Ważne daty
1925‑1996 – lata życia Duane Hansona
1946 r. – ukończenie nauki w Macalester College w Saint Paul w Minnesocie
1951 r. – otrzymanie tytułu magistra sztuk pięknych Cranbrook Academy of Art w Bloomfield Hills, Michigan
Scenariusz lekcji dla nauczyciela
I. Rozwijanie zdolności rozumienia przemian w dziejach sztuki w kontekście ich uwarunkowań kulturowych, środowiskowych, epok, kierunków, stylów i tendencji w sztuce. Uczeń:
4. prawidłowo sytuuje w czasie i w przestrzeni geograficznej poszczególne epoki, style, kierunki i tendencje w sztuce;
5. charakteryzuje i opisuje sztukę powstałą w obrębie poszczególnych epok, kierunków i tendencji;
7. łączy najistotniejsze dzieła ze środowiskiem artystycznym, w którym powstały;
8. porównuje style i kierunki oraz ich wzajemne oddziaływania; uwzględnia źródła inspiracji, wpływ wydarzeń historycznych i kulturalnych oraz estetyki na cechy tych stylów;
II. Zapoznawanie z najwybitniejszymi dziełami w zakresie architektury i sztuk plastycznych. Uczeń:
1. wymienia i rozpoznaje najbardziej znane dzieła sztuki różnych epok, stylów oraz kierunków sztuk plastycznych;
13. dokonuje opisu i analizy, w tym porównawczej, dzieł z uwzględnieniem ich cech formalnych:
b) w rzeźbie: bryły, kompozycji, faktury, relacji z otoczeniem,
18. formułuje samodzielne, logiczne wypowiedzi argumentacyjne na temat dzieł sztuki.
2. wskazuje twórców najbardziej reprezentatywnych dzieł;
3. umiejscawia dzieła w czasie (wskazuje stulecie powstania dzieł sztuki dawnej, a w przypadku dzieł sztuki nowoczesnej i współczesnej datuje je z dokładnością do połowy wieku), w nielicznych przypadkach, dotyczących sztuki nowoczesnej i współczesnej, zna daty powstania dzieł lub datuje je z dokładnością jednej dekady;
9. identyfikuje najbardziej reprezentatywne i najsłynniejsze dzieła na podstawie charakterystycznych środków warsztatowych i formalnych oraz przyporządkowuje je właściwym autorom;
III. Zapoznawanie z dorobkiem najwybitniejszych twórców dzieł architektury i sztuk plastycznych. Uczeń:
1. wymienia najistotniejszych twórców dla danego stylu lub kierunku w sztuce;
2. zna najwybitniejsze dzieła z dorobku artystycznego wybitnych przedstawicieli poszczególnych epok, kierunków i tendencji w sztuce od starożytności po czasy współczesne, z uwzględnieniem artystów schyłku XX i początku XXI wieku;
3. sytuuje twórczość artystów powszechnie uznawanych za najwybitniejszych w czasie, w którym tworzyli (z dokładnością do jednego wieku, a w przypadku twórców sztuki nowoczesnej i współczesnej – z dokładnością do połowy wieku) oraz we właściwym środowisku artystycznym.
charakteryzować dorobek Hansona jako twórcy hiperrealizmuhiperrealizmu;
określać tematykę prac artysty;
wyjaśniać technikę wykonania prac Hansona;
rozpoznawać dzieła.
Protest i brutalizm w rzeźbach Hansona
Duane Elwood Hanson zaczął tworzyć figuralne odlewy, wykorzystując włókno szklane i winyl. Pierwszymi pracami, które przyniosły mu rozgłos były rzeźby zbiorowe o tematyce związanej z brutalnością i przemocą.
Od początku lat 70. Duane Hanson zaczął tworzyć zaskakująco realistyczne rzeźby ukazujące ludzi z amerykańskiej klasy średniej. Nadal były one naturalnej wielkości, ubrane i wyposażone w różnego rodzaju prawdziwe gadżety. W przeciwieństwie do wcześniejszych prac były to pojedyncze bądź podwójne figury. Ponadto, podczas gdy wcześniejsze prace były bardziej zwarte przestrzennie, te późniejsze pozbawione są granic między rzeźbą a widzem. Stały się częścią przestrzeni, w której porusza się odbiorca. W niektórych przypadkach do tego stopnia, że zwiedzający nie zdawali sobie sprawy, że mijają dzieła sztuki, a nie prawdziwych ludzi, jak np. w przypadku Starsza para siedząca na ławce (Old Couple on a Bench).
