Bądź odkrywcą zamkniętych przestrzeni. Uczymy się, jak ciekawie je opisać
Bądź odkrywcą zamkniętych przestrzeni. Uczymy się, jak ciekawie je opisać
1. Cele lekcji
a) Wiadomości
Uczeń:
zna zasady konstruowania opisu przestrzeni,
zna słownictwo typowe dla opisu,
wie, jak poprawnie zapisać przymiotniki dotyczące kolorystyki.
b) Umiejętności
Uczeń:
potrafi napisać opis przestrzeni,
potrafi szybko przeszukać tekst,
posługuje się słownictwem opisującym przestrzeń.
2. Metoda i forma pracy
Heureza, metoda poszukująca, praca z całą klasą, praca indywidualna, praca w parach.
3. Środki dydaktyczne
Powielony tekst opisujący przedpokój, napisany na podstawie artykułu z magazynu „Cztery kąty” (załącznik 1).
Ilustracje do tekstu z magazynu.
Czyste kartki do malowania i pisania.
Przybory do malowania: kredki, linijki.
Ilustracje przestrzeni przyniesione przez uczniów.
4. Przebieg lekcji
a) Faza przygotowawcza
Uświadomienie uczniom celu lekcji. Przeczytanie przykładowego opisu (załącznik 1). Podzielenie opisu na części: wstęp, rozwinięcie i zakończenie. Uczniowie zaznaczają poszczególne części w tekście, podkreślając je grubą linią.
b) Faza realizacyjna
Szybkie przeszukiwanie tekstu. Nauczyciel dzieli klasę na grupy zadaniowe, które szybko przeszukują tekst, by:
wyszukać opisane w tekście przedmioty
wyszukać przymiotniki je określające
Na tablicy i w zeszytach, pod tematem lekcji powstaje zapis:
edmioty przedmioty
przymiotniki opisujące
Zwracamy uwagę uczniom, że w czasopiśmie brakuje słów określających położenie sprzętów, ponieważ lukę te wypełniają fotografie. Uczniowie oglądają wydrukowane przez nauczyciela fotografie. Na ich podstawie podają słownictwo obrazujące odległości i umiejscowienie sprzętów: pod, nad, obok, na przeciwko, po prawej stronie, po lewej stronie, na, przed, blisko, daleko, na skos, po przekątnej, w kącie, północ (np.: północna ściana pokoju) itd.
W opisie powinny pojawić się kolory. Uczniowie wyszukują słowa, które je dodatkowo różnicują (intensywne, blade, pastelowe, soczyste, ciepłe, zimne, lśniące, delikatne, kontrastowe, pasujące do siebie, wpadające w ten sam odcień, zgrane, odpowiednio lub nieodpowiednio zestawione).
Omawiając kolory, zwracamy uwagę uczniów na zapis:
Człony nierównorzędne znaczeniowo (np. odcień i kolor) zawsze pisz razem! | Człony równorzędne znaczeniowo (np. dwa kolory) zawsze pisz z łącznikiem! |
bladoniebieski szarozielony | biało‑czerwony biało‑czarny |
c) Faza podsumowująca
Uczniowie wyciągają ilustracje, które ze sobą przynieśli. Nie pokazując ich kolegom, opisują je zgodnie z zasadami pisania opisu przestrzeni. Używają poznanego słownictwa.
Uczniowie zamieniają się opisami. Zadaniem kolegi lub koleżanki z ławki jest narysowanie opisanej przestrzeni.
Porównanie przestrzeni odtworzonej z opisu i zdjęcia przyniesionego przez kolegę.
5. Bibliografia
Błaszkiewicz E., Teatralne wejście, [w:] „Cztery kąty” 2005, nr 7, s. 28 - 30.
6. Załączniki
a) Załącznik 1
Opis przedpokoju
Przedpokój to pomieszczenie, na które nie zwracamy zazwyczaj uwagi. Przemykamy nim tylko do wnętrza domu czy mieszkania, porzucając po drodze płaszcze i buty. Nic więc dziwnego w tym, że nie przywiązujemy również uwagi do jego wystroju. Urządzamy go
w taki sposób, by jak najlepiej pełnił swoją funkcję (przechowalni wierzchnich okryć
i obuwia oraz łącznika ciepłego mieszkanka ze światem).
Właścicielka tego przedpokoju uczyniła to pomieszczenie niemal równie ważnym jak pozostałe pokoje w mieszkaniu. Przytulny styl, charakterystyczny dla przedwojennych salonów stworzyła mieszanka drewnianych zabytkowych mebli, bogato zdobionych tkanin
i obrazów. Całości dopełniają głębokie, ciepłe barwy i charakterystyczne bibeloty.
Pomysłowość właścicielki przejawiała się w wykorzystaniu grubych mięsistych kotar, nie tylko zdobiących, ale i maskujących, np. wieszak zamontowany na drzwiach wejściowych. Charakter salonowy wprowadza również wiekowa skrzynia, wykorzystywana jako szafka na buty i obudowa starego zegara, która sprytnie chroni przed wzrokiem ciekawskich niezbyt efektowne liczniki.
W takim przedpokoju warto pomarudzić chwilkę przy zakładaniu płaszcza czy zapaść się na moment w miękkim staroświecki fotelu, który już na pierwszy rzut oka sprawia wrażenie wygodnego.
b) Zadanie domowe
Poprawię napisany przeze mnie opis w miejscach, w których był mylący lub niedokładny.
7. Czas trwania lekcji
45 minut
8. Uwagi do scenariusza
brak