E-materiały do kształcenia zawodowego

Uruchamianie oraz utrzymanie dostępnych sieci telekomunikacyjnych

INF.09 Uruchamianie i utrzymanie sieci telekomunikacyjnych – Technik telekomunikacji 352203

bg‑lime

Słownik pojęć dla e‑materiału

RDnmpq2OLn2y7
Instrukcja korzystania ze słownika Słownik pojęć do e-zasobu zawiera hasła oraz ich definicje. Hasła zostały ułożone w kolejności alfabetycznej. Wybrane pojęcia zawierają również odsyłacze (linki) do elementów składowych e‑zasobu, w których zostały użyte. Poprawne korzystanie ze słownika pojęć pozwoli Ci opanować podstawowy zasób słownictwa branżowego oraz ułatwi przyswojenie wiedzy zawartej w e-zasobie.
1
adres IP
adres IP

liczbowy identyfikator nadawany interfejsowi sieciowemu w protokole IP służący do identyfikacji w sieci

adres rozgłoszeniowy
adres rozgłoszeniowy

to adres pozwalający na wysłanie informacji do wszystkich urządzeń w danej sieci

adres sieci
adres sieci

określa sieć, do której przynależy dany adres IPadres IP

ADSL
ADSL

(asymetryczna cyfrowa linia abonencka) – szerokopasmowa technologia cyfrowa pozwalająca użytkownikowi połączyć się z siecią komputerową, np. z Internetem, umożliwiająca odbiór danych z szybkością większą niż ich wysyłanie, czyli asymetrycznie

AND
AND

(ang. AND – i) to operator logiczny oznaczający koniunkcję, czyli łączenie warunków w taki sposób, że wynik jest prawdziwy tylko wtedy, gdy oba warunki są prawdziwe. W kontekście systemów binarnych, operator AND jest wykorzystywany do porównywania bitów dwóch liczb. Jeśli oba bity są ustawione na 1, to wynik operacji AND będzie również równy 1, w przeciwnym razie wynik będzie równy 0

ATM
ATM

szerokopasmowy standard komunikacji, realizujący przesył pakietów poprzez łącza wirtualne. Wybór drogi (routing) jest dokonywany tylko raz, przy zestawianiu łącza. Wszystkie pakiety należące do jednego połączenia wirtualnego są wysyłane tą samą trasą. Jest stosowany w sieciach MAN i WAN

CIDR
CIDR

bezklasowa metoda przydzielania adresów IPadres IPadresów IP wprowadzona w celu zastąpienia wcześniejszego, klasowego sposobu adresacji

DHCP
DHCP

protokół DHCP jest standardem w ramach TCP/IPmodel TCP/IPTCP/IP, który przewiduje używanie centralnego serwera do zarządzania adresami IPadres IPadresami IP i innymi danymi konfiguracyjnymi na potrzeby całej sieci. Serwer DHCP odpowiada na żądania klientów i dynamicznie przypisuje im odpowiednie parametry

FDDI
FDDI

sieć cyfrowa o topologii podwójnego pierścienia, stosowana w sieciach LAN i MAN. Dane są przesyłane z szybkością 100 Mb/s, natomiast fizyczna przepływność binarna pierścienia wynosi 125 Mb/s, co wynika z zastosowania kodu transmisyjnego 4 B/5 B. Przyłączanie stacji sieciowych do pierścienia FDDI dokonuje się na trzy sposoby jako: podłączana do pojedynczego pierścienia SAS, do podwójnego pierścienia DAS, koncentrator włączany do podwójnego pierścienia DAC.

FTTx
FTTx

oznacza grupę rozwiązań sieciowych, zapewniających doprowadzenie światłowodu do określonego obiektu. Może ono być zrealizowane na podstawie różnych technologii i topologii sieciowych. Przykładem systemu architektury szerokopasmowych sieci światłowodowych jest FTTH. W zależności od miejsca, do jakiego doprowadzany jest kabel światłowodowy w technologii Fiber To The X, x może oznaczać: H- Home, N- Node, Cab- Cabinet, C- Curb, B‑Building, D‑Desk

