Audiobook. Obraz „Martwa natura z ciastkiem” przedstawia martwą naturę, czyli gatunek sztuki, obejmujący kompozycję składającą się z nieożywionych przedmiotów, dobranych ze względów kompozycyjno‑estetycznych lub symbolicznych. Na tym obrazie wszystkie przedmioty wyglądają jak prawdziwe: winogrona są jak naturalne, kieliszek jest podobny do kieliszka, widać w nim nawet płyn. Autor obrazu, w sposób malarski przeniósł zaaranżowaną kompozycję na płótno, starając się wiernie odtworzyć rzeczywistość. Rola wyobraźni artystycznej sprowadza się w tym obrazie nie tylko do sprawności manualnej i umiejętności komponowania, ale także do nadawania przedmiotom nowych, ukrytych w symbolicznym przekazie znaczeń. Przykładowo zeschnięte winogrona i gałązka róży bez kwiatu mogą symbolizować przemijanie i utracone w życiu artysty szanse. Na obrazie „Kobiety trojańskie idące podpalić swoje okręty” widać pejzaż z okrętami żaglowymi. Autor odtworzył świat realistycznie, dlatego z łatwością można rozpoznać morskie fale, szczyty gór, zacumowane okręty. Ponieważ temat obrazu odnosi się do wydarzeń ze starożytności, przedstawione na obrazie kobiety mają strój typowy dla tamtych czasów. Jednak okręty nie przypominają tych antycznych, a takie, jakie znał artysta, czyli te z XVII wieku. Na obrazie artysta odtworzył swoje wyobrażenie o wydarzeniu opisanym w Eneidzie – rzymskim poemacie epickim napisanym przez Wergiliusza i wydanym w 17 r. p.n.e. Zilustrował, jak flota trojańska przybywa na Sycylię, a podróżujące kobiety, zniecierpliwione niekończącą się podróżą, chcą podpalić okręty. Chmury zbierające się na niebie stanowią zapowiedź następnych wydarzeń, już nieuwidocznionych na obrazie. Z poematu wiemy, że gdy okręty zaczęły się palić, Eneasz wezwał na pomoc Jowisza, który zesłał rzęsisty deszcz dla ugaszenia pożaru. Niewątpliwie artysta musiał użyć wyobraźni, aby do zilustrowania wybrać moment, który nie jest oczywisty i umiejętnie przedstawić zapowiedź tego, co dopiero nastąpi. Natomiast sposób artystycznej realizacji jest jak najbardziej oparty na środkach odtwarzających rzeczywistość. Taki obraz, podobnie jak poprzedni, nazywamy realistycznym. Natomiast obraz „Drzewa i domy nieopodal Jas de Bouffan” przedstawia drzewa, trawę, dom, a w oddali chmury. Na obrazie liście na drzewach nie są podobne do prawdziwych liści, to samo dotyczy trawy, kory na pniach drzew i chmur. Jednak wszystkie te elementy rozpoznajemy, choć w naturze wyglądają one inaczej. Artysta malujący pejzaż potrzebuje dużo czasu na jego wykonanie, a widok, który obserwuje ciągle się zmienia. Sztuką jest umiejętność oddania na jednym obrazie całej zmienności obserwowanego świata. Dlatego artysta nie kopiował natury, lecz przedstawił wrażenie, jakie ona na niego wywarła. Tworząc w ten sposób, musiał uwolnić się od schematycznego patrzenia na rzeczywistość i realistycznego sposobu malowania oraz użyć wyobraźni. Powstały tak obraz nazywamy nierealistycznym. Z kolei obraz „Ogrody świątynne” przedstawia kolorowe – czerwone, pomarańczowe, brązowe i niebieskie geometryczne kształty. Kluczem do rozszyfrowania tego obrazu jest palma – element, który można rozpoznać. Drzewo to przeważnie rośnie w egzotycznych krajach, stąd ciepła, ostra kolorystyka lądu i kontrastujący zimny kolor mocno niebieskiego nieba. Geometryczne formy mogą się kojarzyć z architekturą arabską i typową dla niej gęstą zabudową starych uliczek. Artysta przedstawił przeobrażoną rzeczywistość, oddając w ten sposób klimat otaczających go uliczek w tunezyjskim mieście, które odwiedził w 1914 roku. Później, w jego wyobraźni i snach, nakładały się na siebie różne fragmenty rzeczywistości. W umyśle rodziła się synteza wrażeń związanych z odbytą podróżą. Sprowadzała się ona do kilku znaczących elementów, które malarz postanowił połączyć w jednym obrazie. Poukładał je w wyobraźni i przedstawił w jednym obrazie. Stworzył artystyczne wyobrażenie egzotycznego, arabskiego kraju. Takie podejście do twórczości i taki sposób malowania rzeczywistości, który jej nie odwzorowuje, lecz jest od niej oderwany, nazywamy abstrakcją.