Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 2.7.10.5

Imię i nazwisko autora: Karolina Aksamska

Przedmiot: Język obcy nowożytny – język niemiecki

Temat zajęć: Unser Sportunterricht ist toll! / Nasze zajęcia WF‑u są super!

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa VII, poziom językowy A2+

Cel ogólny lekcji:

Umiejętność wypowiadania się w mowie i w piśmie na temat lekcji wychowania fizycznego

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
10) sport (np. dyscypliny sportu, sprzęt sportowy, obiekty sportowe, imprezy sportowe, uprawianie sportu);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
1) reaguje na polecenia;
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
3) określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
5) rozpoznaje związki między poszczególnymi częściami tekstu;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
4) przedstawia intencje, marzenia, nadzieje i plany na przyszłość;
5) opisuje upodobania;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
4) wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami;
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • wymienia dyscypliny sportowe uprawiane na zajęciach wychowania fizycznego w szkole;

  • wyjaśnia, w co lubi grać na zajęciach WF‑u w szkole;

  • opisuje, jak wygląda jego lekcja wychowania fizycznego.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • tworzy i wykorzystuje takie zadania językowe, które stanowią ilustrację przydatności języka obcego nowożytnego do realizacji własnych celów komunikacyjnych;

  • czuje się kompetentny, gdyż rozwiązuje zadania na miarę swoich możliwości;

  • wykorzystuje i rozwija kreatywność.

Strategie uczenia się:

  • dokonywanie świadomej analizy języka obcego, porównywanie struktur z językiem ojczystym;

  • automotywacja i zachęcanie siebie do działania;

  • odgadywanie znaczeń z wykorzystaniem wskazówek i sugestii językowych.

Metody i formy nauczania:

  • podająca – praca z tekstem źródłowym, praca z tekstami audio, wyjaśnianie;

  • eksponująca – ćwiczenia przedmiotowe;

  • podejście komunikacyjne;

  • praktyczna – metoda aktywizująca, dyskusja;

  • kognitywna – udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy;

  • programowana – z użyciem komputera.

Formy pracy:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • plenum.

Środki dydaktyczne potrzebne do realizacji lekcji:

  • komputer (np. laptop) z dostępem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (gra edukacyjna).

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • Na początku zajęć nauczyciel poleca uczniom, aby przeczytali informację wprowadzającą. Następnie pyta uczniów, co sądzą na temat pomysłów w niej przedstawionych. Zapisuje na tablicy wyrażenie „der Sportutnerricht” i prosi klasę o wypisanie znanych wyrazów w języku niemieckim, które są związane z WF‑em, w celu powtórzenia słownictwa.

b) Faza realizacyjna:

  • Uczniowie czytają wypowiedzi na forum w części Przeczytaj, następnie wykonują zadania. Nauczyciel czyta zdania z Übung 2 i prosi uczniów o odpowiedź na forum, czy są one prawdziwe czy fałszywe. Wyświetla na tablicy interaktywnej tabelę z Übung 1 i prosi uczniów, aby zaznaczyli, kto wypowiedział te zdania. Uczniowie w parach rozwiązują Übung 3: łączą pasujące do siebie fragmenty zdań.

  • Uczniowie grają zespołowo w grę, którą nauczyciel wyświetla na rzutniku multimedialnym, lub indywidualnie, jeśli lekcja odbywa się w pracowni z dostępem do komputerów. W celu powtórzenia słownictwa występującego w grze uczniowie wykonują zadania z części Gra edukacyjna: dopasowują podpisy do zdjęć (Übung 1), łączą pasujące do siebie fragmenty zdań (Übung 2) oraz uzupełniają zdania, zaznaczając poprawną odpowiedź (Übung 3).

  • Uczniowie rozwiązują ćwiczenia z części Sprawdź się: dopasowują podpisy do zdjęć (Aufgabe 1), rozwiązują krzyżówkę (Aufgabe 2). Następnie nauczyciel wymienia nazwy dyscyplin sportowych (np. Volleyball, Fubetaball, Handball, Basketball), a uczniowie - wykorzystując niemieckie wyrazy z krzyżówki - określają, jaka jest dla nich dana dyscyplina (np. interessant, langweilig, toll).

  • Nauczyciel wyświetla na tablicy interaktywnej grę memory. Ochotnicy podchodzą do tablicy i łączą w pary niemieckie czasowniki z ich polskimi odpowiednikami (Aufgabe 4). Następnie, w celu utrwalenia znajomości niemieckich wyrazów, nauczyciel proponuję zabawę w kalambury. Zaprasza na środek klasy pięcioro uczniów i każdemu z nich daje jedną karteczkę z niemieckim wyrazem, który wystąpił w grze memory. Zadaniem uczniów jest pokazanie gestami wyrazu. Reszta klasy odgaduje, o jaki wyraz chodzi i podaje jego niemiecką nazwę.

c) Faza podsumowująca:

  • Uczniowie dobierają się w pary. Na podstawie Aufgabe 7 z części Sprawdź się nauczyciel prosi, aby uczniowie wzajemnie opowiedzieli sobie, w co lubią grać na WF‑ie. Wyświetla przydatne zwroty: … ist für mich interessant./Ich spiele … /Basketball/Handball … ist …/Ich finde, …

  • Na koniec zajęć uczniowie rozwiązują Aufgabe 3 i 5 z części Sprawdź się: przyporządkowują wyrazy do odpowiednich kategorii oraz łączą zdania w języku niemieckim z ich polskimi odpowiednikami.

Praca domowa

Uczniowie uzupełniają zdania podanymi wyrazami oraz w 3–4 zdaniach opisują, jak wyglądają ich lekcje wychowania fizycznego (Aufgabe 6 i 8 z części Sprawdź się).

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania gry edukacyjnej:

  • przed lekcją: nauczyciel poleca uczniom, aby zapoznali się z grą, i zachęca ich do sprawdzenia nowych wyrażeń w słowniku; jeśli uczniowie zapoznają się z nowym słownictwem wcześniej, będą mogli brać pełniejszy udział w lekcji i efektywniej pracować;

  • w trakcie lekcji: wykorzystanie przykładów z gry do rozmowy o zajęciach wychowania fizycznego;

  • po lekcji: powtórzenie słownictwa z zakresu sportu i wychowania fizycznego, przypomnienie wiadomości.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik