Religie chrześcijańskie o rodzinie

Znaczenie rodziny dla trwałości ładu społecznego jest niezaprzeczalne. To w rodzinie rozpoczyna się proces uspołecznienia jednostki.

Socjologia, zajmując się badaniem rodziny, zmierza do jej opisu funkcjonalnego. W badaniach empirycznych śledzi tak uwarunkowania tego funkcjonowania, jak i oznaki historycznych przemian struktur rodzinnych. Nie mniej ważnym zagadnieniem jest to, jak ludzie sobie rodzinę wyobrażają, jaki nadają jej sens. W tym kontekście istotne są także różne teorie społeczne, systemy filozoficzne i religijne. W nich odnaleźć możemy tak zwane ideologie rodzinne. Udzielają one odpowiedzi na pytania o to, czym jest rodzina, jaka powinna być, co w jej ramach jest dozwolone, a co zabronione.

„Przez pojęcie ideologii rodziny rozumiemy zwarty i spójny system twierdzeń dotyczących treści i wartości zasadniczych dla rozwoju rodziny, związanych z jej pozycją wobec innych instytucji, obejmujący zadania rodziny wobec swoich członków oraz twierdzeń określających warunki funkcjonowania rodziny jako instytucji. Każda ideologia ma swoje odniesienie do określonego systemu filozoficzno-religijnego czy światopoglądowego”.

Zgodnie z nauką kościoła katolickiego małżeństwo jest związkiem wynikającym z prawa naturalnego łączącym kobietę i mężczyznę. Współżycie osób tej samej płci jest wykluczone. Małżeństwo to nierozerwalny sakrament, brak przyzwolenia na rozwód. Pożycie małżeńskie ma dwa podstawowe cele, utwierdzanie małżonków w miłości małżeńskiej oraz prokreację. Małżonkowie nie powinni stosować żadnych środków antykoncepcyjnych. Aborcja jest niedopuszczalna, traktowana jest jako zabójstwo. Kościół katolicki zdecydowanie sprzeciwia się również wspomaganiu medycznemu rozrodu, czyli metodom in vitro. Aktualnie podkreśla się osobowy charakter związku małżeńskiego i tym samym komplementarność kobiety i mężczyzny w związku.

Dla prawosławia małżeństwo jest sakramentem ustanowionym w raju. Jest aktem proroczym, kapłańskim i królewskim, czyli pełnym udziałem chrześcijan w tajemnicy Chrystusa i Kościoła.

„Kto nie jest związany węzłem małżeńskim, zdaniem świętego Jana Chryzostoma, nie posiada w sobie pełni bytu, lecz jedynie połowę”.

Z tego wynika wcześniejszy obowiązek, a obecnie przyzwolenie na zawieranie związków małżeńskich przez duchownych świeckich w Cerkwi Prawosławnej.

„Małżonkowie darzą się wzajemną miłością i miłość ta staje się właśnie formą łaski danej dla przezwyciężenia grzesznego stanu separacji odosobnienia człowieka od człowieka i od Boga, który jest prawzorem najwyższej Miłości”.

Dzieci są konsekwencją miłości małżeńskiej, aborcja to zabójstwo. Metody in vitro są dopuszczalne pod warunkiem, że nasienie męża zapłodni komórkę jajową żony.

Wagę, jaką dla Cerkwi ma małżeństwo podkreśla symbolika zawierania związku składająca się z dwóch części – zaślubin oraz koronacji. Kościoły prawosławne dopuszczają możliwość rozwodu oraz powtórne małżeństwa. Kolejny związek zawierany w cerkwi nie ma tak uroczystego charakteru, wyrażać musi żal z powodu nieudanego pierwszego związku. Mniej rygorystyczne jest podejście do antykoncepcji i planowania rodziny. Obowiązuje bezwzględny zakaz relacji homoseksualnych.

Według protestantyzmu małżeństwo ustanowił Bóg, by popęd płciowy mógł znaleźć swoje zaspokojenie. Celibat jest poza naturalnymi możliwościami człowieka. Małżeństwo nie jest sakramentem i jak każda instytucja podlega ustawodawstwu świeckiemu i można je rozwiązać. Protestanci mogą stosować antykoncepcję, gdyż Biblia jej nie zakazuje. O używanych środkach antykoncepcyjnych decyduje mąż. Zakazana jest aborcja.

„Rodzina powinna przede wszystkim służyć właściwemu ułożeniu stosunków z Bogiem. W tym zakresie mają ją ożywiać te same zasady miłości i jedności, które rządzą życiem małżeńskim. (…) Jedność ta wymaga autorytetu męża-ojca, który go jednak sprawuje nie jako ten, kto rządzi, ale jako część jednego bytu, mająca do spełnienia szczególnego rodzaju funkcje w całości małżeńsko-rodzinnej jedności. Relacje łączące zarówno małżonków, jak też rodziców i dzieci, mają wyłącznie duchowy, a nie prawny charakter. Ojciec ma władzę duchową nad dziećmi, tak jak Bóg przyjął tytuł Ojca. Ma on przeto do wypełnienia wobec dzieci takie funkcje, jak Bóg biblijny wobec ludzkości”.

Małżeństwo regulowane jest przez prawo stanowione, więc jeśli relacje jednopłciowe są przez prawo zalegalizowane, kościoły zreformowane z nimi nie walczą.