Chociaż krytycy mogą przyrównywać jego prace do postaci z muzeum figur woskowych, zawartość jego rzeźb jest bardziej złożona i wyrazista. Nie ma na celu jedynie w hiperealistyczny sposób ukazać ludzką postać, próbuje ukazać raczej ich wnętrze, pustkę, samotność i rzeczywistość ich życia. Jego prace zawierały w sobie społeczny komentarz i mogą być postrzegane jako nowoczesne analogie do problemów poruszanych przez XIX‑wiecznych francuskich realistów, takich jak Honere Daumier czy Jean Francois Millet, których Hanson podziwiał. Zmarł 6 stycznia 1996 roku w Boca Raton na Florydzie.
Sceny życia codziennego
Na początku lat 70. Duane Hanson zaczął tworzyć zaskakująco realistyczne postacie z amerykańskiej klasy średniej. Artysta umieszczał je w rzeczywistej przestrzeni, burząc granicę pomiędzy rzeźbą a widzem. Często zwiedzający nie zdawali sobie sprawy, że mijają dzieła sztuki, a nie prawdziwych ludzi. Prace, będące odlewami z żywych modeli, wykonane były z włókna szklanego (żywicy poliestrowej wzmocnionej włóknem szklanym), następnie malowane tak, by stworzyć wrażenie rzeczywistych osób. Hanson ubierał następnie rzeźby w odzież z second‑handów, w teatralny sposób aranżował scenę, stosując w dodatkach ready‑made: prawdziwy aparat fotograficzny, koszyk czy siatki z zakupami.
Zadania
W oparciu o informacje z dzisiejszej lekcji, a również zdobyte wcześniej, napisz rozprawkę na temat:
Słownik pojęć
Fotorealizm (hiperrealizm) to kierunek, przede wszystkim rozwijający się w sztuce amerykańskiej, który wyłonił się z doświadczeń związanych z pop‑artem. Był mało poważany przez krytykę, jednak istotny dla amerykańskiej tradycji sztuk wizualnych. Godnym uwagi rysem fotorealizmu, zarówno w malarstwie jak i w rzeźbie jest wirtuozeria techniczna oraz unikanie wszelkiego rodzaju emocji, odniesień satyrycznych czy socjologicznych. Hiperrealizm odrzucał wszelką pokusę interpretacji, ograniczał się do jak najdokładniejszej dokumentacji i reprodukowania. Wystawa The Painter and the Photograph zorganizowana w roku 1964, jako pierwsza udokumentowała prace artystów tego nurtu. Termin hiperrealizm powstał dopiero w roku 1972 , wymyślony przez krytyka Udo Kultermann'a. Sztuka hiperrealistów była apogeum sztuki trompe l'oeil. Prace artystów były do tego stopnia realistyczne, że w 1970 roku podczas wystawy 22 realistów w Nowym Jorku, strażnicy mieli za zadanie sprawdzenie, czy widzowie faktycznie opuścili sale ekspozycyjne.
(fr. objet trouvé, gotowy przedmiot)- pojęcie z dziedziny sztuki opisujące przedmiot stanowiący dzieło sztuki lub będący częścią dzieła sztuki, który został utworzony z przedmiotu codziennego użytku. Użycie takiego przedmiotu w kontekście innym niż ten do którego został przeznaczony, nadaje mu inny sens. Termin wprowadzony przez Marcela Duchampa. Pierwszym ready‑made było Koło rowerowe - odwrócone koło przytwierdzone do stołka, które Duchamp przedstawił w 1913 r. Natomiast najgłośniejszym ready‑made była fontanna, typowy ceramiczny pisuar podpisany przez artystę nazwiskiem rzekomego producenta R. Mutta. Ready- made stanowiły podwaliny ruchu pop‑art z lat 50 i 60 XX w., który skupiał się na kulturze masowej i jej produktach. Ready‑mades miały również wpływ na sztukę konceptualną. W przypadku Duane'a Hansona do obszarów ready‑made można zaliczyć elementy składowe rzeźb takie jak ubrania, meble, które uzupełniały zespoły rzeźbiarskie tworzone przez artystę.