Plansza interaktywna. Spis treści.

Po lewej stronie widoczne są tytuły zakładek umożliwiające przejście do zasobu materiału. Obok znajduje się schemat. Przedstawia osiem ramek, z których dwie pierwsze są wyróżnione kolorem pomarańczowym. W każdej ramce widoczny jest tytuł, a pod nią w prostopadłym panelu podtytuł. Pierwszy to Mechanika, podtytuł: Budowa tokarki ce en ce. Drugi to Mechanika, podtytuł: Budowa wrzeciona. Trzeci to Elektryka, podtytuł: Zasada działania przekaźniko‑stycznika. Czwarty to Elektryka, podtytuł: Symbole graficzne elementów elektrycznych. Szósty to Elektryka, podtytuł: Schemat przemiennika częstotliwości. Siódmy to Elektryka, podtytuł: Schemat podłączenia silnika trójfazowego. Siódmy to Elektryka, podtytuł: Układ zasilający. Ostatni tytuł w ramce w kolorze zielonym to Algorytm, a podtytuł: Algorytm przeglądu tokarki.

Budowa tokarki ce en ce

Grafika przedstawia masywne urządzenie, które składa się z trzech głównych elementów. Korpus jest zbudowany z trzech modułów, które wraz ze sobą współpracują, tworząc funkcjonalny system. Pierwszy moduł, widoczny po lewej stronie, jest wykonany w kształcie prostopadłościanu i wyposażony w uchwyt oraz wrzeciono. To element, który umożliwia użytkownikowi precyzyjny chwyt podczas pracy. Drugim elementem korpusu jest szyna, czyli prowadnica, która odpowiada za stabilne prowadzenie elementu skrawanego. Dzięki niemu możliwe jest uzyskanie dokładnych wyników pracy. Trzeci moduł, czyli głowica. To ona jest odpowiedzialna za przemieszczanie elementu skrawanego po prowadnicy.

Opis poszczególnych elementów tokarki ce en ce:

Wrzeciono. Grafika przedstawia wrzeciono. Jest to element znajdujący się wewnątrz wrzeciennika, który ma kształt prostokąta.

Wrzeciennik. Pasek z nagraniem do odtworzenia – treść tożsama z ujętą w punkcie.

We wrzecienniku znajduje się główne wrzeciono łącznie z mechanizmami zmiany biegów i prędkości.

Grafika przedstawia prostopadłościenny element, wewnątrz którego zamontowane jest wrzeciono.

Uchwyt. Grafika przedstawia okrągły pierścień zamontowany do obudowy wrzeciennika.

Głowica narzędziowa. Pasek z nagraniem do odtworzenia – treść tożsama z ujętą w punkcie.

Głowica narzędziowa zbudowana jest z dwóch odlewów: górnego oraz bocznego. Jej zadaniem jest mocowanie narzędzia skrawającego, a następnie przesuwanie go albo wzdłuż obrabianego przedmiotu w celu wykonania operacji toczenia CNC, albo prostopadle w przypadku operacji planowania.

Grafika przedstawia element o kształcie przypominającym prostopadłościan. Korpus to rodzaj kasety, która w części przedniej wewnątrz posiada wał zakończony pierścieniami, w których znajdują się otwory. W części tylnej widoczny jest podobny element. Obok niego drugi zespolony, wykonany z aluminium.

Suport. Pasek z nagraniem do odtworzenia – treść tożsama z ujętą w punkcie.

Podstawowymi częściami suportu są przesuwające się po prowadnicach sanie.

Grafika przedstawia podłużny element, na którym zamontowana jest głowica.

Łoże. Pasek z nagraniem do odtworzenia – treść tożsama z ujętą w punkcie.

Łoże tokarki łączy się z wrzeciennikiem podstawą. Wówczas suport wykonuje równolegle ruchy za pomocą prowadnic łoża z dostępem do wrzeciona, dzięki temu znajduje się na ustalonym torze.

Grafika przedstawia element w kształcie prostopadłościanu. Na podstawie zamontowane są metalowe prowadnice, po których przesuwają się sanie z zamontowaną na nich głowicą. Pomiędzy prowadnicami znajduje się wał napędowy.

Napęd posuwu. Pasek z nagraniem do odtworzenia – treść tożsama z ujętą w punkcie.

Grafika przedstawia długi nagwintowany wałek. Zamontowany jest pomiędzy prowadnicami. Łączy się z wrzeciennikiem z jednej strony, a zakończony jest elementem w kształcie sześcianu z drugiej strony urządzenia.

Budowa wrzeciona.

Uchwyt tokarski. Pasek z nagraniem do odtworzenia - treść tożsama z ujętą w punkcie.

Łożysko. Pasek z nagraniem do odtworzenia – treść tożsama z ujętą w punkcie.

Wał. Pasek z nagraniem do odtworzenia – treść tożsama z ujętą w punkcie.

Na przedstawionej grafice widoczny jest element urządzenia, który ma kształt wału. W jego przedniej części znajduje się uchwyt, natomiast dalsza część wału składa się z kilku okrągłych pierścieni o różnych szerokościach. Tylna część wału składa się z prostokątnej ramy, która w swoim środku zawiera tarczę z rowkami na powierzchni.

Przeniesienie napędu. Pasek z nagraniem do odtworzenia – treść tożsama z ujętą w punkcie.

Zasada działania przekaźniko‑stycznika. Pasek z nagraniem do odtworzenia – treść tożsama z ujętą w punkcie.

Kiedy podamy zasilanie, na uzwojeniach cewki A1‑A2 wytworzy się pole magnetyczne, które przyciągnie do siebie zworę i tym samym zewrze styki robocze. Aby rozłączyć zaciski, wystarczy zdjąć napięcie zasilające z cewki.

Na ekranie widoczne są dwa rysunki przedstawiające przekaźniki. Pierwszy z lewej przedstawia uzwojenie elektromagnesu. To znajdujący się pośrodku cienki drut złożony w harmonijkę. Jego dolny odcinek połączony jest z zaciskiem A1 Na rysunku przedstawiono go jako kwadrat z liczbą 86. Jego druga końcówka połączona jest z zaciskiem, który na rysunku przedstawiony jest jako A2. Po lewej stronie schematu znajduje się prostokątna rama z rozpiętą sprężyną. Na ramie nad uzwojeniem leży poziomo zwora przedstawiona jako długi prostokąt, który łączy się konstrukcyjnie z podobnym elementem po prawej stronie uzwojenia. Pomiędzy nimi widoczne są dwa niewielkie prostokątne elementy, styki przekaźnika, które na rysunku są rozwarte. Zwora połączona jest z zaciskiem przekaźnika.

