Sprawdź, czy wodorotlenek sodu reaguje z kwasem azotowym(V). W tym celu wykonaj poniższy eksperyment.

Reakcja wodorotlenku sodu z kwasem chlorowodorowym

Doświadczenie 1

R1aGi3gfziLTZ

Problem badawczy: Czy wodorotlenek sodu reaguje z kwasem azotowym(V)?. Wybierz jedną z przedstawionych hipotez, a następnie zweryfikuj ją. Hipoteza 1: Wodorotlenek sodu reaguje z kwasem azotowym(V). Hipoteza 2: Wodorotlenek sodu nie reaguje z kwasem azotowym(V). Twój wybór: (Wybierz: Hipoteza 1., Hipoteza 2.). Co będzie potrzebne: kolba stożkowa; pipeta Pasteura; parowniczka; palnik spirytusowy; zapałki; statyw; pręcik szklany; rozcieńczony roztwór wodorotlenku sodu; rozcieńczony roztwór kwasu azotowego(V); alkoholowy roztwór fenoloftaleiny; uniwersalny papierek wskaźnikowy. Instrukcja: Do kolby stożkowej wlej kilkadziesiąt cm3 roztworu wodorotlenku sodu. Dodaj kilka kropli alkoholowego roztworu fenoloftaleiny. Do roztworu wodorotlenku dodawaj kroplami, za pomocą pipety, roztwór kwasu azotowego(V). Stale mieszaj zawartość kolby stożkowej. Obserwuj zachodzące zmiany. Zakończ doświadczenie, gdy dostrzeżesz zmiany. Przenieś roztwór do parownicy. Ogrzewaj delikatnie parownicę i odparuj jej zawartość do sucha. Porównaj pozostałość w parownicy ze stałym wodorotlenkiem sodu. Dodaj wodę do osadu, a następnie zbadaj odczyn powstałego roztworu za pomocą uniwersalnego papierka wskaźnikowego.

Przeprowadzono doświadczenie chemiczne, które polegało na sprawdzeniu, czy wodorotlenek sodu reaguje z kwasem azotowym$\left(\text{V}\right)$. Zapoznaj się z poniższym opisem doświadczenia, a następnie wykonaj polecenie.

Problem badawczy:

Czy wodorotlenek sodu reaguje z kwasem azotowym$\left(\text{V}\right)$?

Hipoteza:

Wodorotlenek sodu reaguje z kwasem azotowym$\left(\text{V}\right)$.

Co było potrzebne:

• kolba stożkowa;

• pipeta Pasteura;

• parowniczka;

• palnik spirytusowy;

• zapałki;

• statyw;

• pręcik szklany;

• rozcieńczony roztwór wodorotlenku sodu;

• rozcieńczony roztwór kwasu azotowego$\left(\text{V}\right)$;

• alkoholowy roztwór fenoloftaleiny;

• uniwersalny papierek wskaźnikowy.

Przebieg doświadczenia:

Do kolby stożkowej wlano kilkadziesiąt ${\text{cm}}^3$ roztworu wodorotlenku sodu, a następnie dodano do niego kilka kropli alkoholowego roztworu fenoloftaleiny. Do roztworu wodorotlenku, za pomocą pipety, dodawano kroplami roztwór kwasu azotowego$\left(\text{V}\right)$. Stale mieszano zawartość kolby stożkowej i obserwowano zachodzące zmiany. Doświadczenie zakończono, gdy dostrzeżono zmiany. Roztwór przeniesiono do parownicy i ogrzewano delikatnie, aż zawartość została odparowana do sucha. Porównano pozostałość w parownicy ze stałym wodorotlenkiem sodu. Dodano wodę do osadu, a następnie zbadano odczyn powstałego roztworu za pomocą uniwersalnego papierka wskaźnikowego.