GSM
GSM

to globalny standard cyfrowej mobilnej komunikacji komórkowej, kanałowej częstotliwości i czasu. Rozwój GSM rozpoczął się na początku lat 80-tych ubiegłego wieku przez grupę 26 europejskich firm telefonicznych. Założono, że standard ten pozwoli połączyć wszystkie kraje europejskie w system komórkowy o zasięgu 900 MHz. Standard GSM jest cyfrowy i zapewnia wysoką, jakość i poufność komunikacji oraz zapewnia abonentom szeroki zakres usług: automatyczny roaming, odbiór / transmisja danych, usługa SMS, poczta głosowa i faksowa

HDSL
HDSL

HDSL do transmisji danych korzysta z miedzianych kabli telefonicznych. Wykorzystuje on jednak nie tak jak zwykłe telefony pasmo 300  3400 Hz, ale dużo szersze bo od 6 do 259 kHz. Jest to możliwe dzięki naturalnym pasmom przenoszenia par kabli miedzianych. Technologia HDSL początkowo wykorzystywała do transmisji 2 Mb/s symetrycznie w obie strony aż 3 pary kabli miedzianych (SDSLSDSL). Postęp technologiczny objawiający się udoskonaleniem metod kodowania sygnału pozwolił jednak na redukcję najpierw do dwóch, a potem do jednej pary kabli koniecznych do uzyskania pełnej przepustowości 2 Mb/s symetrycznie, jaką zakładało HDSL. Oprócz zalet HDSL jakimi jest wykorzystanie tradycyjnej infrastruktury telekomunikacyjnej na drodze do abonenta (ostatniej mili) posiada też wady. Najważniejszą z nich jest silna zależność przepustowości od długości kabli oraz stosunkowo mały zasięg ograniczający często zasięg technologii do dużych miast lub małych miasteczek posiadających własną centralę

HSDPA
HSDPA

to technologia przesyłania danych z wykorzystaniem standardu UMTSUMTS, zwanego też siecią trzeciej generacji (3 G lub 3 G+)

IDSL
IDSL

jest skrótem nazwy „ISDNISDN Digital Subscriber Line” i oznacza specjalną metodę, dzięki której można nawiązać połączenie cyfrowe pomiędzy klientem a centralą. Prędkość przesyłana danych w IDSL wynosi około 1 mbit na sekundę. Do transferu danych w sieciach IDSL może zostać wykorzystany przewód światłowodowy. IDSL jest obecnie często wykorzystywane jako technologia zastępcza dla DLS

ISDN
ISDN

sieć cyfrowa z integracją usług) – rodzaj sieci telekomunikacyjnej. Technologia sieci telekomunikacyjnych mająca na celu wykorzystanie infrastruktury PSTNPSTN do bezpośredniego udostępnienia usług cyfrowych użytkownikom końcowym (bez pośrednictwa urządzeń analogowych) (ang. end‑to‑end circuit‑switched digital services). Połączenia ISDN zalicza się do grupy połączeń wdzwanianych

maska podsieci
maska podsieci

służy do wyodrębnienia w adresie IPadres IPadresie IP części będącej adresem podsieci i części, która jest adresem hosta w tej podsieci. Maska podsieci ma bardzo charakterystyczną budowę - zaczyna się od ciągu jedynek, a następnie przechodzi w ciąg zer - część z jedynkami, to część sieciowa maski, natomiast ciąg zer to tzw. część hosta

model OSI
model OSI

standard zdefiniowany przez ISO oraz ITU‑T opisujący strukturę komunikacji w sieci komputerowej. Podstawowym założeniem modelu jest podział systemów sieciowych na 7 warstw współpracujących ze sobą w ściśle określony sposób

model TCP/IP
model TCP/IP

określany jest jako model protokołów. Każda z jego warstw wykonuje konkretne zadania, do realizacji który wykorzystywane są konkretne protokoły

NAT
NAT

Translacja adresów sieciowychadres sieciadresów sieciowych (Network Address Translation - NAT) polega na zamianie adresów prywatnych lub wewnętrznych na publiczne lub globalnie routowalne adresy IPadres IPadresy IP. Translacja NAT obejmuje również porty

