„Cudzoziemka” Marii Kuncewiczowej jako przykład prozy psychologicznej
„Cudzoziemka” Marii Kuncewiczowej jako przykład prozy psychologicznej
1. Cele lekcji
a) Wiadomości
Uczeń:
zna pojęcie powieści psychologicznej,
zna pojęcie psychologizmu,
wymienia twórców i przykłady powieści psychologicznej.
b) Umiejętności
Uczeń potrafi:
czytać tekst literacki ze zrozumieniem,
wskazać cechy gatunku,
interpretować tekst literacki,
tworzyć portret psychologiczny bohatera literackiego.
2. Metoda i forma pracy
Praca z tekstem, podająca, poszukująca, dyskusja, praca ze słownikiem
3. Środki dydaktyczne
Tekst powieści Cudzoziemka Marii Kuncewiczowej.
Artykuł Ludwika Fryde: Maria Kuncewiczowa: „Cudzoziemka”.
Słownik terminów literackich.
4. Przebieg lekcji
a) Faza przygotowawcza
Nauczyciel prosi uczniów o przypomnienie treści Cudzoziemki M. Kuncewiczowej.
b) Faza realizacyjna
Nauczyciel proponuje, by zbadać cechy tego utworu. Dlatego zadaje pytania: jak zbudowana jest powieść, na jakiej zasadzie przedstawione są wydarzenia. Wnioski zapisuje na tablicy:
fabuła obejmuje praktycznie jeden dzień i niecałą noc,
czas powieści obejmuje szereg niechronologicznie ułożonych zdarzeń,
wydarzenia z przeszłości przeplatają się z teraźniejszością (teraźniejszość obejmuje kilka godzin, przeszłość – niemalże całe życie Róży),
wydarzenia z przeszłości pojawiają się na zasadzie wspomnień głównej bohaterki, inicjowanych przez skojarzenia z osobami lub przedmiotami,
przedstawione wydarzenia to studium psychologiczne Róży – nie liczą się same zajścia, ale to jak wpłynęły na psychikę bohaterki.
Wybrany przez nauczyciela uczeń odszukuje w Słowniku terminów literackich pojęcie psychologizmu i powieści psychologicznej. Uczniowie zapisują definicje w zeszytach:
Psychologizm – termin używany, głównie w krytyce literackiej, w odniesieniu do jednego z najważniejszych nurtów prozy polskiej dwudziestolecia międzywojennego, w którym dominowała problematyka psychologiczna, zwłaszcza związana ze zdobyczami psychologii i psychoanalizy, a w obrazie i działaniu postaci literackich decydowała motywacja psychologiczna. Wprowadzano motywy kształtowania się i przemian osobowości, ujmowane w duchu freudyzmu (rola dzieciństwa i podświadomości), zmienności psychiki, względności poznania psychiki ludzkiej. Ukazywane były przeważnie losy pojedynczych postaci, a ich stosunki z innymi miały charakter prywatny, osobisty, często erotyczny. Pojawiają się często wspomnienia i retrospekcje, tematy niezrozumienia i osamotnienia. [S. Jaworski, Szkolny słownik terminów literackich, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1991, s. 124.] |
Powieść psychologiczna – odmiana powieści zajmująca się przede wszystkim sferą przeżyć wewnętrznych postaci i analizą psychologiczną ich postępowania. W powieści psychologicznej fabułą ma znaczenie podrzędne, służy za pretekst do ukazania postaw ludzkich motywów działań, przeżyć wewnętrznych; narracja zbliża się do toku przeżyć postaci. Powieść psychologiczna występuje na ogół w połączeniu z innymi odmianami. Mistrzami powieści psychologicznej są: F. Dostojewski, M. Proust, W. Faulkner, [S. Jaworski, Szkolny słownik terminów literackich, Wydawnictwa Szkolne |
Kolejnym ćwiczeniem zaproponowanym przez prowadzącego jest przedstawienie postaci Róży w kontekście teorii psychologizmu. Wnioski można zapisywać na tablicy lub w zeszytach:
powieść jest swoistą spowiedzią, psychoanalizą Róży,
bohaterka żyje przeszłością - nosi w sobie bagaż kompleksów i niezagojonych ran
z przeszłości (zawód miłosny, „kompleks nosa”),niespełniona i zawiedziona młodzieńcza miłość stała się dla Róży przekleństwem, zdeterminowała wszystkie późniejsze wydarzenia w jej życiu (do tego doszło niezrealizowanie się jako artystki),
wychodzi za mąż, ale małżeństwo traktuje jako niezawinioną pokutę,
swoje nieszczęście odreagowywała na mężu i dzieciach – terroryzowała rodzinę, wprowadzała atmosferę lęku i niepewności, myślała o popełnieniu mordu na dzieciach,
brak spełnienia jako uznanej skrzypaczki próbuje zrekompensować poprzez uczynienie z córki słynnej śpiewaczki,
była piękna i wyniosła, traktowała mężczyzn z wyższością i pogardą,
nie mogła pogodzić się ze swoją starością,
wszędzie, nawet w Polsce, czuła się obco,
po słowach lekarza zachodzi w niej przemiana – doktor uzdrawia jej duszę, a Róża w uśmiechu odnajduje antidotum na całe zło i ból, które nosiła w sobie.
c) Faza podsumowująca
Na zakończenie nauczyciel inicjuje krótką rozmowę na temat, czy przypadek Róży wzbogaca w jakiś sposób wiedzę czytelnika o drugim człowieku.
5. Bibliografia
Fryde L., Maria Kuncewiczowa: „Cudzoziemka”, [w:] L. Eustachewicz, Dwudziestolecie 1919‑1939, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1982, s. 217‑223.
Jaworski S., Szkolny słownik terminów literackich, Wydawnictwa Szkolne
i Pedagogiczne, Warszawa 1991.Makowiecki A. Z., Słownik postaci literackich. Literatura polska, Świat Książki, Warszawa 2004.
6. Załączniki
Zadanie domowe
Przeczytaj artykuł Ludwika Fryde: Maria Kuncewiczowa: „Cudzoziemka”. Na jego podstawie określ, jak odbierana była powieść przez ówczesną krytykę.
7. Czas trwania lekcji
45 minut
8. Uwagi do scenariusza
brak