauliczną do użytkowania w układach hydraulicznych była woda. Niestety, nie spełniała swojej funkcji należycie. Powodowała korozję, łatwo odparowywała, osadzał się kamień tłokowy, była mało lepka i miała bardzo złe właściwości niskotemperaturowe. W czasach obecnych cieczą hydrauliczną są oleje. Skład chemiczny tych olejów dopracowany jest zgodnie do warunków pracy i elementów konstrukcyjnych układu hydraulicznego. Do cieczy hydraulicznych należą:

• rafinowane oleje mineralne,

• oleje syntetyczne,

• trudnopalne ciecze hydrauliczne: emulsje wodno‑olejowe, wodne roztwory polimerów, emulsje olejowo‑wodne i wodne roztwory glikoli i poliglikoli.

Powrót do spisu treściDOw223uiYPowrót do spisu treści