Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Bądź odkrywcą zamkniętych przestrzeni. Uczymy się, jak ciekawie je opisać

1. Cele lekcji

a) Wiadomości

Uczeń:

  • zna zasady konstruowania opisu przestrzeni,

  • zna słownictwo typowe dla opisu,

  • wie, jak poprawnie zapisać przymiotniki dotyczące kolorystyki.

b) Umiejętności

Uczeń:

  • potrafi napisać opis przestrzeni,

  • potrafi szybko przeszukać tekst,

  • posługuje się słownictwem opisującym przestrzeń.

2. Metoda i forma pracy

Heureza, metoda poszukująca, praca z całą klasą, praca indywidualna, praca w parach.

3. Środki dydaktyczne

  1. Powielony tekst opisujący przedpokój, napisany na podstawie artykułu z magazynu „Cztery kąty” (załącznik 1).

  2. Ilustracje do tekstu z magazynu.

  3. Czyste kartki do malowania i pisania.

  4. Przybory do malowania: kredki, linijki.

  5. Ilustracje przestrzeni przyniesione przez uczniów.

4. Przebieg lekcji

a) Faza przygotowawcza

Uświadomienie uczniom celu lekcji. Przeczytanie przykładowego opisu (załącznik 1). Podzielenie opisu na części: wstęp, rozwinięcie i zakończenie. Uczniowie zaznaczają poszczególne części w tekście, podkreślając je grubą linią.

b) Faza realizacyjna

  1. Szybkie przeszukiwanie tekstu. Nauczyciel dzieli klasę na grupy zadaniowe, które szybko przeszukują tekst, by:

  • wyszukać opisane w tekście przedmioty

  • wyszukać przymiotniki je określające

Na tablicy i w zeszytach, pod tematem lekcji powstaje zapis:

edmioty przedmioty

przymiotniki opisujące

  1. Zwracamy uwagę uczniom, że w czasopiśmie brakuje słów określających położenie sprzętów, ponieważ lukę te wypełniają fotografie. Uczniowie oglądają wydrukowane przez nauczyciela fotografie. Na ich podstawie podają słownictwo obrazujące odległości i umiejscowienie sprzętów: pod, nad, obok, na przeciwko, po prawej stronie, po lewej stronie, na, przed, blisko, daleko, na skos, po przekątnej, w kącie, północ (np.: północna ściana pokoju) itd.

  2. W opisie powinny pojawić się kolory. Uczniowie wyszukują słowa, które je dodatkowo różnicują (intensywne, blade, pastelowe, soczyste, ciepłe, zimne, lśniące, delikatne, kontrastowe, pasujące do siebie, wpadające w ten sam odcień, zgrane, odpowiednio lub nieodpowiednio zestawione).

  3. Omawiając kolory, zwracamy uwagę uczniów na zapis:

Człony nierównorzędne znaczeniowo

(np. odcień i kolor) zawsze pisz razem!

Człony równorzędne znaczeniowo

(np. dwa kolory) zawsze pisz z łącznikiem!

bladoniebieski

szarozielony

biało‑czerwony

biało‑czarny

c) Faza podsumowująca

  1. Uczniowie wyciągają ilustracje, które ze sobą przynieśli. Nie pokazując ich kolegom, opisują je zgodnie z zasadami pisania opisu przestrzeni. Używają poznanego słownictwa.

  2. Uczniowie zamieniają się opisami. Zadaniem kolegi lub koleżanki z ławki jest narysowanie opisanej przestrzeni.

  3. Porównanie przestrzeni odtworzonej z opisu i zdjęcia przyniesionego przez kolegę.

5. Bibliografia

  1. Błaszkiewicz E., Teatralne wejście, [w:] „Cztery kąty” 2005, nr 7, s. 28 - 30.

  2. http://dom.gazeta.pl/czterykaty/5,62026,2768176.html

6. Załączniki

a) Załącznik 1

Opis przedpokoju

Przedpokój to pomieszczenie, na które nie zwracamy zazwyczaj uwagi. Przemykamy nim tylko do wnętrza domu czy mieszkania, porzucając po drodze płaszcze i buty. Nic więc dziwnego w tym, że nie przywiązujemy również uwagi do jego wystroju. Urządzamy go
w taki sposób, by jak najlepiej pełnił swoją funkcję (przechowalni wierzchnich okryć
i obuwia oraz łącznika ciepłego mieszkanka ze światem).

Właścicielka tego przedpokoju uczyniła to pomieszczenie niemal równie ważnym jak pozostałe pokoje w mieszkaniu. Przytulny styl, charakterystyczny dla przedwojennych salonów stworzyła mieszanka drewnianych zabytkowych mebli, bogato zdobionych tkanin
i obrazów. Całości dopełniają głębokie, ciepłe barwy i charakterystyczne bibeloty.

Pomysłowość właścicielki przejawiała się w wykorzystaniu grubych mięsistych kotar, nie tylko zdobiących, ale i maskujących, np. wieszak zamontowany na drzwiach wejściowych. Charakter salonowy wprowadza również wiekowa skrzynia, wykorzystywana jako szafka na buty i obudowa starego zegara, która sprytnie chroni przed wzrokiem ciekawskich niezbyt efektowne liczniki.

W takim przedpokoju warto pomarudzić chwilkę przy zakładaniu płaszcza czy zapaść się na moment w miękkim staroświecki fotelu, który już na pierwszy rzut oka sprawia wrażenie wygodnego.

b) Zadanie domowe

Poprawię napisany przeze mnie opis w miejscach, w których był mylący lub niedokładny.

7. Czas trwania lekcji

45 minut

8. Uwagi do scenariusza

brak

RukI3cZqMmOTk

Pobierz załącznik

Plik PDF o rozmiarze 97.81 KB w języku polskim
Roeut6vvfUDPW

Pobierz załącznik

Plik DOC o rozmiarze 33.00 KB w języku polskim