Odpowiedz na pytania.
O kim mówimy, że jest idealny?
Jak wyobrażasz sobie
chodzący ideał
?Czy znasz kogoś, kto jest takim ideałem? Jeśli tak, opowiedz o nim. Kim jest? Czym się zajmuje? Co spowodowało, że dostrzegasz w nim doskonałość?
Porozmawiaj o tym w klasie.
Przeczytaj uważnie wiersz Zbigniewa Lengrena pt. „Kto to może być?”. Określ, jaki był bohater wiersza wobec kolegów, koleżanek; w domu; w szkole.
Kto to może być?Nigdy się nie bił z chłopakami,
nie ciągnął dziewcząt za warkocze,
na spacer chodził z rodzicami
i uczył się okrągły roczek.
„Przepraszam” – mówił i – „dziękuję”,
nogi przed spaniem mył codziennie,
z klasówek nie obrywał dwójek
i wiersze deklamował pięknie.
Nie ściągał i nie podpowiadał,
nie hałasował, siedział prosto,
nie mówił: „… znowu tyle zadał!”,
a w domu się nie kłócił z siostrą.
Jadł chętnie kaszę, pijał tran,
okładał książki i zeszyty,
mył wannę i zakręcał kran,
przyszywał sobie sam guziki!
Przed kolegami się nie chwalił,
robił gazetki, śpiewał w chórze,
gdy było chłodno, nosił szalik,
i nie przechodził przez kałuże.
Nie ślizgał się po korytarzach,
stawał w szeregu, chodził w parach,
wszystkich śniadaniem swym obdarzał
i nigdy nie był na wagarach.
Jak się nazywa? – zapytacie.
Ten chłopiec zwie się ideałem,
lecz muszę wyznać wam otwarcie:
nigdy takiego nie spotkałem.
Zbigniew Lengren
Grafik, rysownik, ilustrator i karykaturzysta. Autor słynnej niegdyś serii rysunkowej z panem Filutkiem i psem Filusiem publikowanej w „Przekroju”. Pisał też wiersze dla dzieci. Laureat Orderu Uśmiechu.
Czy zgadzasz się z którąś z poniższych wypowiedzi? Uzasadnij swój wybór tutaj lub w zeszycie.
Wytłumacz pojęcie „ideał” własnymi słowami i zapisz jego definicję tutaj lub w zeszycie. Następnie znajdź to hasło w słowniku języka polskiego i sprawdź,
czy twoje wyjaśnienie wymaga uzupełnienia.
Odrysuj na kartkach swoją lewą dłoń i podpisz ją imieniem i nazwiskiem. Podaj kartki swojemu sąsiadowi z lewej strony. Każdy powinien wpisać na kartkę koleżanki lub kolegi jedną cechę charakteru, która ją lub go wyróżnia. Zabawę powtarzaj tak długo, aż kartka wróci do ciebie.
Przeczytaj, jakie cechy twojego charakteru zapisali twoi koledzy i koleżanki. Zgadzasz się z nimi? Dlaczego? Zapisz tutaj lub w zeszycie swoje uwagi, np. Uważam, że jestem…, bo…; Uważam, że nie jestem…, bo…
Spośród podanych poniżej cech wybierz te, które najlepiej cię charakteryzują. Możesz dopisać inne, tutaj lub w zeszycie:
odważna/ odważny,
dowcipna/ dowcipny,
sprawiedliwa/ sprawiedliwy,
stanowcza/ stanowczy,
szczera/ szczery,
otwarta/ otwarty,
energiczna/ energiczny,
spokojna/ spokojny,
cierpliwa/ cierpliwy,
niecierpliwa/ niecierpliwy,
łagodna/ łagodny,
tajemnicza/ tajemniczy,
zabawna/ zabawny,
pracowita/ pracowity.
Dopasuj do siebie wyrazy przeciwstawne, czyli antonimy.
zarozumiały, pracowity, rozsądny, nieuprzejmy, kłótliwy, nieposłuszny, poważny
lekkomyślny | |
zgodny | |
skromny | |
leniwy | |
grzeczny | |
psotny | |
zdyscyplinowany |
Wyjaśnij znaczenie powiedzeń podanych w ćwiczeniu 6.
Porozmawiaj z koleżankami i kolegami i odpowiedz na pytania:
Czy chłopiec opisany w wierszu to rzeczywiście ideał? Uzasadnij.
Dlaczego autor wiersza nigdy nie spotkał chłopca, którego opisał?
W jakim celu autor opisuje kogoś, kogo nie spotkał?