Szlaki konne powstają w odpowiedzi na turystyczne potrzeby regionu. Prowadzą przez tereny leśne i za wyznaczenie ich odpowiedzialny jest nadleśniczy. Może zrobić to z własnej inicjatywy lub działając na wniosek lokalnych organizatorów turystyki konnej.

Turystyka konna na terenie Lasów Państwowych opiera się na jednym podstawowym zapisie zawartym w ustawie z 28 września 1991 r. o lasach (art. 29, ust. 1a), który brzmi: „Jazda konna w lesie dopuszczalna jest tylko drogami leśnymi wyznaczonymi przez nadleśniczego”.

Wniosek o wyznaczenie szlaku mogą składać podmioty zewnętrzne – działający w pobliżu terenów leśnych organizatorzy turystyki konnej. Administratorami nowo powstających tras stają się terenowe jednostki PTTK.

Organizacja turystyki konnej musi uwzględniać potrzeby użytkowników, ale także specyfikę terenów leśnych. Projektowanie i użytkowanie tras konnych nie może stać w sprzeczności z ochroną lasów i żyjących tam zwierząt:

• lokalizacja szlaków konnych planowana jest w taki sposób, aby ich użytkowanie stanowiło możliwie najmniejszą ingerencję w naturę i życie zamieszkujących lasy zwierząt;

• wyznaczając szlaki, nadleśniczy stara się zminimalizować możliwe interakcje turystów z innymi użytkownikami lasów (w tym ze zwierzętami);

• nadleśniczy wraz z administratorami opracowuje także szczegółowy regulamin korzystania ze szlaków konnych.

Przebieg trasy konnej musi zostać formalnie uzgodniony nie tylko z właścicielami i użytkownikami terenów (przez które będzie przebiegać trasa) oraz z jednostkami PTTK w terenie (które będą administratorami szlaku), ale także z władzami samorządowymi oraz innymi instytucjami, np. dyrekcjami parków krajobrazowych czy też przedstawicielstwem Straży Granicznej, jeśli szlak prowadzony będzie wzdłuż granicy.

Miejsce na notatki