Drugi rysunek przedstawia uzwojenie elektromagnesu. To znajdujący się pośrodku cienki drut złożony w harmonijkę. Jego dolny odcinek połączony jest z zaciskiem A1.  Jego druga końcówka połączona jest z zaciskiem, który na rysunku przedstawiony jest jako A2. Po lewej stronie schematu znajduje się prostokątna rama z rozpiętą sprężyną. Na ramie nad uzwojeniem leży poziomo zwora przedstawiona jako długi prostokąt, który łączy się konstrukcyjnie z podobnym elementem po prawej stronie uzwojenia. Zwora opada pod kątem na styki przekaźnika, które na rysunku są zamknięte. Zwora połączona jest z zaciskiem przekaźnika. 

Symbole graficzne elementów elektrycznych.

Zestyk łącznika. Zwierny (normalnie otwarty).

Na rysunku widoczne są dwie linie. Pierwsza w połowie jest prosta, a druga jej część jest odchylona pod pewnym kątem. Druga to linia prosta.

Zestyk łącznika rozwierny (normalnie zamknięty).

Na rysunku widoczne są dwie przecinające się w pewnym punkcie linie. Pierwsza w połowie jest prosta, a druga jej część odchylona pod pewnym kątem. Druga linia ma kształt litery L i jest ułożona pod kątem dziewięćdziesięciu stopni.

Zestyk łącznika przełączany.

Na rysunku widoczne są trzy linie, ale tylko pierwsza i druga przecinają się ze sobą w pewnym punkcie. Pierwsza w połowie jest prosta, a druga jej część jest odchylona pod pewnym kątem. Druga to linia w kształcie litery el. Trzecia jest całkowicie prosta.

Zestyk łącznika zwierny o napędzie ręcznym.

Na rysunku widoczne są dwie linie proste umiejscowione obok siebie. Nad nimi znajduje się linia prosta, a na niej dwie pionowe linie zamknięte linią poziomą.

Zestyk łącznika rozwierny o napędzie ręcznym.

Na rysunku widoczna jest linia prosta, a na niej dwie długie pionowe linie zamknięte linią poziomą. Po obu stronach, na tym samym poziomie, znajdują się dwie linie proste.

Zestyk łącznika zwierny o napędzie ręcznym z samoczynnym powrotem (przycisk).

Na rysunku widoczne są dwie przecinające się w pewnym punkcie linie. Pierwsza w połowie jest prosta, a druga jej część jest odchylona pod pewnym kątem. Właśnie na tej części umieszczone zostały dwie pionowe linie zamknięte linią poziomą. Po prawej stronie znajduje się linia prosta.

Zestyk łącznika rozwierny o napędzie ręcznym z samoczynnym powrotem (przycisk).

Na rysunku widoczna jest linia, której pierwsza połowa jest prosta, druga odchylona ku dołowi. Na niej znajdują się dwie linie pionowe zamknięte poziomą linią prostą. Linię odchyloną przecina linia w kształcie litery el.

Zestyk przekaźnika o opóźnionym działaniu (zwłoczny) zwierny ze zwłoką przy zamykaniu.

Na rysunku znajduje się linia w połowie prosta, druga jej część odchylona jest ku górze pod pewnym kątem. Na niej znajdują się dwie pionowe linie pokryte linią w formie daszka. Po prawej stronie znajduje się linia prosta.

Zestyk przekaźnika o opóźnionym działaniu (zwłoczny) zwierny ze zwłoką przy otwieraniu.

Na rysunku widoczna jest linia w połowie prosta, druga jej część odchylona jest ku górze pod pewnym kątem. Na niej znajdują się dwie pionowe linie zamknięte linią w kształcie odwróconego daszka. Po prawej stronie znajduje się prosta linia.

Zestyk przekaźnika o opóźnionym działaniu (zwłoczny) zwierny ze zwłoką przy otwieraniu i zamykaniu.

Na rysunku widoczna jest linia w połowie prosta, druga jej część odchylona jest ku górze. Na niej znajdują się dwie pionowe linie zamknięte dwiema liniami: jedna w kształcie daszka, druga daszka odwróconego. Po prawej stronie znajduje się linia prosta.

Zestyk przekaźnika o opóźnionym działaniu (zwłoczny) rozwierny ze zwłoką przy zamykaniu.

Na rysunku znajduje się linia w postaci zygzaka, która łączy się z linią w kształcie litery el, a pod spodem z dwiema liniami pionowymi oraz zamykającymi je liniami o kształcie daszka.

Zestyk przekaźnika o opóźnionym działaniu (zwłoczny) rozwierny ze zwłoką przy otwieraniu.

Na rysunku znajduje się linia w postaci zygzaka, która łączy się z linią w kształcie litery el, a pod spodem z dwiema liniami pionowymi oraz zamykającymi je liniami o kształcie odwróconego daszka.

Zestyk o opóźnionym działaniu (zwłoczny) rozwierny ze zwłoką przy otwieraniu i zamykaniu.

Na rysunku znajduje się linia w postaci zygzaka, która łączy się z linią w kształcie litery el, a pod spodem z dwiema liniami pionowymi oraz zamykającymi je liniami o kształcie odwróconego i normalnego daszka.

Zestyk rozwierny przekaźnika cieplnego.

Na rysunku znajduje się linia w połowie prosta, a druga jej część odchylona ku dołowi. Przecina się ona z linią w kształcie litery el oraz łączy z linią zygzakowatą, odchodzącą od jej dolnej części.

Łącznik trójbiegunowy.

Na rysunku znajdują się trzy linie w pionie, w górnej części są ułożone pod pewnym kątem i przecięte dwiema liniami poziomymi, druga część to trzy linie proste. Nad nimi znajdują się trzy linie w pionie.

Cewka przekaźnika, stycznika symbol ogólny (cewka stycznika narysowana jest grubszą linią niż cewka przekaźnika).

Na rysunku znajduje się prostokąt, od dwóch jego najdłuższych boków odchodzą dwie pionowe linie.

Cewka przekaźnika, stycznika cewka prądu przemiennego.

Na rysunku widoczny jest prostokąt. Jedna trzecia jego długości przecięta jest linią prostą, a w powstałym miejscu znajduje się linia falista. Od najdłuższych boków odchodzą linie proste ku górze.