Obserwacje:

Początkowo roztwór w kolbie zabarwił się na malinowo. Podczas dodawania roztworu kwasu azotowego$\left(\text{V}\right)$, po pewnym czasie nastąpiło odbarwienie roztworu. Po odparowaniu wody z roztworu, powstała biała substancja stała, która wyglądem nie przypominała substancji użytych do reakcji. Uniwersalny papierek wskaźnikowy nie zmienił swojego zabarwienia.

Wnioski:

Wodorotlenek sodu przereagował z kwasem azotowym$\left(\text{V}\right)$. W wyniku tej reakcji powstała nowa substancja – azotan$\left(\text{V}\right)$ sodu oraz woda. Przemianę tę opisuje poniższe równanie:

${\text{HNO}}_3+\text{NaOH}\to {\text{NaNO}}_3+{\text{H}}_2\text{O}$

Jeżeli nie masz możliwości samodzielnego wykonania doświadczenia obejrzyj poniższy film.

RKCnN9zNWkRFK

Na filmie ukazano, jaką barwę przybiera roztwór wodorotlenku sodu pod wpływem fenoloftaleiny. Przedstawiono również przebieg oraz produkty reakcji wodorotlenku sodu z kwasem solnym.

Na filmie ukazano, jaką barwę przybiera roztwór wodorotlenku sodu pod wpływem fenoloftaleiny. Przedstawiono również przebieg oraz produkty reakcji wodorotlenku sodu z kwasem solnym.

Film dostępny pod adresem /preview/resource/RKCnN9zNWkRFK

Na filmie ukazano, jaką barwę przybiera roztwór wodorotlenku sodu pod wpływem fenoloftaleiny. Przedstawiono również przebieg oraz produkty reakcji wodorotlenku sodu z kwasem solnym.

1

Polecenie 1

R1DK3OFMZyRVg

Obserwacje: (Uzupełnij) Wnioski: (Uzupełnij).

Wskazówki i klucze odpowiedzi

Pokaż podpowiedź

Obserwacje: Pamiętaj, że obserwacje to wszystkie zmiany, jakie jesteśmy w stanie zauważyć za pomocą zmysłów (wzroku, słuchu, dotyku oraz węchu).

Weryfikacja hipotezy: Czy postawiona przez Ciebie hipoteza okazała się prawdziwa?

Wnioski: Co wynika z obserwowanych przez Ciebie zmian? Nawiąż w swojej odpowiedzi do sformułowanego pytania w problemie badawczym.

Pokaż odpowiedź

Obserwacje: Początkowo roztwór w kolbie zabarwił się na malinowo. Podczas dodawania roztworu kwasu azotowego$\left(\text{V}\right)$, po pewnym czasie nastąpiło odbarwienie roztworu. Po odparowaniu wody z roztworu, powstała biała substancja stała, która wyglądem nie przypominała substancji użytych do reakcji. Uniwersalny papierek wskaźnikowy nie zmienił swojego zabarwienia.

Weryfikacja hipotezy:

Hipoteza 1: Postawiona hipoteza okazała się prawdziwa. Wodorotlenek sodu reaguje z kwasem azotowym$\left(\text{V}\right)$.

lub

Hipoteza 2: Postawiona hipoteza okazała się fałszywa. Wodorotlenek sodu nie reaguje z kwasem azotowym$\left(\text{V}\right)$.

Wnioski:

Wodorotlenek sodu przereagował z kwasem azotowym$\left(\text{V}\right)$. W wyniku tej reakcji powstała nowa substancja – azotan$\left(\text{V}\right)$ sodu oraz woda.

Polecenie 1

R2MC6dR4bfFie

Wybierz poprawne dokończenie poniższego zdania.

Odbarwienie roztworu w kolbie świadczy o tym, że miał on odczyn: Możliwe odpowiedzi: 1. kwasowy., 2. obojętny., 3. zasadowy.

Na podstawie powyższego eksperymentu można stwierdzić, że kwas azotowy(V) reaguje z wodorotlenkiem sodu, a w wyniku reakcji powstaje nowa substancja. Można też zauważyć, że po przeprowadzeniu reakcji otrzymano roztwór o odczynie obojętnym. Czy można pokusić się o bardziej ogólne stwierdzenie, że kwasy reagują z wodorotlenkami? Aby to sprawdzić, wykonaj kolejny eksperyment.

