Ważne daty
1915 – opublikowanie przez Kazimierza Malewicza broszury Od kubizmu i futuryzmu do suprematyzmu, w której artysta po raz pierwszy przedstawił teorię suprematyzmu
1917 – założenie w Holandii grupy arystycznej De Stijl oraz pisma pod tą samą nazwą
1872‑1944 – lata życia holenderskiego malarza Pieta Mondriana, współzałożyciela grupy De Stijl, twórcy neoplastycyzmu
1883‑1931 – lata życia holenderskiego malarza Theo van Doesburga, współzałożyciela grupy De Stijl
1879‑1935 – lata życia rosyjskiego malarza Kazimierza Malewicza, twórcy suprematyzmu
1890‑1941 – lata życia rosyjskiego malarza El Lissitzky’ego, przedstawiciela konstruktywizmu
1895‑1946 – lata życia węgierskiego malarza László Moholy‑Nagy, przedstawiciela konstruktywizmu
Scenariusz lekcji dla nauczyciela
I. Opanowanie zagadnień z zakresu języka i funkcji plastyki; podejmowanie działań twórczych, w których wykorzystane są wiadomości dotyczące formy i struktury dzieła. Uczeń:
1) wykazuje się znajomością dziedzin sztuk plastycznych: malarstwa, rzeźby, grafiki, architektury (łącznie z architekturą wnętrz), rysunku, scenografii, sztuki użytkowej dawnej i współczesnej (w tym rzemiosła artystycznego); rozumie funkcje tych dziedzin i charakteryzuje ich język; rozróżnia sposoby i style wypowiedzi w obrębie dyscyplin; zna współczesne formy wypowiedzi artystycznej, wymykające się tradycyjnym klasyfikacjom, jak: happening, performance, asamblaż; sztuka nowych mediów;
5) charakteryzuje pozostałe środki wyrazu artystycznego, takie jak: linia, plama, faktura; wykorzystuje wskazane środki w działaniach plastycznych (kompozycjach z wyobraźni i transpozycji natury);
6) rozróżnia gatunki i tematykę dzieł w sztukach plastycznych (portret, autoportret, pejzaż, martwa natura, sceny: rodzajowa, religijna, mitologiczna, historyczna i batalistyczna); niektóre z tych gatunków odnajduje w grafice i w rzeźbie; w rysunku rozpoznaje studium z natury, karykaturę, komiks, rozumie, czym jest w sztuce abstrakcja i fantastyka; podejmuje działania z wyobraźni i z natury w zakresie utrwalania i świadomości gatunków i tematów w sztuce, stosuje w tym zakresie różnorodne formy wypowiedzi (szkice rysunkowe, fotografie zaaranżowanych scen i motywów, fotomontaż).
II. Doskonalenie umiejętności plastycznych – ekspresja twórcza przejawiająca się w działaniach indywidualnych i zespołowych. Uczeń:
7) podejmuje działania z zakresu estetycznego kształtowania otoczenia; projektuje i realizuje formy dekoracyjne, podnoszące estetykę otoczenia (wykorzystuje elementy gotowe, aranżując własny pokój, np. projektując nakrycie stołu na uroczystość rodzinną z wykorzystaniem m.in. dekoracji kwiatowej; uwzględnia zasady estetyki podawania potraw).
III. Opanowanie podstawowych wiadomości z zakresu kultury plastycznej, jej narodowego i ogólnoludzkiego dziedzictwa kulturowego. Uczeń:
5) rozpoznaje wybrane, najbardziej istotne dzieła z dorobku innych narodów.
definiować abstrakcję geometryczną;
wymieniać główne kierunki abstrakcji geometrycznej;
wymieniać najważniejszych przedstawicieli omawianego stylu;
projektować odzież i akcesoria w oparciu o dzieła twórców abstrakcji geometrycznej.
Abstrakcja geometryczna jako nurt sztuki abstrakcyjnej
Abstrakcja geometrycznaAbstrakcja geometryczna jest jednym z dwóch głównych nurtów sztuki abstrakcyjnejsztuki abstrakcyjnej (obok abstrakcji organicznej). Polega na operowaniu różnymi formami geometrycznymi w kompozycjach plastycznych. Dominowała w sztuce w latach 1918‑1939. Najważniejsze kierunki abstrakcji geometrycznej to: suprematyzmsuprematyzm, neoplastycyzmneoplastycyzm, konstruktywizmkonstruktywizm oraz elementaryzmelementaryzm.
