Polarnik to naukowiec, badacz obszarów polarnych położonych na Antarktydzie.tooltipid15.1Polarnik to naukowiec, badacz obszarów polarnych położonych na Antarktydzie.

Polarnicy w polskiej stacji badawczej imienia Antoniego Bolesława Dobrowolskiego na Antarktydzie mieli zadanie zaobrączkować pingwiny Adeli i w ten sposób dowiedzieć się, jaką trasę przebędą zwierzęta podczas zimy. Na każdej obrączce nakładanej pingwinom znajdował się napis: „Stacja imienia profesora Dobrowolskiego na wschodnich wybrzeżach Antarktydy” oraz data i numer pingwinka. Naukowcy mieli zawiadomić przez radio wszystkich polarników, marynarzy i łowców wielorybów pływających po morzach Antarktydy o zaobrączkowaniu ptaków. Polarnicy prosili, żeby ludzie, którzy zobaczą pingwinki z obrączkami, zanotowali, gdzie i kiedy je widzieli, i zawiadomili naukowców. Naukowcy wtedy zaznaczaliby na mapie, którędy pingwiny wędrują podczas zimy.tooltipid15.2Polarnicy w polskiej stacji badawczej imienia Antoniego Bolesława Dobrowolskiego na Antarktydzie mieli zadanie zaobrączkować pingwiny Adeli i w ten sposób dowiedzieć się, jaką trasę przebędą zwierzęta podczas zimy. Na każdej obrączce nakładanej pingwinom znajdował się napis: „Stacja imienia profesora Dobrowolskiego na wschodnich wybrzeżach Antarktydy” oraz data i numer pingwinka. Naukowcy mieli zawiadomić przez radio wszystkich polarników, marynarzy i łowców wielorybów pływających po morzach Antarktydy o zaobrączkowaniu ptaków. Polarnicy prosili, żeby ludzie, którzy zobaczą pingwinki z obrączkami, zanotowali, gdzie i kiedy je widzieli, i zawiadomili naukowców. Naukowcy wtedy zaznaczaliby na mapie, którędy pingwiny wędrują podczas zimy.

Przeczytaj lub wysłuchaj jeszcze raz poniższego fragmentu opowiadania: „Polarnicy obserwując zwierzęta, przekonali się, że te ptaki są bardzo sprytne i wymyśliły niezwykły sposób opuszczenia zagrody. W lodowej zagrodzie o szklistą gładką ścianę wspierał się Elegancik. Skrzydełka trzymał szeroko rozpostarte. Na jego plecach, ledwie utrzymując równowagę, stał drugi pingwinek. A po ich grzbietach, pomagając sobie łapkami, to dziobkiem, wspinał się na górę trzeci. Na szczycie żywej piramidy przystanął, rozejrzał się na wszystkie strony – skoczył i zjechał na brzuszku po zboczu lodowej ściany. W ślad za nim gramolił się pod górę następny. Inne cierpliwie czekały w kolejce. Zastanawiasz się, dlaczego Elegancik nie uciekł? Odpowiedź jest bardzo prosta: nie miał go kto podsadzić”.tooltipid16.1Przeczytaj lub wysłuchaj jeszcze raz poniższego fragmentu opowiadania: „Polarnicy obserwując zwierzęta, przekonali się, że te ptaki są bardzo sprytne i wymyśliły niezwykły sposób opuszczenia zagrody. W lodowej zagrodzie o szklistą gładką ścianę wspierał się Elegancik. Skrzydełka trzymał szeroko rozpostarte. Na jego plecach, ledwie utrzymując równowagę, stał drugi pingwinek. A po ich grzbietach, pomagając sobie łapkami, to dziobkiem, wspinał się na górę trzeci. Na szczycie żywej piramidy przystanął, rozejrzał się na wszystkie strony – skoczył i zjechał na brzuszku po zboczu lodowej ściany. W ślad za nim gramolił się pod górę następny. Inne cierpliwie czekały w kolejce. Zastanawiasz się, dlaczego Elegancik nie uciekł? Odpowiedź jest bardzo prosta: nie miał go kto podsadzić”.

Pingwiny zamknięte w zagrodzie opracowały plan ucieczki. Na Elegancika wchodził drugi pingwin. Po ich grzbietach wspinały się inne pingwiny. Gdy docierały na szczyt ściany zagrody, zjeżdżały po lodowej ścianie na brzuszkach. W zagrodzie zostawał zawsze jeden pingwin – Elegancik, bo nie miał kto go podsadzić.tooltipid16.2Pingwiny zamknięte w zagrodzie opracowały plan ucieczki. Na Elegancika wchodził drugi pingwin. Po ich grzbietach wspinały się inne pingwiny. Gdy docierały na szczyt ściany zagrody, zjeżdżały po lodowej ścianie na brzuszkach. W zagrodzie zostawał zawsze jeden pingwin – Elegancik, bo nie miał kto go podsadzić.