Przeprowadzony eksperyment pokazuje, że różne kwasy reagują z różnymi wodorotlenkami, a w wyniku tych reakcji powstają nowe substancje.

Przeprowadzone reakcje to przykłady reakcji zobojętnienia.

Należy jednak dodać, że nie wszystkie kwasy będą reagowały ze wszystkimi wodorotlenkami, jednakże większość poznanych kwasów i wodorotlenków na tym etapie edukacji będzie tym reakcjom ulegać.

Jak przebiega reakcja zobojętniania?

Rozważmy trzy przypadki

Reakcja pomiędzy roztworami kwasu i wodorotlenku, w wyniku której nie wytrąca się osad.

RIpyvS9dX6Ge3

Ilustracja przedstawia rysunek dwóch kolb stożkowych wypełnionych przezroczystymi płynami, w których narysowano kulkowe modele jonów otoczonych dipolami cząsteczek wody. Obie kolby są podpisane. W przypadku kolby po lewej strony jest to zasada sodowa (wodny roztwór wodorotlenku sodu), a zdysocjowane jony to ${\text{Na}}^{+}$ i ${\text{OH}}^{-}$. Modele jonów ${\text{Na}}^{+}$ mają postać szarych kulek. Otoczone są pięcioma cząsteczkami wody, zbudowanymi z jednej pomarańczowej kulki (atomu tlenu) i dwóch przyłączonych do niej mniejszych, białych kulek (atomów wodoru). Cząsteczki wody zwrócone są atomem tlenu w kierunku jonu ${\text{Na}}^{+}$. Modele jonów ${\text{OH}}^{-}$ mają postać połączonych ze sobą dwóch kulek: pomarańczowej (opisanej symbolem O) oraz mniejszej, białej (opisanej symbolem H) otoczonych okręgiem i opisanych symbolem minusa. Otoczone są pięcioma cząsteczkami wody, zbudowanymi z jednej pomarańczowej kulki (atomu tlenu) i dwóch przyłączonych do niej mniejszych, białych kulek (atomów wodoru). Cząsteczki wody zwrócone są atomami wodoru w kierunku jonu ${\text{OH}}^{-}$. Dodatkowo w zlewce znajdują się nieprzyłączone do jonów cząsteczki wody. Kolba po prawej stronie nosi podpis kwas chlorowodorowy (wodny roztwór chlorowodoru), a zdysocjowane jony to ${\text{H}}^{+}$ i ${\text{Cl}}^{-}$. Modele jonów ${\text{H}}^{+}$ mają postać białych kulek. Otoczone są pięcioma cząsteczkami wody, zbudowanymi z jednej pomarańczowej kulki (atomu tlenu) i dwóch przyłączonych do niej mniejszych, białych kulek (atomów wodoru). Cząsteczki wody zwrócone są atomem tlenu w kierunku jonu ${\text{H}}^{+}$. Modele jonów ${\text{Cl}}^{-}$ mają postać zielonych kulek. Otoczone są pięcioma cząsteczkami wody, zbudowanymi z jednej pomarańczowej kulki (atomu tlenu) i dwóch przyłączonych do niej mniejszych, białych kulek (atomów wodoru). Cząsteczki wody zwrócone są atomami wodoru w kierunku jonu ${\text{Cl}}^{-}$. Dodatkowo w zlewce znajdują się nieprzyłączone do jonów cząsteczki wody.

