- poeta, pisarz, tłumacz, działacz polityczny, jeden z najbardziej znanych twórców literatury polskiej. Artysta urodził się w Nowogródku na Litwie, w średniozamożnej rodzinie szlacheckiej. Już w trakcie studiów na Uniwersytecie Wileńskim, zaangażował się w działalność tajnej organizacji - Towarzystwa Filomatów. W 1819 r. rozpoczął pracę jako nauczyciel w Kownie. W 1823 r. został aresztowany i osadzony w klasztorze Bazylianów w Wilnie. Przebywał tam do marca 1824 r. Następnie zesłano go do Rosji. Mickiewicz znalazł się w centralnej części kraju (w Odessie, Moskwie i Petersburgu), gdzie spędził lata 1824–1829.

Od 1829 r. rozpoczął się dla Mickiewicza czas podróży po Europie. Zwiedził Niemcy, Szwajcarię i Włochy, nawiązując znajomość z uznanymi twórcami tamtych czasów. Na wieść o wybuchu powstania listopadowego w 1830 r., Mickiewicz usiłował wrócić do kraju. Niestety, bez powodzenia.

W 1832 r. rozpoczął się tzw. okres paryski w biografii Mickiewicza. Poeta mieszkał w stolicy Francji do 1855 r., wyłączając przerwę na pobyt w Lozannie (1839), gdzie był wykładowcą literatury łacińskiej, oraz w Rzymie (1848), gdzie utworzył Legion Polski. We wrześniu 1855 r. Adam Mickiewicz udał się do Stambułu. Poeta zmarł nagle podczas epidemii cholery.

Do najbardziej znanych dzieł twórcy należą: Oda do młodości, Ballady i romanse, Grażyna, Dziady (część II, część IV, część III), Sonety krymskie i Sonety odeskie, Konrad Wallenrod, Pan Tadeusz, cykl liryków lozańskich.