Prowadzone od szeregu lat badania epidemiologiczne ugruntowały pogląd, że obfita konsumpcja alkoholu jest związana z wyższym poziomem ciśnienia tętniczego i może zwiększać ryzyko występowania zaburzeń sercowo-naczyniowych, takich jak nadciśnienie tętnicze czy szeroko pojęte choroby tętnic wieńcowych.

Jak wiadomo, ciśnienie tętnicze jest efektem rozciągnięcia sprężystych ścian tętnic przez objętość krwi wyrzucaną z komór podczas skurczu serca, a jego poziom zależy od ilości krwi pompowanej przez serce i od elastyczności ścian naczyń tętniczych. W trakcie każdego cyklu, następujące po sobie fazy skurczu i rozkurczu serca, wywierają wpływ na poziom ciśnienia tętniczego, który waha się pomiędzy górną a dolną wartością.

Górna, najwyższa wartość ciśnienia tętniczego stwierdzana jest podczas skurczu mięśnia sercowego. Pojawia się ona w momencie wyrzutu krwi z serca do tętnic i określana jest jako ciśnienie tętnicze skurczowe. Najniższa, dolna wartość ciśnienia tętniczego odpowiada fazie rozkurczu serca i nazywana jest ciśnieniem tętniczym rozkurczowym. Zastosowanie metody ciągłego monitoringu ciśnienia krwi pozwoliło na ocenę jego rytmu dobowego, który związany jest ze stanami snu i czuwania. I tak, najwyższe ciśnienie obserwuje się w godzinach rannych, natomiast wieczorem ulega ono obniżeniu i na najniższym poziomie utrzymuje się w nocy. Fizjologiczne granice oscylacji dobowych ciśnienia tętniczego są jednak określone tak, że przyjmuje się, iż u dorosłego człowieka w spoczynku poziom ciśnienia tętniczego skurczowego nie powinien przekraczać wartości 140 mmHg, a poziom ciśnienia tętniczego rozkurczowego 90 mmHg.

Trwałe podwyższenie tych wartości, określone terminem nadciśnienia tętniczego krwi, może prowadzić do uszkodzenia serca i naczyń. Nadciśnienie tętnicze traktowane jest także od dawna jako zasadniczy czynnik ryzyka udarów mózgu. Presyjne działanie alkoholu na ciśnienie tętnicze krwi zaobserwował i opublikował po raz pierwszy w 1915 r. francuski lekarz Camile Lian, który połączył ten efekt z nadmierną konsumpcją alkoholu przez żołnierzy. To pierwsze doniesienie o relacjach pomiędzy spożywaniem dużych ilości alkoholu a wysokim poziomem ciśnienia tętniczego oparte było na badaniach stu pięćdziesięciu mężczyzn (żołnierzy armii francuskiej w wieku ok. czterdziestu lat), którzy pili wino umiarkowanie (2 litry), w dużych (3 litry) lub bardzo dużych ilościach (4 litry) dziennie.

Badania te wykazały wysokie wartości ciśnienia tętniczego (150 \100 mmHg u mężczyzn konsumujących dwa litry wina dziennie i wskazywały na zwiększone ryzyko wzrostu poziomu ciśnienia tętniczego przy większej konsumpcji alkoholu. W latach 90 ubiegłego wieku, zakrojone na szeroką skalę, prospektywiczne badania epidemiologiczne potwierdziły możliwość występowania związku przyczynowego pomiędzy dużą konsumpcją alkoholu (w ilości 3 i więcej standardowych drinków dziennie, gdzie 1 drink odpowiada 14 gramom etanolu) a wyższym poziomem ciśnienia tętniczego. Jednocześnie niektóre dane dotyczące oceny związku pomiędzy zwiększonym poziomem spożywania alkoholu a ciśnieniem tętniczym wskazywały na bardziej złożony charakter tych zależności, obejmujący zarówno hipertensyjne jak i hipotensyjne działanie alkoholu.