„Autoagresja” odnosi się do zachowania (takiego jak samookaleczenie lub przedawkowanie leków lub narkotyków), które jest podejmowane w celu zamierzonego wyrządzenia szkody własnemu ciału. Ludzie dokonują autoagresji z różnych powodów: czasami w odpowiedzi na trudne lub bolesne uczucia lub myśli, czasami dlatego że chcą w jakiś sposób zmienić swoje życie. Przyczyny autoagresji i jej dotkliwość są różne, ale należy uznać, że każdy akt autoagresji jest „poważny”, ponieważ może mieć poważne konsekwencje dla dobrego samopoczucia i przyszłości danej osoby. Autoagresja bywa również oznaką, że dana osoba zmaga się ze stresem i trudnościami życiowymi.

Autoagresja jest mniej pomocna niż inne sposoby radzenia sobie z  kilku powodów. Może powodować trwałe uszkodzenie ciała i zwiększa ryzyko dalszych samookaleczeń i samobójstwa.

Wielu młodych ludzi, którzy dokonują aktów autoagresji, nikomu tego nie ujawnia. Mogą czuć się całkiem samotni, ale prawda jest taka, że jest dostępna pomoc. Jeśli ufasz rodzicowi, nauczycielowi, terapeucie lub innej osobie dorosłej, warto porozmawiać z nimi o autoagresji. Mówienie o tym może dać ci okazję do zrozumienia powodów, dla których to robisz. Może ci również pomóc w rozwiązaniu problemów, których doświadczasz. Na przykład niektórzy młodzi ludzie, którzy dokonują autoagresji, doświadczają zastraszania, trudności w domu, presji uniwersyteckiej lub innych problemów, które można przezwyciężyć dzięki wsparciu innych. Pomoc jest dostępna. Twój lekarz rodzinny może ci pomóc bezpośrednio lub może skierować cię do doradcy, psychologa lub psychiatry, z którym możesz porozmawiać o autoagresji i problemach z tym związanych. Dzielenie się doświadczeniami autoagresji z profesjonalistą lub osobą, której się zwierzasz, jest ważnym krokiem w kierunku zmniejszenia ryzyka dalszej autoagresji.

Jeśli ktoś bliski dokonuje aktów autoagresji, ważne jest, aby rozmawiać z tą osobą otwarcie, nawet jeśli możesz mieć trudności ze zrozumieniem, dlaczego celowo siebie krzywdzi. Jeśli ujawni przed tobą swoje samookaleczenia, może być również otwarta na szukanie pomocy u  innych. Ważne jest, aby nie obiecywać, że zachowasz ich samookaleczenie w  tajemnicy. Taka tajemnica jest dla ciebie wielkim obciążeniem. Nikt nie oczekuje też od ciebie samodzielnego radzenia sobie z tym problemem i  możesz poprosić o pomoc. Oto kilka kroków, które możesz podjąć, aby pomóc przyjacielowi:

• Możesz zapytać przyjaciela, czy czułby się swobodnie, rozmawiając o tym z  rodzicem, nauczycielem, lekarzem rodzinnym lub psychologiem.

• Pomocne może być również zaoferowanie towarzyszenia przyjacielowi, gdy będzie rozmawiać z osobą, której ufa.

• Jeśli uważasz, że osoba dokonująca autoagresji znajduje się w  bezpośrednim niebezpieczeństwie, być może będziesz musiał/a zwierzyć się zaufanej osobie dorosłej, nawet jeśli ta młoda osoba odmawia przyjęcia pomocy.