Przebieg reakcji można przedstawić w postaci równania:

$\text{kwas chlorowodorowy}+\text{wodorotlenek sodu}\to \text{chlorek sodu}+\text{woda}$

$\text{HCl}+\text{NaOH}\to \text{NaCl}+{\text{H}}_2\text{O}$

Faktycznie w roztworach substratów są obecne jony i to one biorą udział w reakcji, dlatego też stosuje się zapis jonowy w celu dokładniejszego opisu procesu. Zatem powyższą reakcję opisujemy w postaci następujących równań jonowych:

Zapis jonowy pełnypełny zapis jonowyZapis jonowy pełny: ${\text{H}}_3{\text{O}}^{+}+{\text{Cl}}^{-}+{\text{Na}}^{+}+{\text{OH}}^{-}\to {\text{Na}}^{+}+{\text{Cl}}^{-}+2{\text{H}}_2\text{O}$

Zapis jonowy pełnypełny zapis jonowyZapis jonowy pełny - uproszczony: ${\text{H}}^{+}+{\text{Cl}}^{-}+{\text{Na}}^{+}+{\text{OH}}^{-}\to {\text{Cl}}^{-}+{\text{Na}}^{+}+{\text{H}}_2\text{O}$

Po zmieszaniu roztworów zareagowały ze sobą tylko jony H₃OIndeks górny +⁺ i jony OHIndeks górny –^–, natomiast jony NaIndeks górny +⁺ oraz ClIndeks górny –^– w dalszym ciągu pozostały w roztworze. W takim przypadku możemy je pominąć w równaniu reakcji, gdyż nie są istotne dla przebiegu procesu i zapisać równanie w postaci jonowej skróconej:

Zapis jonowy skróconyskrócony zapis jonowyZapis jonowy skrócony: ${\text{H}}_3{\text{O}}^{+}+{\text{OH}}^{-}\to 2{\text{H}}_2\text{O}$

Zapis jonowy skróconyskrócony zapis jonowyZapis jonowy skrócony - uproszczony: ${\text{H}}^{+}+{\text{OH}}^{-}\to {\text{H}}_2\text{O}$

W podobny sposób możemy opisać przebieg reakcji z doświadczenia 1 - reakcji kwasu azotowego(V) z wodorotlenkiem sodu. Zarówno kwas azotowy(V) jak i wodorotlenek sodu w wodzie są zdysocjowane i w ich wodnych roztworach obecne są jony.

Zapis tego procesu w formie cząsteczkowej:

${\mathrm{HNO}}_3+\mathrm{NaOH}\to {\mathrm{NaNO}}_3+{\mathrm{H}}_2\mathrm{O}$

Zapis jonowy pełny: ${\text{H}}_3{\text{O}}^{+}+{\text{NO}}_3^{-}+{\text{Na}}^{+}+{\text{OH}}^{-}\to {\text{Na}}^{+}+{\text{NO}}_3^{-}+2{\text{H}}_2\text{O}$

Zapis jonowy pełny - uproszczony: ${\text{H}}^{+}+{\text{NO}}_3^{-}+{\text{Na}}^{+}+{\text{OH}}^{-}\to {\text{NO}}_3^{-}+{\text{Na}}^{+}+{\text{H}}_2\text{O}$

Zapis jonowy skrócony: ${\text{H}}_3{\text{O}}^{+}+{\text{OH}}^{-}\to 2{\text{H}}_2\text{O}$

Zapis jonowy skrócony - uproszczony: ${\text{H}}^{+}+{\text{OH}}^{-}\to {\text{H}}_2\text{O}$

Równania jonowe skrócone pokazują, że podczas reakcji wodorotlenku sodu zarówno z  kwasem chlorowodorowym, jak i azotowym(V) reagują tylko dwa jony – kation oksoniowy  i anion wodorotlenkowy – które razem tworzą cząsteczkę wody.

Jak pamiętamy, aniony wodorotlenkowe odpowiadają za odczyn zasadowy, natomiast kationy wodoru za odczyn kwasowy. Odczyn roztworu, który powstał po reakcji był obojętny. Dlatego właśnie reakcję między kwasem a wodorotlenkiem nazwano reakcją zobojętniania. Czasami określa się ją mianem reakcji neutralizacji.

1

Polecenie 4

RA8obNO5ctGsf

Odpowiedź:.

Wskazówki i klucze odpowiedzi

Pokaż podpowiedź

Pamiętaj, że atom wapnia w wodorotlenku wapnia jest dwuwartościowy, a atom chloru w chlorowodorze jest jednowartościowy.

