Część wspólna zbiorów
Część wspólna zbiorów
Cele lekcji
Wiadomości
Uczeń:
zna pojęcie: wspólna część zbiorów,
zna zasady klasyfikowania elementów do wspólnej części zbiorów.
Umiejętności
Uczeń:
potrafi zaklasyfikować odpowiednie elementy do części wspólnej zbiorów,
potrafi określać kolor, wielkość, grubość i kształt klocków logicznych,
potrafi narysować dwa zbiory wraz z częścią wspólną ,
potrafi podać przykłady elementów należących do części wspólnej zbiorów,
potrafi pracować samodzielnie,
potrafi logicznie myśleć.
Metoda i forma pracy
Pokaz, pogadanka, ćwiczenia, praca z całą klasą, praca indywidualna.
Środki dydaktyczne
Klocki logiczne Dienesa , kolorowe litery, kolorowa kreda, kwiaty wycięte z papieru ( z łodygami i bez ) oraz same łodygi, magnetyczne figury geometryczne.
Przebieg lekcji
Faza przygotowawcza
Rachunek pamięciowy: nauczyciel podaje przykłady łańcuszka matematycznego typu: od liczby 9 odejmij 3 i dodaj do wyniku 4, do 5 dodaj 3, i odejmij od wyniku 4, i tym podobne. Uczniowie liczą w myślach i zgłaszają się do odpowiedzi
Następnie nauczyciel zadaje uczniom pytania, które mają przypomnieć podstawowe wiadomości o zbiorach, na przykład: co to jest element zbioru, jakie zbiory znają uczniowie?, co to jest zbiór pusty ? Uczniowie podają własne przykłady zbiorów.
Faza realizacyjna
Nauczyciel umieszcza na tablicy magnetycznej wycięte z papieru kwiatki – jedne z łodyżkami, inne bez łodyżek oraz same łodyżki. Poleca uczniom, aby wybrali tylko same kwiatki bez łodyżek i utworzyli z nich zbiór. Następnie poleca, aby wybrali same łodyżki i utworzyli z nich drugi zbiór. Każdy ze zbiorów otaczają kolorową pętlą za pomocą kolorowej kredy. Nauczyciel pyta, do którego zbioru zaliczą kwiaty z łodygami. Padają różne odpowiedzi. Po naprowadzeniu przez nauczyciela uczniowie stwierdzają, że kwiaty z łodygami należą i do zbioru kwiatów bez łodyg i do zbioru kwiatów z łodygami. Nauczyciel koryguje rysunek na tablicy i pokazuje uczniom jak umieścić kwiaty z łodygami, i jak narysować pętle, aby należały jednocześnie do obydwu zbiorów. Tłumaczy, że powstała część w środku to w języku matematycznym część wspólna zbiorów.
Uczniowie przerysowują do zeszytu zbiory z tablicy.
Przerwa śródlekcyjna – zabawa ze śpiewem: „Nitka” (załącznik 1). Dzieci śpiewają piosenkę wraz z nauczycielem i maszerują między ławkami w rytm piosenki. Prowadzi nauczyciel.
Nauczyciel umieszcza na tablicy magnetycznej różne figury geometryczne. Podaje różne warunki, według których uczniowie tworzą zbiory. Elementy spełniające obydwa warunki umieszczają w części wspólnej zbioru.
Uczniowie przerysowują zbiory z tablicy do zeszytu. Pod rysunkiem wykonują dowolny szlaczek.
Faza podsumowująca
Uczniowie rozkładają na ławkach klocki logiczne. Dwie pętle wykonane ze sznurka nakładają na siebie w taki sposób, aby nachodziły na siebie, tworząc część wspólną. Nauczyciel podaje warunki, według których tworzą zbiory, na przykład: utwórz zbiór klocków zielonych i zbiór klocków trójkątnych lub utwórz zbiór klocków czerwonych, i zbiór klocków prostokątnych, i tym podobne. Uczniowie wykonują poszczególne polecenia, a prowadzący sprawdza poprawność wykonania ich.
Bibliografia
R. Trześniowski , Gry i zabawy ruchowe, Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, Warszawa 1987.
Załączniki
a) Zabawa ze śpiewem: „Nitka”
załącznik 1.
„Nitka”
Nitko, nitko, hej niteczko.
Zwijaj mi się równiuteńko,
W ładne kółko mi się zwiń,
Tylko mi się nie zerwij.
Czas trwania lekcji
45 minut
Uwagi do scenariusza
brak