Cewka przekaźnika, stycznika cewka prądowa.

Widoczny jest prostokąt. Jedna trzecia jego długości przecięta jest linią prostą, a w powstałym miejscu znajduje się linia pionowa. Od najdłuższych boków odchodzą linie proste ku górze.

Cewka przekaźnika, stycznika cewka napięciowa.

Na rysunku widoczny jest prostokąt. Jedna trzecia jego długości przecięta jest linią prostą, a w powstałym miejscu znajduje się wielka litera U. Od najdłuższych boków odchodzą linie proste ku górze.

Cewka przekaźnika, stycznika cewka przekaźnika nadprądowego.

Na rysunku widoczny jest prostokąt. Jedna trzecia jego długości przecięta jest linią prostą, a w powstałym miejscu znajduje się linia pionowa oraz znak większości. Od najdłuższych boków odchodzą linie proste ku górze.

Cewka przekaźnika, stycznika cewka przekaźnika podnapięciowego.

Na rysunku widoczny jest prostokąt. Jedna trzecia jego długości przecięta jest linią prostą, a w powstałym miejscu znajduje się wielka litera U oraz znak mniejszości. Od najdłuższych boków odchodzą linie proste ku górze.

Cewka przekaźnika zwłocznego ze zwłoką przy wzbudzaniu. Pasek z nagraniem do odtworzenia – treść tożsama z ujętą w punkcie.

Na rysunku widoczny jest prostokąt. Jedna trzecia jego długości przecięta jest linią prostą, a w powstałym miejscu znajduje się znak iks. Od najdłuższych boków odchodzą linie proste ku górze.

Cewka przekaźnika zwłocznego ze zwłoką przy odwzbudzaniu.

Na rysunku widoczny jest prostokąt. Jedna trzecia jego długości przecięta jest linią prostą, a w powstałym miejscu znajduje się linia przekątna. Od najdłuższych boków odchodzą linie proste ku górze.

Cewka przekaźnika zwłocznego ze zwłoką przy wzbudzaniu i odwzbudzaniu.

Na rysunku widoczny jest prostokąt. Jedna trzecia jego długości przecięta jest linią prostą, a w powstałym miejscu znajduje się linia pozioma zakończona z jednej i drugiej strony krótkimi liniami prostymi w pionie. Od najdłuższych boków odchodzą linie proste ku górze.

Cewka przekaźnika spolaryzowanego (biegunowego).

Na rysunku widoczny jest prostokąt. Jedna trzecia jego długości przecięta jest linią prostą, a w powstałym miejscu znajduje się wielka litera pe. Od najdłuższych boków odchodzą linie proste ku górze.

Organ napędowy przekaźnika cieplnego.

Na rysunku znajduje się prostokąt przecięty linią prostą z odkształceniem w postaci kwadratu.

Zabezpieczenie nadprądowo‑cieplne.

Na rysunku znajduje się pionowa linia prosta, od której w linii poziomej odchodzi linia z odkształceniem w postaci kwadratu.

Silnik.

Na rysunku znajduje się okrąg, a w nim wielka litera em.

Silnik na prąd przemienny.

Na rysunku widoczny jest okrąg, a w nim wielka litera em, pod którą znajduje się linia falista w poziomie.

Silnik synchroniczny trójfazowy o wirniku zwartym.

Na rysunku widoczny jest okrąg, a w nim wielka litera em, pod którą znajduje się cyfra trzy wraz z odchodzącą od niej linią falistą w poziomie. Od samego okręgu, od góry, biegną trzy pionowe linie.

Silnik asynchroniczny trójfazowy o wirniku pierścieniowym.

Na rysunku widoczny jest podwójny okrąg, a w nim wielka litera em, pod którą znajduje się cyfra trzy wraz z odchodzącą od niej linią falistą w poziomie. Od samego okręgu, od góry, biegną trzy pionowe linie.

Schemat przemiennika częstotliwości.

Co to jest przemiennik częstotliwości? Pasek z nagraniem do odtworzenia – treść tożsama z ujętą w punkcie.

Urządzenie to zamienia w napięcie stałe napięcie przemienne sieci o stałej częstotliwości, które jest niezbędne do uzyskania napięcia o regulowanej częstotliwości, służącego do zasilania silników elektrycznych. Przemiennik częstotliwości składa się z czterech głównych części: prostownika, stopnia pośredniego, stopnia końcowego oraz układu sterowania i zabezpieczeń. Pasek z nagraniem do odtworzenia – treść tożsama z ujętą w punkcie.

Na ekranie widoczny jest rysunek schematu przemiennika częstotliwości. Przedstawia prostokąt obrysowany przerywaną linią. W środku znajdują się dwa kwadraty, a pomiędzy nimi prostokąt. Wszystkie trzy figury połączone są linią tworzącą jeden obwód. W pierwszym kwadracie widoczne są trzy linie pionowe. Na nich zaznaczono trzy punkty opisane jako el jeden, el dwa, el trzy. Obok kwadratu widoczny jest prostokąt. Wewnątrz widoczne są dwa pionowe odcinki, górny i dolny. Przy górnym widoczny jest znak plus. Ostatni kwadrat zawiera sześć figur połączonych ze sobą za pomocą pionowych linii z zaznaczonymi punktami opisanymi jako em trzy, znak wężyka.

Prostownik. Pasek z nagraniem do odtworzenia – treść tożsama z ujętą w punkcie.

Może być zasilany z jednej lub trzech faz napięcia przemiennego (a ce). Stałe napięcie pulsacyjne jest wytwarzane na wyjściu tego urządzenia. Jakie rodzaje prostowników są spotykane? Wyróżniamy prostowniki niesterowalne (cztero-, sześcio- lub dwunastopulsowe) i prostowniki sterowalne, składające się z modułów turystorowych lub turystorowo‑diodowych. Pasek z nagraniem do odtworzenia – treść tożsama z ujętą w punkcie.

Stopień pośredni. Pasek z nagraniem do odtworzenia – treść tożsama z ujętą w punkcie.

Rodzaje stopni pośrednich: napięcie wyprostowane jest zmieniane na prąd stały, pulsujące napięcie stałe jest stabilizowane i wygładzane (zostaje oddzielona składowa przemiana z napięcia wyprostowanego), napięcie stałe jest zastępowane przez napięcie stałe o regulowanej wartości. Ponadto w skład stopnia pośredniego wchodzą kondensatory bądź bloki kondensatorów elektrolitycznych, gdzie magazynuje się energia prądu stałego. Pasek z nagraniem do odtworzenia – treść tożsama z ujętą w punkcie.