Pokaż odpowiedź

R1JhVaqjSCRGe

Na filmie ukazano, jak poprawnie zapisać równanie reakcji wodorotlenku wapnia z chlorowodorem.

Na filmie ukazano, jak poprawnie zapisać równanie reakcji wodorotlenku wapnia z chlorowodorem.

Film dostępny pod adresem /preview/resource/R1JhVaqjSCRGe

Na filmie ukazano, jak poprawnie zapisać równanie reakcji wodorotlenku wapnia z chlorowodorem.

Polecenie 4

R1AzJ6BlbtiP7

Wybierz poprawnie zapisane równanie reakcji wodorotlenku wapnia z chlorowodorem. Możliwe odpowiedzi: 1. $\text{Ca}{\left(\text{OH}\right)}_2+\text{HCl}\to {\text{CaCl}}_2+{\text{H}}_2\text{O}$, 2. $\text{Ca}{\left(\text{OH}\right)}_2+2 \text{HCl}\to \text{CaCl}+2 {\text{H}}_2\text{O}$, 3. ${\text{CaOH}}_2+\text{HCl}\to \text{CaCl}+{\text{H}}_2\text{O}$, 4. $2 {\text{CaOH}}_2+2 \text{HCl}\to 2 \text{CaCl}+{\text{H}}_2\text{O}$

Reakcja trudnorozpuszczalnego w wodzie wodorotlenku z kwasem

Polecenie 5

Przeanalizuj kolejne etapy reakcji kwasu chlorowodorowego z wodorotlenkiem miedzi(II)  przedstawione na ilustracjach poniżej.

Porównaj zawartości probówek przed reakcją i po reakcji i zastanów się, w jaki sposób można opisać te reakcje za pomocą równań reakcji na poziomie jonowym.

R12uaDQiG28bV1

Ilustracja składa się z trzech sąsiadujących ze sobą zdjęć. Na zdjęciu pierwszym od lewej znajduje się probówka unieruchomiona w łapie statywu. Na dnie probówki widoczna jest intensywnie niebieska zawiesina, wizualnie jednorodna. Podpis naniesiony obok niej informuje, że jest to wodorotlenek miedzi dwa. Zdjęcie środkowe prezentuje tą samą probówkę oraz statyw z minimalnie większej odległości. Dłoń eksperymentatora dodaje do probówki z pipety przezroczysty płyn. Podpis obok informuje, że jest to kwas chlorowodorowy. Pod wpływem kwasu zawiesina w probówce częściowo znika i płyn w pobliżu dna klaruje się. Trzecie zdjęcie przedstawia z bliska probówkę z zawartością wypełniającą ponad dwa razy większą przestrzeń niż wcześniej. Ciecz jest klarowna, przezroczysta i ma delikatnie niebieskozielone zabarwienie. Podpis obok głosi, że jest to chlorek miedzi dwa. Pod zdjęciami znajduje się zapis reakcji: C u nawias, O H, zamknięcie nawiasu, indeks dolny, dwa, koniec indeksu dolnego, plus, dwa H C l, strzałka w prawo, C u C l indeks dolny, dwa, koniec indeksu dolnego, plus, dwa H indeks dolny, dwa, koniec indeksu dolnego, O

Jak widać wodorotlenek biorący udział w reakcji jest w postaci osadu, który słabo rozpuszcza się w wodzie, więc także znikoma jest dysocjacja elektrolityczna tego wodorotlenku. Dlatego,  ujęciu jonowym nie zapisujemy go w formie jonów. Zapis równania będzie więc wyglądał następująco:

Zapis jonowy pełny: $\text{Cu}(\text{OH}{)}_2+2{\text{H}}_3{\text{O}}^{+}+{\text{2Cl}}^{-}\to {\text{Cu}}^{2+}+{\text{2Cl}}^{-}+4{\text{H}}_2\text{O}$

