Przed podłączeniem miernika TDR należy upewnić się, że od badanego kabla odłączono wszelkie źródła zasilania i inne urządzenia odbiorcze. Trzeba pamiętać również, że drugi koniec toru prądowego musi być otwarty lub zwarty.

Warto także sprawdzić, jakie sondy lub końcówki są dostępne dla miernika TDR i wybrać te odpowiednie do rodzaju badanego przewodu. Może to obejmować sondy zaciskowe, sondy przystawne lub inne typy końcówek dostarczanych przez producenta urządzenia wraz z miernikiem.

Następnie należy odsłonić odpowiedni fragment przewodu. Jeśli będzie to konieczne, trzeba odsłonić odpowiedni fragment izolacji przewodu, aby umożliwić bezpośrednie połączenie miernika TDR z przewodem. Warto upewnić się, że wystarczająca długość przewodu jest odsłonięta, żeby umożliwić bezpieczne i wygodne podłączenie sond miernika. Warto zaznaczyć miejsce, w którym będzie odsłonięta izolacja. Można użyć np. taśmy lub długopisu do oznaczenia. W następnym kroku należy przygotować narzędzia, które będą potrzebne do odsłonięcia izolacji, takie jak nożyk, szczypce do przewodów itp. Przed przystąpieniem do odsłonięcia izolacji przewód powinien być odłączony od źródła zasilania. To zabezpieczenie chroni przed możliwością porażenia elektrycznego. Następnie można wykonać nacięcie w miejscu oznaczonym na przewodzie, używając odpowiedniego narzędzia. Nacięcie powinno być wystarczająco głębokie, aby odsłonić wystarczającą ilość przewodu, która umożliwi bezpieczne i wygodne podłączenie sond miernika. Po badaniu może być wymagane użycie odpowiedniego zabezpieczenia, takie jak np. termokurczliwa koszulka, aby izolować odsłonięty fragment przewodu.

Kolejnym krokiem jest podłączenie sondy lub końcówki miernika TDR do odsłoniętych fragmentów przewodu. Należy upewnić się, że sondy są solidnie przyłączone, a styki mają pewny kontakt z miedzianymi przewodami. Muszą też być w dobrym stanie technicznym, bez uszkodzeń ani zanieczyszczeń. Styki sondy powinny mieć pewny kontakt z miedzianymi przewodami. Jeśli są luźne lub nie mają dobrego kontaktu, należy poprawić ich pozycję, aby zapewnić prawidłowe połączenie. W przypadku sond zaciskowych należy upewnić się, że zaciski są odpowiednio zaciśnięte. Rozmiar sondy lub końcówki musi być odpowiedni do średnicy przewodu, do którego zostanie podłączona.

Po prawidłowym podłączeniu należy dokładnie sprawdzić, czy jest ono stabilne i nie ma tzw. luźnych połączeń. Upewnić się, że sondy są prawidłowo przypisane do odpowiednich przewodów, jeśli badany jest przewód wielożyłowy. Należy unikać zakłóceń i przypadkowych odłączeń podczas wykonywania pomiaru.

Jeżeli powyższe czynności zostały wykonane prawidłowo, należy skonfigurować miernik zgodnie z wymaganiami pomiaru: wybrać skalę czasową, czułość, prędkość propagacji, tak żeby dostosować miernik do badanego przewodu.

Po przygotowaniu miernika TDR i poprawnym podłączeniu do przewodu, można wykonać pomiar, zgodnie z instrukcjami producenta. Podczas wykonywania pomiaru warto obserwować odbite sygnały, czas propagacji i inne istotne informacje dostępne na ekranie miernika.

Rodzaje badanych przewodów:

RC43PU0MSwOAm

Ilustracja przedstawia położony poziomo miernik. Na jego forntowej ścianie widoczny jest wyświetlacz oraz przyciski funkcyjne. Do górnej ściany przyłączone są dwa przewody: czerwony i czarny, zakończone krokodylkami. Po prawej stronie widoczne są różne rodzaje kabli. Kabel koncentryczny złożony jest z kilku wartw, ze środka wystaje pojedynczy przewód. Kabel ekranowany składa się z warstwy zewnętrznej oraz dwóch przewodów w osłonkach oraz prążkowanego przewodu poprowadzonego w dół. Skrętka parowa składa się z wartwy zewnętrznej oraz czterech par poskręcanych przewodów. Kabiel wielożyłowy składa się z osłony zewnętrznej oraz czterech żył w osłonkach. Rura preizolowana składa się z warstwy w kształcie walca, z której wystaje kolejna warstwa o takim samym kształcie.

Typowe obrazy uszkodzeń kabli badanych przy pomocy miernika TDR:

Wykresy te obrazują przebiegi charakterystyczne dla różnych typów uszkodzeń i anomalii obserwowanych na ekranie miernika TDR.

RlQW4MWciwhFq

Grafika przedstawia przebieg sygnału w zależności od uszkodzenia kabla. Przewód otwarty: po natrafieniu na uszkodzenie sygnał gwałtownie podnosi się i opada do wcześniejszego poziomu. Zwarcie: po natrafieniu na uszkodzenie sygnał gwałtownie opada po czym podnosi się do wcześniejszego poziomu. Złącze mufa: po natrafieniu na uszkodzenie sygnał odrobinę podnosi się, po czym opada poniżej poziomu na którym wcześniej przebiegał, po czym do niego wraca. Niepełna przerwa: po natrafieniu na uszkodzenie sygnał delikatnie się wznosi po czym opada do wcześniejszego poziomu; naciągnięta żyła: po natrafieniu na uszkodzenie sygnał odrobinę podnosi się, po czym opada poniżej poziomu na którym wcześniej przebiegał o tę samą wartość, po czym do niego wraca; odgałęzienie: po natrafieniu na uszkodzenie sygnał odrobinę opada po czym stopniowo wzrasta do góry powyżej wcześniejszego poziomu; mokre złącze: po natrafieniu na uszkodzenie sygnał opada, po czym nieco wzrasta, następnie wzrasta jednostajnie powyżej poziomu sprzed zdarzania; zawilgocony odcinek: po natrafieniu na uszkodzenie sygnał opada kilkukrotnie wznosi się wciąż poniżej wcześniejszego poziomu i odpada z powrotem, po czym wraca do poziomu sprzed zdarzania; zamiana żył w parach: po natrafieniu na uszkodzenie sygnał, delikatnie wzrasta i opada do poziomu sprzed natrafienia na uszkodzenie, przy końcu wykresu opada delikatnie i wznosi się z powrotem do poziomu sprzed zdarzenia; splitter: po natrafieniu na uszkodzenie sygnał delikatnie wzrasta po czym gwałtownie opada znacznie poniżej poziomu sprzed zdarzania następnie podnosi się na wysokość poniżej poziomu sprzed znaczenia i przebiega dalej na podobnym do wcześniejszego poziomie delikatnie opadając, bądź wzrastając.