Stopień końcowy. Falownik. Pasek z nagraniem do odtworzenia – treść tożsama z ujętą w punkcie.

Tutaj powstaje i kształtuje się częstotliwość napięcia zasilającego silnik. W skład stopnia końcowego wchodzą tranzystory mocy (i gie be te), które można przełączać poprzez sygnały sterujące powstające w obwodzie sterowania i zabezpieczeń przemiennika. Pasek z nagraniem do odtworzenia – treść tożsama z ujętą w punkcie.

Układ sterowania i zabezpieczeń. Pasek z nagraniem do odtworzenia – treść tożsama z ujętą w punkcie.

Funkcją tego układu jest: kontrolowanie tranzystorów końcowych falownika (niekiedy obwodu pośredniego/prostownika); komunikacja pomiędzy przemiennikiem częstotliwości a urządzeniami zewnętrznymi; gromadzenie i informowanie o błędach i awariach; ochrona dla obwodu mocy falownika i silnika. Pasek z nagraniem do odtworzenia – treść tożsama z ujętą w punkcie.

Schemat podłączenia silnika trójazowego.

Pasek z nagraniem do odtworzenia – treść tożsama z ujętą w punkcie.

Schemat ukazuje połączenie silnika trójfazowego. Stycznik ku jedenaście jest odpowiedzialny za obroty silnika w prawo, natomiast stycznik ku dwanaście jest odpowiedzialny za obroty silnika w lewo. Każdy silnik musi posiadać też zabezpieczenie termiczne (na rysunku oznaczone literą ku).

Schemat przedstawia połączenie trzech faz z silnikiem trójfazowym oraz dodatkowe linie N i Pe, a także odłączniki bezpiecznikowe i styki zwierne, które pozwalają na kontrolowanie i regulowanie działania silnika. Widoczne są poziome linie oznaczone jako L1, L2 i L3, oraz linie N i Pe, które biegną równolegle. W połowie widoczne są umieszczone na każdej z nich odłączniki bezpiecznikowe, które służą do odcięcia zasilania.

Widoczna jest pionowa linia, która łączy wszystkie poziome linie i opada w dół.  Znajduje siętutaj stop awaryjny, następnie styk zamknięty Q1, drugi styk S2, kolejny stop, trzeci styk awaryjny, a na końcu widoczne są styki K2, K1, K2, K1, oraz styki otwarte S3, S4.

Linie poziome załamują się i opadają pionowo w dół aż do silnika. Na linii L1, L2 i L3 znajduje się sześć wyłączników silnikowych a na końcu  widoczne są styki zwierne, które są odpowiedzialne za połączenie z silnikiem trójfazowym.Wewnątrz linii L1, L2 i L3 widoczne jest kółko oznaczone jako M 3, reprezentujące silnik trójfazowy. Przewody od kółka łączą się ze stykami zwornikowymi, które łączą silnik z trzema fazami L1, L2 i L3.

Struktura układu numerycznego sterowania obrabiarki ce en ce.

Do sterowania obrabiarką służą takie funkcje jak: załączanie i wyłączanie wybranych napędów, zmiana szybkości wrzeciona i posuwu stołu, załączanie i wyłączanie urządzeń smarujących i chłodzących. A na czym polega sterowanie numeryczne? Kieruje ono obrabiarką zgodnie z wytycznymi programu zapisanego na nośniku informacji. W trakcie realizacji zadania obrabiarki nie ma możliwości ingerencji i ewentualnej zmiany programu. Co oznacza skrót ce en ce? Z angielskiego kompiuter numerikal kontrol, jest to system sterowania, w którym jeden komputer kieruje jednym lub kilkoma urządzeniami. Pasek z nagraniem do odtworzenia – treść tożsama z ujętą w punkcie.

Centralny komputer (sterowanie de en ce). Na schemacie jest to strzałka podłączona do prostokątnego elementu o numerze dziewięć.

Czytnik. Na schemacie jest to prostokąt z wbudowanym w niego elementem z czarnymi elementami. Od najdłuższego boku prostokąta prowadzi strzałka skierowana do prostokątnego elementu o numerze dziewięć.

Stacja dysków. Na schemacie znajduje się prostokąt ze strzałką skierowaną w stronę prostokątnego elementu o numerze dziewięć. Po jego lewej stronie znajduje się kwadrat, wewnątrz którego mieści się koło.

Magnetofon. Na schemacie znajduje się prostokąt z wbudowaną strzałką skierowaną do prostokątnego elementu. Po lewej stronie znajduje się prostokąt i dwa okręgi połączone ze sobą linią.

Elektroniczne kółko ręczne. Na schemacie jest to strzałka, na końcu której znajduje się podwójny okrąg z dwiema liniami przeciętymi pod kątem dziewięćdziesięciu stopni, jest skierowana w stronę prostokątnego elementu o numerze dziewięć.

Pulpit sterujący. Na schemacie jest to element w postaci kalkulatora z przyciskami oraz widocznym ekranem, na którym znajdują się liczby.

Układ sterowania numerycznego. Na schemacie jest to kwadrat oznaczony przerywaną linią, w którym znajdują się elementy od dwa do czternaście.

Pamięć Ram plus Eprom. Na schemacie jest to podłużny prostokątny element.

Procesor centralny. Na schemacie jest to podłużny prostokątny element połączony z innym prostokątnym elementem.

Procesor sterowania ruchami w osiach serwonapędowych (interpolator). Na schemacie jest to prostokąt, który połączony jest z innymi strzałkami z oznaczeniami: iks zet, zet zet, gie, ef.

Układ dopasowująco‑sterujący (sterownik pe el ce). Na schemacie jest to prostokąt połączony strzałkami z oznaczeniami: em, es, te z podłużnym elementem prostokątnym o numerze dziesięć.

Sterownik położenia napędu w osi zet. Na schemacie jest to kwadrat połączony strzałkami z kwadratem o numerze jedenaście z oznaczeniem zet gie e en oraz z prostokątem o numerze szesnaście z oznaczeniem u zet.

Sterownik położenia napędu w osi iks. Na schemacie jest to kwadrat połączony strzałką z kwadratem o numerze jedenaście z oznaczeniem iks gie e en, prostokątem o numerze osiemnaście z oznaczeniem u zet oraz niewielkim elementem o numerze piętnaście z oznaczeniem iks i es te.

