Cechy ballady na podstawie utworu "Świtezianka" Adama Mickiewicza
Cechy ballady na podstawie utworu Świtezianka Adama Mickiewicza
1. Cele lekcji
a) Wiadomości
Uczeń:
zna i rozumie pojęcie ballada,
wymienia cechy gatunkowe ballady,
zna podstawowe wyznaczniki epiki, liryki i dramatu,
wie, na czym polegają trudności z klasyfikacją ballady,
zna i rozumie pojęcia dialog i narracja.
b) Umiejętności
Uczeń potrafi:
czytać tekst ze zrozumieniem na poziomie semantycznym i krytyczno‑twórczym,
odróżnić balladę od innych gatunków literackich,
wskazać w tekście cechy ballady,
rozpoznać w tekście elementy dialogu i narracji,
wskazać w utworze elementy świata przedstawionego,
ilustrować swoje wnioski cytatami.
2. Metoda i forma pracy
Praca z tekstem, poszukująca, pytania pomocnicze, problemowa, ćwiczenia w czytaniu.
3. Środki dydaktyczne
Tekst ballady Świtezianka, materiały przygotowane przez nauczyciel, Szkolny słownik terminów literackich.
4. Przebieg lekcji
a) Faza przygotowawcza
Nauczyciel prosi uczniów o głośne przeczytanie ballady Adama Mickiewicza Świtezianka.
b) Faza realizacyjna
Prowadzący proponuje, aby uczniowie, nie używając sformułować z tekstu, opowiedzieli historię przedstawioną w balladzie.
Uczniowie opisują świat przedstawiony w utworze: narratora, bohaterów, miejsce wydarzeń.
Następnie nauczyciel zadaje pytania: Czy przedstawione postacie i wydarzenia są prawdziwe? Czy można powiedzieć, iż obok elementów realistycznych występują także zdarzenia i bohaterowie fantastyczni? Prosi, by wnioski i spostrzeżenia poprzeć fragmentami tekstu.
Potem uczniowie określają kompozycję Świtezianki, wskazują zastosowane środki poetyckie:
podział na regularne zwrotki
prostota języka
rymy dokładne w układzie abab
nagromadzenie epitetów
liczne czasowniki (głównie ruchu) podkreślające dynamikę utworu
[idą, przyszła, uszła, minęło, chwycił, znikła, błysną, podbiega, skoczyć]
niezwykle plastyczne, obrazowe porównania, np.
Jak mokry jaskier wschodzi na bagnie,
Jak ognik nocny przepada.
[wers 15‑16]
Zawszeż po kniejach jak sarna płocha,
Jak upiór błądzisz w noc ciemną?
[wers 25‑26]
Jej blask jak róży bladej zawoje
[wers 69]
Jako mgła lekka
[wers 71]
Nauczyciel informuje, iż jedną z cech ballady jest połączenie różnych gatunków literackich. W związku z tym prosi o:
- wskazanie elementów narracyjnych i dialogowych
[narracja charakterystyczna dla epiki, partie dialogowe właściwe dramatowi]
- określenie nastroju ballady (nastrojowość jako cecha wyróżniająca lirykę)
[Przykładowa odpowiedź: tajemniczy, niezwykły, magiczny, fantastyczny, nastrój grozy, napięcia, np.
(...)
Wtem wiatr zaszumiał po gęstym lesie,
Woda się burzy i wzdyma
Burzy się, wzdyma, pękają tonie,
O niesłychane zjawiska!
Ponad srebrzyste Świtezi błonie
Dziewicza piękność wytryska.
[wers 63‑68]
Potem prowadzący prosi o wskazanie w tekście opisów przyrody. Zadaje pytania: Jak byś je określił? Jaka funkcję pełnią w przebiegu wydarzeń?
Kolejne ćwiczenie dotyczy wymowy utworu. Aby uczniowie sformułowali właściwe wnioski, nauczyciel zadaje pytania: Dlaczego Strzelec nie dotrzymał obietnicy danej dziewczynie? Co zwyciężyło? W jaki sposób został ukarany? Jakie przesłanie zostało zawarte w utworze? Jak je rozumiesz? Wskaż właściwy fragment w tekście ballady.
A gdzie przysięga? gdzie moja rada?
Wszak kto przysięgę naruszy,
Ach, biada jemu, za życia biada!
I biada jego złej duszy!
[wers 125‑128]
Czy ta opowieść w swym kształcie przypomina coś uczniom? Co o tym świadczy?
[Przykładowa odpowiedź: ballada przypomina ludowe podanie, przekazywaną z ust do ust legendę świadczy o tym chociażby prosty język, zbliżony do mowy ludu; przestroga właściwa ludowemu światopoglądowi moralnemu; przekonanie, iż nie ma winy bez kary; narrator jest osobą, która „zna” chłopca (Młody jest strzelcem w tutejszym borze), być może jest kimś z ludu.]
c) Faza podsumowująca
Nauczyciel podaje definicję ballady, którą uczniowie zapisują w zeszytach.
Ballada - utwór epicko‑liryczny, pierwotnie śpiewany, znany w folklorze wielu krajów, zwłaszcza w Szkocji i Anglii. Rozpowszechniony od XVIII wieku jako krótki utwór poetycki o budowie stroficznej, opowiadający jakieś niezwykłe zdarzenie, legendę ludową, podani historyczne. Dla ballady znamienne jest wymieszanie elementów lirycznych (niezwykłość, nastrojowość, emocjonalność, meliczność – z podkładem muzycznym), epickich (narracyjność, retrospekcja) i dramatycznych (bohaterowie w działaniu i sytuacji). Fabuła jest ramą, w która wpisana jest sytuacja jednostki wobec losu i problemów moralnych (wina i kara, wierność i zdrada, wolność). [Jaworski S., Szkolny słownik terminów literackich, Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1991, s. 21‑22] |
5. Bibliografia
Jaworski S., Szkolny słownik terminów literackich, Wydawnictwo Szkolne
i Pedagogiczne, Warszawa 1991.Mickiewicz A., Świtezianka [w:] tegoż, Wybór poezyj, Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Kraków 1974, s. 115‑121.
6. Załączniki
brak
7. Czas trwania lekcji
2 x 45 minut
8. Uwagi do scenariusza
brak