OR
OR

(ang. OR - lub) to jedno z podstawowych pojęć w logice, a także w informatyce i elektronice. Jest to operator logiczny, który ma dwie lub więcej wartości logicznych jako argumenty i zwraca wartość logiczną „true” (prawda), jeśli przynajmniej jeden z argumentów jest „true”, lub „false” (fałsz), gdy wszystkie argumenty są „false”

połączenia wdzwaniane
połączenia wdzwaniane

sposób połączenia komputera z siecią komputerową polegający na wykorzystaniu modemu telefonicznego do połączenia się z serwerem dostępowym sieci. W celu uzyskania połączenia wykorzystywana jest zwykła stacjonarna linia telefoniczna (analogowa lub cyfrowa) w postaci metalowej pętli abonenckiej lub rzadziej, jako radiowe łącze abonenckie albo bezprzewodowe łącze telefonii komórkowej w publicznej sieci telekomunikacyjnej. Serwer dostępowy przekazuje ruch pochodzący z tak połączonego komputera do sieci komputerowej, np. sieci Internet

POTS
POTS

najstarsza, podstawowa usługa telefoniczna, umożliwiająca analogowy przekaz głosu przez komutowane łącza telefoniczne. Połączenia są zestawiane przez wybieranie dekadowe za pomocą tarczy numerowej (obecnie głównie tonowej z kodowaniem DTMF), a następnie komutowane w centralach telefonicznych

PSTN
PSTN

publiczna przełączana sieć telefoniczna - sieć telefoniczna utworzona i działająca początkowo wyłącznie w oparciu o technikę analogową, współcześnie przeważnie oparta na technice cyfrowej i sieci szkieletowej. Dostęp użytkowników do centrali (łącze abonenckie) nadal jest głównie analogowy dla usług rozmownych lub równocześnie cyfrowy dla łączy szerokopasmowych DSL. Usługi PSTNPSTN obejmują zarówno usługi analogowe POTSPOTS (ang. plain old telephone service), jak i cyfrowe ISDN (ang. integrated services digital network)

SDSL
SDSL

technologia przesyłu danych za pomocą telefonicznej linii abonenckiej pozwalająca użytkownikowi połączyć się z siecią danych (np. Internetem) w sposób symetryczny. Umożliwia profesjonalne zastosowania, wideokonferencje czy budowanie korporacyjnych sieci wirtualnych. Oferuje prędkość transmisji: 1,536 Mb/s (T1) lub 2 Mb/s (E1)

UMTS
UMTS

Sieć trzeciej generacji (3G), nowy standard cyfrowej telefonii komórkowej. Oferuje dużą szybkość przesyłania danych (do 1920 kbit/s), dzięki czemu możliwe jest przesyłanie obrazu, prowadzenie rozmów video, telekonferencji i szybki dostęp do Internetu. Jednakże w obecnie istniejących sieciach tego typu, maksymalna osiągana prędkość przesyłu danych wynosi 384 kbit/s. UMTS bazuje na technologiach GSMGSM do obsługi logiki sieci oraz WCDMA jako transportu radiowego. Większość działających już sieci wykorzystuje parę kanałów radiowych o szerokości 5 MHz, jeden na częstotliwości 1900 MHz (uplink) i drugi na częstotliwości 2100 MHz (downlink). Z tego względu UMTS jest często krytykowany za dużą zajętość pasma radiowego w stosunku do innych technologii

VDSL
VDSL

technika xDSLxDSL umożliwiająca szybką transmisję danych przez dwużyłowy kabel miedziany. Maksymalna przepustowość jest osiągana na dystansie około 1200 m i wynosi 26 Mb/s symetrycznie lub niesymetrycznie do 52 Mb/s (w kierunku do abonenta) – 16 Mb/s (od abonenta). Standard VDSL wykorzystuje do 4 różnych pasm częstotliwości, dwa od klienta do operatora i dwa w przeciwnym kierunku. Standardową modulacją jest albo QAM (ang. quadrature amplitude modulation; od QAM 2 do QAM 256), albo DMT (ang. discrete multi‑tone modulation), które nie są kompatybilne