Czujnik przemieszczeń. Na schemacie jest to mały prostokątny element.

Regulator prędkości (zasilacz silnika). Na schemacie jest to prostokąt połączony strzałkami z kwadratem o numerze trzynaście z oznaczeniem Uz, z dwoma niewielkimi, prostokątnymi elementami z oznaczeniami: zet i es te oraz u es i en.

Kątowe przemieszczanie (obrót) wrzeciona. Na schemacie jest to niewielki prostokątny element połączony strzałką z prostokątnym elementem o numerze osiemnaście z oznaczeniem u es i en.

Regulator prędkości (zasilacz silnika). Na schemacie jest to linia, która przebiega od prostokątnego elementu o numerze dwanaście do kwadratowego elementu, wewnątrz którego znajduje się strzałka z literą zet.

Silnik napędu posuwu. Na schemacie jest to niewielki prostokątny element połączony strzałką z prostokątnym elementem o numerze osiemnaście i z oznaczeniem u es i en.

Wymiana narzędzia. Na schemacie jest to linia, która przebiega od prostokątnego elementu o numerze dwanaście do kwadratowego elementu, wewnątrz którego znajduje się strzałka z literą zet.

Nastawienie przełożenia. Na schemacie jest to strzałka, która przebiega od prostokątnego elementu o numerze dwanaście do niewielkiego prostokątnego elementu, wewnątrz którego znajdują się dwie skośne linie.

Włączenie silnika. Na schemacie jest to strzałka, która przebiega od prostokątnego elementu o numerze dwanaście do prostokątnego elementu.

Czujnik przemieszczeń. Na schemacie jest to niewielki prostokątny element połączony strzałką z prostokątnym elementem o numerze szesnaście z oznaczeniem zet i es te.

Silnik napędu posuwu. Na schemacie jest to niewielki prostokątny element połączony strzałką z prostokątem o numerze szesnaście z oznaczeniem u es i en.

Silnik napędu głównego. Na schemacie jest to prostokątny element połączony strzałką z prostokątnym elementem o numerze dwanaście.

Schemat zasilania napędu

Schemat ukazuje połączenie silnika trójfazowego. Sterowanie odbywa się poprzez napęd ręczny wciskany bez samopowrotu uruchamiający stycznik K4, który jest odpowiedzialny za załączenie silnika.

Schemat zaczyna się od opisu sześć kropka zero ukośnik dwadzieścia cztery fał. Od opisu idzie czerwona strzałka zmieniająca się w linię. Linia rozdwaja się jedna jej część skręca w dół, druga biegnie dalej prosto. Pierwsza dociera do miejsca oznaczonego cyfrą trzynaście. Na wysokości trzynastki zaczyna się ukośna linia niebieska, która opisana jest jako es jedenaście e, dowolny sygnał.  Krótka linia ukośna łączy się z pionową linią czerwoną, która mogłaby być przedłużeniem linii urwanej na wysokości trzynastki. Linia biegnie dalej w dół aż do dołu schematu, tam kończy się strzałką w dół i symbolami zero fał oraz sześć kropka zero. Po drodze linia przechodzi przez prostokąt umieszczony na jej drodze. Prostokąt opisany jest jako minus ka cztery, poniżej napis a ce myślnik trzy przecinek trzy ka wu ukośnik czterysta fał przecinek, jeden pięć przecinek de ce dwadzieścia cztery fał. Górna ściana prostokąta opisana jest A jeden, dolna ściana A dwa. Druga cześć linii poziomej również załamuje się w dół, nieco dalej. Dociera do miejsca oznaczonego trzynastką. Na wysokości trzynastki zaczyna się ukośna linia niebieska. Krótka linia ukośna łączy się z pionową linią czerwoną, która mogłaby być przedłużeniem linii urwanej na wysokości trzynastki, opisana jest numerem czternaście. Linia biegnie dalej w dół aż do dołu schematu, tam kończy się strzałką w dół i symbol I zero kropka jeden. Na schemacie umieszczono również trzy linie pionowe, które przez uchylone skośne niebieskie linie straciły ciągłość. Linie nazywają się kolejno el jeden, el dwa i el trzy, nad każdą linią znajduje się napis trzy kropka zero. Przy uchyleniu są opisane jeden ukośnik el jeden, trzy ukośnik el dwa oraz pięć ukośnik el trzy. Poniżej niebieskiej skośnej linii zaś dwa ukośnik te jeden, cztery ukośnik te dwa oraz sześć ukośnik te trzy. Linie biegną do samego dołu schematu, docierając do okrągłego punktu opisanego jako em. Linie przed dotarciem do punktu zmieniają kolor z czerwonego na niebieski, niebieskie końcówki linii opisane są kolejno u jeden, fał jeden oraz wu jeden. Na wysokości okrągłego punktu znajduje się wartość minus em pięć. Do niebieskiego punktu biegnie z prawej strony jeszcze jedna linia opisana jako Pe e, nad opisem wartość trzy kropka zero. Linia nie łączy się z punktem, skręca ku niemu w prawo i w jego pobliżu kończy się pionową krótką kreską.

Moduł główny sterowania

Nagranie dżwiękowe tożsame z treścią zawartą w punkcie

Schemat przedstawia moduł główny sterowania, który pozwala na sterowanie obrabiarką CNC w trzech osiach, za pomocą silników trójfazowych. Moduł wyposażony jest w porty umożliwiające połączenie z komputerem PC, jednocześnie pozwalając na wgrywanie programów sterujących maszyną.

