Chu, chu, ha ortografia zła? My się jej już nie boimy

1. Cele lekcji

a) Wiadomości

Uczeń:

• utrwala znajomość pisowni z h i ch,

• rozumie znaczenie słów z h i ch podawanych na lekcji.

b) Umiejętności

Uczeń:

• potrafi poprawnie zapisać co najmniej słowa z h i ch podawane na lekcji,

• zauważa różnicę między wymową ch a h,

• rozwija umiejętność aktywnej pracy w grupie.

2. Metoda i forma pracy

Metoda ćwiczeń praktycznych, elementy metody podającej, praca w grupach, praca indywidualna.

3. Środki dydaktyczne

Słowniki ortograficzne

Kartoniki z literami h i ch

4. Przebieg lekcji

a) Faza przygotowawcza

Powitanie. Sprawdzenie listy obecności. Przypomnienie wiadomości z poprzedniej lekcji (ewentualnie). Uświadomienie celu dzisiejszej lekcji.

b) Faza realizacyjna

1. Nauczyciel rozdaje słowniki ortograficzne i prosi uczniów, by otworzyli je na literze h.

2. Nauczyciel prosi uczniów, aby wybrali po trzy wyrazy i przepisali je bardzo wyraźnie z wyróżnieniem do zeszytów.

3. Nauczyciel prosi o ułożenie (ustne) jakiejś historii z ich użyciem.

4. Po pewnym czasie chętne osoby opowiadają wymyślone historie. Jeśli nie będzie chętnych, to nauczyciel wyłania ich na jakiejś zasadzie, np: według tego, kto ma ubranie w jakimś wybranym kolorze

5. Nauczyciel dzieli klasę na 3 według rzędów. Informuje o tym, że będą czytać wyrazy, które pisze się przez h lub ch (załącznik 1). Przedstawiciel rzędu (np: losowo wskazany przez nauczyciela) będzie podnosił kartonik z ch lub h, w zależności od tego, jaka jest według nich poprawna pisownia danego wyrazu. Decyzja zapadać będzie jednak dopiero po naradzie z resztą grupy na zasadzie głuchego telefonu.

6. Zwycięzcy zabawy otrzymują plusy.

7. Nauczyciel dyktuje uczniom do zeszytów prawidłową pisownię podanych wyrazów. Pyta o różnicę w brzmieniu między wyrazami z ch a z h.

8. Nauczyciel prosi klasę o podanie znaczeń poszczególnych słów.

9. Jeśli znajdzie się jeszcze czas nauczyciel może zlecić wykonanie jakiegoś ćwiczenia dotyczącego tematu lekcji z podręcznika, a po jego wykonaniu przeprowadzić wspólne sprawdzenie.

10. Nauczyciel prosi ucznia o zapisanie na tablicy tematu lekcji: Chu, chu, ha ortografia zła? My się jej już nie boimy.

c) Faza podsumowująca

1. Nauczyciel pyta uczniów o skojarzenia wywoływane przez temat, czy przynosi im na myśl coś, co znają. (tekst piosenki)

2. Rozmowa na temat tego, czy nauka ortografii jest trudna wraz z prośbą ze strony nauczyciela o uzasadnienie opinii.

3. Nauczyciel prosi wybranego ucznia o przeczytanie zanotowanych słów z trudnością ortograficzną, o przeczytanie ich z podziałem na te pisane z h i te pisane z ch, akcentując różnice w wymowie.

5. Bibliografia

1. Gawdzik W., Ortografia i gramatyka na wesoło, Instytut Wydaw. Pax, Warszawa 1990.

2. Nagajowa M., Słowo za słowem. Podręcznik do kształcenia literackiego i językowego dla klasy czwartej szkoły podstawowej, Wydaw. Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 2004.

3. Polański E., Dydaktyka ortografii i interpunkcji, Wydaw. Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1995.

4. Słownik ortograficzny dla uczniów szkoły podstawowej, oprac. G. Dałek, Wydaw. Adalex, Łódź 2000 lub nowsze wydania innych dostępnych słowników ortograficznych.

6. Załączniki

a) Karta pracy ucznia

załącznik 1.

druhna

chaber

chandra

zachęta halny

harmider

rychło

hasać

ha prychać Helsinki

harcerz

herszt

hultaj

licho

b) Zadanie domowe

Nauczę się bezbłędnie czytać tekst (np. wybrany przez nauczyciela z podręcznika z trudnością ortograficzną ch i h).

7. Czas trwania lekcji

45 minut

8. Uwagi do scenariusza

brak