VDSL2
VDSL2

jest technologią umożliwiającą transmisję danych za pomocą pary przewodów miedzianych. VDSL2 jest najnowszym i najbardziej zaawansowanym standardem transmisji szerokopasmowej typu DSLxDSLDSL. Stworzony został głównie z myślą o świadczeniu usługi Triple play (możliwość jednoczesnego korzystania z Internetu, telewizji wysokiej rozdzielczości i telefonu na jednej linii abonenckiej). VDSL2 umożliwia operatorom stopniowe i elastyczne udoskonalanie obecnej infrastruktury xDSLxDSL. umożliwia transmisję asymetryczną i symetryczną, dwukierunkową (dupleks) z prędkością do 200 Mb/s parą przewodów miedzianych przy użyciu pasma do 30 MHz. Na odcinku do 300 m VDSL2 pozwala na dwukierunkową transmisję z prędkością 200 Mb/s i jest to lepszy wynik niż w VDSLVDSL. Dalej obserwujemy gwałtowny spadek prędkości, do 100 Mb/s po 0,5 km oraz do 50 Mb/s po 1 km i jest ona zbliżona do VDSLVDSL

VLSM
VLSM

cecha niektórych protokołów trasowania umożliwiająca podzielenie i rozróżnianie podsieci z już istniejących podsieci. VLSM umożliwia podział adresu np. klasy C (254 hosty, maska 255.255.255.0) na kilka mniejszych podsieci zawierających różne liczby hostów. Aby informacja o sieciach była dobrze rozprowadzana pomiędzy routerami, odpowiednie protokoły trasowania muszą wymieniać pomiędzy sobą pełną informację o sieciach łącznie z maskamimaska podsiecimaskami

warstwa aplikacji
warstwa aplikacji

jest warstwą najwyższą, zajmuje się specyfikacją interfejsu, który wykorzystują aplikacje do przesyłania danych do sieci (poprzez kolejne warstwy modelu ISO/OSImodel OSImodelu ISO/OSI)

warstwa fizyczna
warstwa fizyczna

określa wszystkie składniki sieci niezbędne do obsługi elektrycznego, optycznego, radiowego wysyłania i odbierania sygnałów

warstwa łącza danych
warstwa łącza danych

ma nadzorować jakość przekazywanych informacji. Nadzór ten dotyczy wyłącznie warstwy niższej. Warstwa łącza danych ma możliwość zmiany parametrów pracy warstwy fizycznejwarstwa fizycznawarstwy fizycznej, tak aby obniżyć liczbę pojawiających się podczas przekazu błędów. Zajmuje się pakowaniem danych w ramki i wysyłaniem do warstwy fizycznejwarstwa fizycznawarstwy fizycznej. Rozpoznaje błędy związane z gubieniem pakietów oraz uszkodzeniem ramek i zajmuje się ich naprawą

warstwa prezentacji
warstwa prezentacji

zadaniem warstwy prezentacji jest przetworzenie danych od aplikacji do postaci kanonicznej (ang. canonical representation) zgodnej ze specyfikacją OSI‑RM, dzięki czemu niższe warstwy zawsze otrzymują dane w tym samym formacie. Kiedy informacje płyną w górę, warstwa prezentacji tłumaczy format otrzymywanych danych na zgodny z wewnętrzną reprezentacją systemu docelowego

warstwa sesji
warstwa sesji

otrzymuje od różnych aplikacji dane, które muszą zostać odpowiednio zsynchronizowane. Synchronizacja występuje między warstwami sesji systemu nadawcy i odbiorcy. Warstwa sesji „wie”, która aplikacja łączy się z którą, dzięki czemu może zapewnić właściwy kierunek przepływu danych – nadzoruje połączenie. Wznawia je po przerwaniu

warstwa sieciowa
warstwa sieciowa

jako jedyna dysponuje wiedzą dotyczącą fizycznej topologii sieci. Rozpoznaje, jakie drogi łączą poszczególne komputery (trasowanie) i decyduje, ile informacji należy przesłać jednym z połączeń, a ile innym. Jeżeli danych do przesłania jest zbyt wiele, to warstwa sieciowa po prostu je ignoruje. Nie musi zapewniać pewności transmisji, więc w razie błędu pomija niepoprawne pakiety danych

warstwa transportowa
warstwa transportowa

segmentuje dane oraz składa je w tzw. strumień. Warstwa ta zapewnia całościowe połączenie między stacjami: źródłową oraz docelową, które obejmuje całą drogę transmisji. Następuje tutaj podział danych na części, które są kolejno indeksowane i wysyłane do docelowej stacji

xDSL
xDSL

Mający początki w 1980 roku standard xDSL, w rzeczywistości jest nazwą zbiorczą dla grupy standardów: ADSLADSL, HDSLHDSL, IDSLIDSL, SDSLSDSL, VDSLVDSL