Ilustrcja przedstawia schemat. W lewym górnym rogu schematu znajduje się prostokąt, opisany jako zasilacz dwadzieścia cztery fał de ce. Od góry do dwóch punktów znajdujących się w prostokącie prowadzą linie opisane jako el jeden oraz en, punkty, do których prowadzą, mają takie same nazwy. W prostokącie znajdują się, niżej na tej samej linii punkty opisane jako dwadzieścia cztery fał oraz zero fał. Z punktu dwadzieścia cztery fał biegnie w dół linia, po czym rozdwaja się. Jedna z jej odnóg biegnie w prawo, od niej odchodzą trzy odnogi prowadzące w dół, opisane są jako dwadzieścia cztery fał oraz kolejno jeden kropka zero, jeden kropka zero oraz dwa kropka cztery. Druga główna odnoga biegnie w dół aż do punktu iks jeden jeden znajdującego się w prostokącie zawartym w prawym górnym rogu, w wielkim prostokącie zaznaczonym różową przerywaną linią, będącym największym elementem schematu. Na wysokości górnej podstawy największego prostokąta znajduje się symbol minus ka cztery. Linia biegnąca od punktu zero fał również się rozdwaja. Jedna z jej odnóg biegnie w prawo, od niej odchodzą trzy odnogi prowadzące w dół, opisane są jako zero fał oraz kolejno jeden kropka zero, jeden kropka zero oraz dwa kropka cztery. Druga główna odnoga biegnie w dół aż do punktu dwa znajdującego się w prostokącie zawartym w prawym górnym rogu, w wielkim prostokącie zaznaczonym różową przerywaną linią, będącym największym elementem schematu. Obok punktów jeden i dwa znajduje się również punkt trzy, do niego nie biegnie żadna linia. Obok prostokąta w prawym górnym rogu największego elementu znajduje się prostokąt, w którym przy górnej ścianie umieszczone są dwa kolejne prostokąty, znajdują się w nich symbole koperty oraz po punkcie, odpowiednio: Pe en jeden oraz pe en dwa. Dalej znajdują się kolejne dwa prostokąty z symbolami kopert i punktami opisanymi odpowiednio iks sto trzydzieści oraz iks sto dwadzieścia siedem. Dalej na tej samej linii, przy górnej ścianie różowego prostokąta umiejscowione zostały kolejne dwa prostokąty, oba zawierają ikonkę podłączenia oraz ikonkę wtyku u es be. Obok symboli znajdują się odpowiednio punkty iks sto dwadzieścia pięć oraz iks sto trzydzieści pięć. Od punktów prowadzą linie do punktów zawartych w prostokącie powyżej opisanym jako er ef i de przecinek u es be. Punkty opisane są numerami jeden oraz dwa. W prostokącie znajduje się również symbol minus iks jeden. Przy górnej ścianie różowej figury umieszczony jest kolejny prostokąt z symbolem miejsc na podpięcie kabli oraz punktem iks sto czterdzieści. Równolegle do prawej ściany różowego prostokąta, w jego wnętrzu znajduje się podłużny prostokąt . Przy dolnej ścianie różowej figury znajdują się punkty: es ha jeden, es ha dwa oraz pe e. Dalej w kolejnym prostokącie, którego dolna ściana pokrywa się z dolną ścianą różowego prostokąta, umieszczone są punkty od jeden do dwanaście. Obok jedynki widnieje symbol iks sto czterdzieści trzy. Dalej widoczne są kolejne prostokąty z symbolami kopert i punktami opisanymi kolejno iks sto, iks sto jeden, iks sto dwa. Z punktów wychodzą strzałki prowadzące w dół odpowiednio do napisu drajwer jeden, niżej: dwa kropka pięć; drajwer dwa, niżej: trzy kropka pięć oraz drajwer trzy, niżej: cztery kropka pięć.

Drajwer jeden

Nagranie dżwiękowe tożsame z treścią zawartą w punkcie

Schemat przedstawia układ odpowiedzialny za sterowanie silnikiem trójfazowym w jednej z trzech osi. Enkoder umożliwia odczyt pozycji, w jakiej znajduje się silnik.

Ilustracja przedstawia schemat. W centrum schematu znajduje się duży prostokąt. Z lewej strony przy górnej podstawie umiejscowiony został prostokąt, w którym widnieje napis iks dwadzieścia jeden oraz cztery punkty. Do punktów trzy i cztery prowadzą od góry strzałki opisane dwadzieścia cztery fał i jeden kropka jeden oraz zero fał i jeden kropka jeden. Dalej na tej samej linii znajdują się trzy prostokąty opisane iks dwieście, iks dwieście jeden oraz iks dwieście dwa. Do punktu w pierwszym z trzech prostokątów prowadzi linia ze strzałką opisana jako drajwer jeden. Poniżej górnego boku głównego prostokąta znajdują się dwie przekątne. Punkt przy początku pierwszej to plus z jedynką w nawiasie, punkt przy końcu plus z dwójką w nawiasie. Punkt przy początku drugiej to en z jedynką w nawiasie, punkt przy końcu en z dwójką w nawiasie. Niżej równolegle narysowane zostały kolejne dwie linie, a opisane na nich punkty to odpowiednio de ce pe z jedynką w nawiasie i de ce en z jedynką w nawiasie przy początku prostej oraz de ce pe z dwójką w nawiasie i de ce en z dwójką w nawiasie przy końcu prostej. Na liniach zaznaczono jeszcze po punkcie mniej więcej w połowie ich długości. Linie, które mają początek w miejscu tych punktów, przechodzą przez prostokąt z zaznaczoną przekątną, biegnącą on górnego lewego kąta do dolnego prawego. W dolnej części znajduje się symbol 3 oraz fala, w górnej pozioma linia, pod którą znajduje się linia równoległa do niej, lecz przerywana. Z prostokąta biegną w dół trzy linie. Przechodzą przez punkty U dwa, fał dwa i wu dwa, przekraczając dolną podstawę głównego prostokąta, zmieniają kolor na czerwony i prowadzą do okrągłego elementu opisanego symbolami em trzy fala. Przed końcem trasy ponownie zmieniają kolor na niebieski. Niebieskie odcinki opisane są jako U jeden, Fał jeden oraz wu jeden. Do okrągłego elementu prowadzi też linia pe e u, której początek znajduje się na prawej ścianie prostokąta głównego. Linia rozdwaja się, pierwsza odnoga skręca ku dołowi, na niej znajduje się punkt pe, kończy się na dolnej ścianie głównego prostokąta. Druga biegnie dalej w lewo, po czym przechodząc przez punkt pe e, zmienia kolor na czerwony, by potem znów zmienić go na niebieski, na wysokości napisu pe e, i biegnie do okrągłego elementu, skręcając w lewo, jednak nie łączy się z nim, a zakończona jest pionową grubszą kreską. Na lewo od okrągłego elementu biegną ku górze dwie strzałki opisane jako Enuder minus i enuder plus. Pierwsza do punktu be er minus, druga do punktu be er plus. Punkty umieszczone są nad dolną podstawą głównego prostokąta na jednej linii z punktami u dwa, fał dwa, wu dwa oraz pe e. Objęte są ramką opisaną iks jeden. Poza ramką po prawej stronie, na tej samej linii znajduje się punkt es ha. Na skos po lewej stronie od punktu znajduje się symbol kotwicy z trzema znakami zapytania, powyżej napis coding plags. Powyżej, na lewo od prostokąta z narysowaną przekątną znajduje się prostokąt z narysowanymi przyciskami, niektóre z nich są opisane. Są to: plus, minus, pe e, u dwa, fał dwa oraz wu dwa. Równolegle do lewej ściany głównego prostokąta biegnie linia z zaznaczonym punktem ku, na wysokości górnej ściany prostokąta głównego.