Suprematyzm
Konstruktywizm
Neoplastycyzm i abstrakcjonizm geometryczny
Neoplastycyzm
Abstrakcjonizm geometryczny
Zadania
Przyporządkuj imię i nazwisko twórcy do reprezentowanego przez niego kierunku abstrakcji geometrycznej:
neoplastycyzm, konstruktywizm, elementaryzm, suprematyzm
Theo van Doesburg | |
Piet Mondrian | |
Kazimierz Malewicz | |
El Lissitzky |
Inna wersja zadania
Inna wersja zadania
Inna wersja zadania
Przeciągając podane elementy połącz w pary kierunek abstrakcji geometrycznej z jego cechami charakterystycznymi.
Tworzenie w oparciu o analizę elementów plastycznych, podkreślanie cech konstrukcyjnych, geometryzacja form., Wyższość czystego odczucia, czynnika duchowego. Kompozycje zbudowane z podstawowych form geometrycznych., Dynamiczne układy ukośne, zagęszczenie kolorowych obiektów, barwa jako podstawowy składnik dzieła malarskiego., Paleta ograniczona do trzech barw podstawowych i trzech <i>niekolorów</i> (czarnego, szarego, białego) oraz linii pionowych i poziomych przecinających się pod kątem prostym.
suprematyzm | |
konstruktywizm | |
neoplastycyzm | |
elementaryzm |
Inna wersja zadania
Oceń prawdziwość podanych zdań:
Prawda | Fałsz | |
Autorem broszury Od kubizmu i futuryzmu do suprematyzmu był Theo van Doesburg. | □ | □ |
Cechą charakterystyczną sztuki abstrakcyjnej jest oderwanie od obrazowania rzeczywistości. | □ | □ |
Konstruktywizm rozwijał się głównie na terenie Niemiec w drugiej połowie XIX wieku. | □ | □ |
Sztuka abstrakcyjna należy do do jednego z najważniejszych nurtów artystycznych XX wieku. | □ | □ |
Zaprojektuj strój szkolny wraz z akcesoriami w oparciu o dzieła w stylu abstrakcji geometrycznej.
Słownik pojęć
odmiana sztuki abstrakcyjnej polegająca na operowaniu (w kompozycjach malarskich, rzeźbiarskich, graficznych) różnorodnymi formami geometrycznymi.
termin określający sztukę nieprzedstawiającą świata rozpoznawalnych przedmiotów, oderwaną od obrazowania rzeczywistości. Dzieło abstrakcyjne jest autonomiczną, odrębną rzeczywistością, zbudowaną z układów linii, form, barw lub brył. W XX wieku sztuka abstrakcyjna stała się jednym z najważniejszych nurtów artystycznych epoki.
tendencja w sztuce nowoczesnej, która opieraja się na teorii Th. van Doesburga, wg której podstawą dzieła sztuki jest zawsze stosunek elementów nie zaś form. Elementarne składniki dzieła w malarstwie, to barwy, w rzeźbie bryły, a w architekturze materiały budowlane.
kierunek w sztukach plastycznych i architekturze rozwijający się głównie na terenie Rosji w latach 20. XX wieku. Główne cechy konstruktywizmu: analiza elementów budowy plastycznej (linia, barwa, masa, ruch, rytm, ciężar), analiza jakości materiałów(metali, szkła, drewna), geometryzacja kształtów, konstrukcja, aktywizacja powierzchni brył i płaszczyzn.
kierunek w sztuce XX wieku zainicjowany w latach 1914‑1917 przez Pieta Mondriana, a rozwinięty przez Theo van Doesburga i grupę artystów holenderskich skupionych wokół pisma De Stijl. Cechy, to odejście współczesnego człowieka od myślenia przedmiotowego w zamian za myślenie abstrakcyjne. Sztuka miała obrazować prawa rządzące wszechświatem. Wyrazem tego jest zestawienie dwóch kierunków: pionu i poziomu, które tworzą kąt prosty. Grę barwną wyrażają trzy kolory zasadnicze - żółty, czerwony i błękitny, symbolizujące materię, barwy neutralne natomiast - czerń, biel i szarość - wyrażają przestrzeń.
[łac. supremus – najwyższy] Kierunek w sztuce abstrakcyjnej, którego twórcą i głównym przedstawicielem był Kazimierz Malewicz. Suprematyzm polegał na całkowitym oderwaniu sztuki od rzeczywistości, dążeniu do maksymalnego uproszczenia form oraz do zerwania z narracją i przedmiotowością w sztuce.
Źródła:
artzonestudio.pl
encyklopedia.pwn.pl