Horror metaphysicusZdaje się, że mimo wszystkich oświadczeń empirystów, pragmatystów i sceptyków o rychłym, ostatecznym, globalnym triumfie ich podejścia do sprawy, poszukiwanie ostatecznej podstawy jest po prostu równie nieusuwalną częścią kultury, co zaprzeczenie prawomocności tego poszukiwania.
Kiedy świat nauczył się wątpić? Kiedy zaczęto zgłębiać procesy myślowe i stany świadomości?
Filozofowie starożytności i średniowiecza, dociekając natury bytu, zajmowali się przede wszystkim metafizyką. W epoce nowożytności osią rozważań filozoficznych stała się myśląca jednostka, czyli podmiot. Paradygmat subiektywizmu wyznaczał nastawienie badawcze filozofii od XVII do schyłku XIX wieku. Choć to zaledwie trzy stulecia, zróżnicowanie i mnogość nurtów zachodniej filozofii nowożytnej dorównuje bogactwu poprzednich epok. Filozofowie nowożytni nie byli już jedynie duchownymi, wykonywali różne zawody i reprezentowali różne klasy społeczne. Na filozoficznej scenie pojawiły się także kobiety. Zmiana w sposobie myślenia była wynikiem przemian społecznych w XVI wieku, zachwiania się porządku religijnego i naukowych odkryć. Za początek nowej ery uważa się powstanie systemu Kartezjusza.
Poznasz punkt wyjścia filozofii nowożytności i jej cele.
Porównasz nastawienie badawcze ery starożytnej, średniowiecza i renesansu z paradygmatem filozofii nowożytnej.
Wyjaśnisz wpływ filozofii Kartezjusza na nowożytność.
Przeanalizujesz wpływ przemian społecznych i politycznych na kształtowanie się myśli filozoficznej XVII wieku.