Drajwer dwa

Nagranie dżwiękowe tożsame z treścią zawartą w punkcie

Schemat przedstawia układ odpowiedzialny za sterowanie silnikiem trójfazowym w jednej z trzech osi. Enkoder umożliwia odczyt pozycji, w jakiej znajduje się silnik.

Ilustracja przedstawia schemat. W centrum schematu znajduje się duży prostokąt. Z lewej strony przy górnej podstawie umiejscowiony został prostokąt, w którym widnieje napis iks dwadzieścia jeden oraz cztery punkty. Do punktów trzy i cztery prowadzą od góry strzałki opisane dwadzieścia cztery fał i jeden kropka jeden oraz zero fał i jeden kropka jeden. Dalej na tej samej linii znajdują się trzy prostokąty opisane iks dwieście, iks dwieście jeden oraz iks dwieście dwa. Do punktu w  pierwszym z trzech prostokątów prowadzi linia ze strzałką opisana jako drajwer dwa. Poniżej górnego boku głównego prostokąta znajdują się dwie przekątne. Punkt przy początku pierwszej to plus z jedynką w  nawiasie, punkt przy końcu plus z dwójką w nawiasie. Punkt przy początku drugiej to en z jedynką w nawiasie, punkt przy końcu en z dwójką w nawiasie. Niżej równolegle narysowane zostały kolejne dwie linie a  opisane na nich punkty to odpowiednio de ce pe z jedynką w nawiasie i de ce en z jedynką w nawiasie przy początku prostej oraz de ce pe z dwójką w nawiasie i de ce en z dwójką w nawiasie przy końcu prostej. Na liniach zaznaczono jeszcze po punkcie mniej więcej w połowie ich długości. Linie, które mają początek w miejscu tych punktów, przechodzą przez prostokąt z zaznaczoną przekątną, biegnącą on górnego lewego kąta do dolnego prawego. W dolnej części znajduje się symbol 3 oraz fala, w  górnej pozioma linia, pod którą znajduje się linia równoległa do niej,  lecz przerywana. Z prostokąta biegną w dół trzy linie. Przechodzą przez punkty U dwa, fał dwa i wu dwa, przekraczając dolną podstawę głównego prostokąta, zmieniają kolor na czerwony i prowadzą do okrągłego elementu opisanego symbolami em trzy fala. Przed końcem trasy ponownie zmieniają kolor na niebieski. Niebieskie odcinki opisane są jako U jeden, Fał jeden oraz wu jeden. Do okrągłego elementu prowadzi też linia pe e u, której początek znajduje się na prawej ścianie prostokąta głównego. Linia rozdwaja się, pierwsza odnoga skręca ku dołowi, na niej znajduje się punkt pe, kończy się na dolnej ścianie głównego prostokąta. Druga biegnie dalej w lewo, po czym przechodząc przez punkt pe e,  zmienia kolor na czerwony, by potem znów zmienić go na niebieski, na wysokości napisu pe e, i biegnie do okrągłego elementu, skręcając w lewo, jednak nie łączy się z nim, a zakończona jest pionową grubszą kreską. Na lewo od okrągłego elementu biegną ku górze dwie strzałki opisane jako Enuder minus i enuder plus. Pierwsza do punktu be er minus, druga do punktu be er plus. Punkty umieszczone są nad dolną podstawą głównego prostokąta na jednej linii z punktami u dwa, fał dwa, wu dwa oraz pe e. Objęte są ramką opisaną iks jeden. Poza ramką po prawej stronie, na tej samej linii znajduje się punkt es ha. Na skos po lewej stronie od punktu znajduje się symbol kotwicy z trzema znakami zapytania, powyżej napis coding plags. Powyżej, na lewo od prostokąta z narysowaną przekątną znajduje się prostokąt z narysowanymi przyciskami, niektóre z nich są opisane. Są to: plus, minus, pe e, u dwa, fał dwa oraz wu dwa. Równolegle do lewej ściany głównego prostokąta biegnie linia z  zaznaczonym punktem ku jeden, na wysokości górnej ściany prostokąta głównego.

Drajwer trzy

Nagranie dżwiękowe tożsame z treścią zawartą w punkcie

Schemat przedstawia układ odpowiedzialny za sterowanie silnikiem trójfazowym w jednej z trzech osi. Enkoder umożliwia odczyt pozycji, w jakiej znajduje się silnik.

Ilustracja przedstawia schemat. W centrum schematu znajduje się duży prostokąt. Z lewej strony przy górnej podstawie umiejscowiony został prostokąt, w którym widnieje napis iks dwadzieścia jeden oraz cztery punkty. Do punktów trzy i cztery prowadzą od góry strzałki opisane dwadzieścia cztery fał i jeden kropka jeden oraz zero fał i jeden kropka jeden. Dalej na tej samej linii znajdują się trzy prostokąty opisane iks dwieście, iks dwieście jeden oraz iks dwieście dwa. Do punktu w pierwszym z trzech prostokątów prowadzi linia ze strzałką opisana jako drajwer trzy. Poniżej górnego boku głównego prostokąta znajdują się dwie przekątne. Punkt przy początku pierwszej to plus z jedynką w  nawiasie, punkt przy końcu plus z dwójką w nawiasie. Punkt przy początku drugiej to en z jedynką w nawiasie, punkt przy końcu en z dwójką w  nawiasie. Niżej równolegle narysowane zostały kolejne dwie linie, a opisane na nich punkty to odpowiednio de ce pe z jedynką w nawiasie i de ce en z jedynką w nawiasie przy początku prostej oraz de ce pe z dwójką w nawiasie i de ce en z dwójką w nawiasie przy końcu prostej. Na liniach zaznaczono jeszcze po punkcie mniej więcej w połowie ich długości. Linie, które mają początek w miejscu tych punktów, przechodzą przez prostokąt z zaznaczoną przekątną, biegnącą od górnego lewego kąta do dolnego prawego. W dolnej części znajduje się symbol 3 oraz fala, w górnej pozioma linia, pod którą znajduje się linia równoległa do niej,  lecz przerywana. Z prostokąta biegną w dół trzy linie. Przechodzą przez punkty U dwa, fał dwa i wu dwa, przekraczając dolną podstawę głównego prostokąta, zmieniają kolor na czerwony i prowadzą do okrągłego elementu opisanego symbolami em trzy fala. Przed końcem trasy ponownie zmieniają kolor na niebieski. Niebieskie odcinki opisane są jako U jeden, Fał jeden oraz wu jeden. Do okrągłego elementu prowadzi też linie pe e u, której początek znajduje się na prawej ścianie prostokąta głównego. Linia rozdwaja się, pierwsza odnoga skręca ku dołowi, na niej znajduje się punkt pe, kończy się na dolnej ścianie głównego prostokąta. Druga biegnie dalej w lewo, po czym przechodząc przez punkt pe e,  zmienia kolor na czerwony, by potem znów zmienić go na niebieski, na wysokości napisu pe e, i biegnie do okrągłego elementu, skręcając w lewo, jednak nie łączy się z nim, a zakończona jest pionową grubszą kreską. Na lewo od okrągłego elementu biegną ku górze dwie strzałki opisane jako Enuder minus i enuder plus. Pierwsza do punktu be er minus, druga do punktu be er plus. Punkty umieszczone są nad dolną podstawą głównego prostokąta na jednej linii z punktami u dwa, fał dwa, wu dwa oraz pe e. Objęte są ramką opisaną iks jeden. Poza ramką po prawej stronie, na tej samej linii znajduje się punkt es ha. Na skos po lewej stronie od punktu znajduje się symbol kotwicy z trzema znakami zapytania, powyżej napis coding plags. Powyżej, na lewo od prostokąta z narysowaną przekątną znajduje się prostokąt z narysowanymi przyciskami, niektóre z nich są opisane. Są to: plus, minus, pe e, u dwa, fał dwa oraz wu dwa. Równolegle do lewej ściany głównego prostokąta biegnie linia z  zaznaczonym punktem ku dwa, na wysokości górnej ściany prostokąta głównego.

Opis połączeń układów
Opis połączeń układów ma formę tabeli. Pierwsza kolumna zatytułowana jest oznaczenie, druga układ, trzecia opis ukośnik funkcja.
Pierwsza linia pod nazwą kolumn: Be er minus, drajwer jeden, enkoder minus.
Druga: Be er plus, drajwer jeden, enkoder plus.
Trzecia: U dwa, drajwer jeden, silnik u.
Czwarta: Fał dwa, drajwer jeden, silnik fał.
Piąta: wu dwa, drajwer jeden, silnik wu.
Szósta: iks dwieście, drajwer jeden, przyłącze do sterowania eternet.
Siódma: iks dwa dwukropek trzy, drajwer jeden, zasilanie dwadzieścia cztery fał de ce.
Ósma: iks dwa dwukropek cztery, drajwer jeden, zasilanie zero fał de ce.
Dziewiąta: Be er minus, drajwer dwa, enkoder minus.
Dziesiąta: Be er plus, drajwer dwa, enkoder plus.
Jedenasta: U dwa, drajwer dwa, silnik u.
Dwunasta: Fał dwa drajwer dwa, silnik fał.
Trzynasta: Wu dwa, drajwer dwa, silnik wu.
Czternasta: iks dwieście, drajwer dwa, przyłącze do sterowania eternet.
Piętnasta: iks dwa dwukropek trzy, drajwer dwa, zasilanie dwadzieścia cztery fał de ce.
Szesnasta: iks dwa dwukropek cztery, drajwer dwa, zasilanie zero fał de ce.
Siedemnasta: Be er minus, drajwer trzy, enkoder minus.
Osiemnasta: Be er plus, drajwer trzy, enkoder plus.
Dziewiętnasta: U dwa, drajwer trzy, silnik u.
Dwudziesta: Fał dwa drajwer trzy, silnik fał.
Dwudziesta pierwsza: Wu dwa, drajwer trzy, silnik wu.
Dwudziesta druga: iks dwieście, drajwer trzy, przyłącze do sterowania eternet.
Dwudziesta trzecia: iks dwa dwukropek trzy, drajwer trzy, zasilanie dwadzieścia cztery fał de ce.
Dwudziesta czwarta: iks dwa dwukropek cztery, drajwer trzy, zasilanie zero fał de ce.
Dwudziesta piąta: iks jeden dwukropek jeden, sterownik główny, zasilanie dwadzieścia cztery fał de ce.
Dwudziesta szósta: iks jeden dwukropek dwa, sterownik główny, zasilanie zero fał de ce.
Dwudziesta siódma: iks sto dwadzieścia pięć, sterownik główny, przyłącze u es be. Dwudziesta ósma: iks sto trzydzieści pięć, sterownik główny, przyłącze er ef i de.
Dwudziesta dziewiąta: iks sto, sterownik główny, przyłącze do sterownika eternet.
Trzydziesta: iks sto jeden, sterownik główny, przyłącze do sterownika eternet.
Trzydziesta pierwsza: iks sto dwa, sterownik główny, przyłącze do sterownika eternet.

Algorytm przeglądu tokarki.

Schemat blokowy przedstawiający algorytm przeglądu tokarki ce en ce.

Start

Nie. Odłączyć zasilanie i zabezpieczyć przed niepożądanym ponownym podłączeniem. Tak. Kontrola układu zasilania. Sprawdzenie obwodów miernikiem.

Czy pomiar miernikiem wykazał jakieś błędy? Tak. Należy wymienić wadliwy komponent. Nie. Kontrola wizualna.

Czy widać jakieś wycieki oleju? Tak. Należy sprawdzić wyciek. Nie. Wymiana zużytego elementu.

Czy słychać wyciek sprężonego powietrza? Tak. Należy wymienić użyty przewód lub przyłącze.

Czy elementy mechaniczne wyglądają na zużyte? Tak. Należy wymienić zużyty element. Nie. Należy przejść do kontroli układu napędowego. Należy sprawdzić, czy koła napędowe są odpowiednio nasmarowane i czy ich stan zużycia jest dopuszczalny.

Czy koła są nadmiernie zużyte? Nie. Należy przejść do kontroli łożysk we wrzecionie. Tak. Należy je wymienić.

Czy łożyska są zużyte? Tak. Należy je wymienić. Nie. Należy nasmarować wszystkie elementy toczne oraz cierne. Należy sprawdzić wszystkie napędy.

Czy napęd jest uszkodzony? Tak. Wymiana napędu. Nie. Koniec przeglądu.