Zapis jonowy pełny - uproszczony: $\text{Cu}(\text{OH}{)}_2+2{\text{H}}^{+}+{\text{2Cl}}^{-}\to {\text{Cu}}^{2+}+{\text{2Cl}}^{-}+2{\text{H}}_2\text{O}$

Zapis jonowy skrócony: $\text{Cu}(\text{OH}{)}_2+2{\text{H}}_3{\text{O}}^{+}\to {\text{Cu}}^{\text{2+}}+4{\text{H}}_2{\text{O}}_{}$

Zapis jonowy skrócony - uproszczony: $\text{Cu}(\text{OH}{)}_2+2{\text{H}}^{+}\to {\text{Cu}}^{\text{2+}}+2{\text{H}}_2{\text{O}}_{}$

Z uwagi na fakt, że wynik reakcji był dobrze widoczny (zanik osadu), w tym przypadku nie było konieczności dodawania dodatkowego wskaźnika.

W podobny sposób można zapisać równania reakcji dla wszystkich procesów, które zaszły w przeprowadzonym wcześniej doświadczeniu 2

Równania reakcji w formie cząsteczkowej dla zachodzących procesów można zapisać następująco:

dla wodorotlenku miedzi(II)

$\text{Cu}{\left(\text{OH}\right)}_2+{\text{H}}_2{\text{SO}}_4\to {\text{CuSO}}_4+2{\text{H}}_2\text{O}$

$\text{Cu}{\left(\text{OH}\right)}_2+2{\text{HNO}}_3\to \text{Cu}{\left({\text{NO}}_3\right)}_2+2{\text{H}}_2\text{O}$

dla wodorotlenku żelaza$\left(\text{III}\right)$:

$\text{Fe}{\left(\text{OH}\right)}_3+3\text{HCl}\to {\text{FeCl}}_3+3{\text{H}}_2\text{O}$

$2\text{Fe}{\left(\text{OH}\right)}_3+3{\text{H}}_2{\text{SO}}_4\to {\text{Fe}}_2{\left({\text{SO}}_4\right)}_3+6{\text{H}}_2\text{O}$

$\text{Fe}{\left(\text{OH}\right)}_3+3{\text{HNO}}_3\to \text{Fe}{\left({\text{NO}}_3\right)}_3+3{\text{H}}_2\text{O}$

dla wodorotlenku magnezu:

$\text{Mg}{\left(\text{OH}\right)}_2+2\text{HCl}\to {\text{MgCl}}_2+2{\text{H}}_2\text{O}$

$\text{Mg}{\left(\text{OH}\right)}_2+{\text{H}}_2{\text{SO}}_4\to {\text{MgSO}}_4+2{\text{H}}_2\text{O}$

$\text{Mg}{\left(\text{OH}\right)}_2+2{\text{HNO}}_3\to \text{Mg}{\left({\text{NO}}_3\right)}_2+2{\text{H}}_2\text{O}$

Reakcja pomiędzy roztworami kwasu i wodorotlenku, w wyniku której wytrąca się osad

Rozważmy jeszcze jeden przypadek.

Jeżeli do probówki nalejesz ok. 1 cm³ rozcieńczonego roztworu wodorotlenku baru oraz kilka kropli fenoloftaleiny, a następnie dodasz kroplami rozcieńczony roztwór kwasu siarkowego(VI) zaobserwujesz praktycznie natychmiast, że fenoloftaleina uległa odbarwieniu, a także dodatkowo pojawił się w probówce biały osad.

Równanie reakcji przybiera postać:

$\text{Ba}{\left(\text{OH}\right)}_2+{\text{H}}_2{\text{SO}}_4\to {\text{BaSO}}_4\downarrow +2{\text{H}}_2\text{O}$

Strzałka z grotem skierowanym w dół umieszczona przy wzorze substancji informuje, że w wyniku reakcji substancja ta wydzieliła się w postaci osadu.

W tym przypadku osad pochodzi od związku chemicznego, który zaliczamy do soli.

W tym przypadku wszystkie jony weszły w reakcję ze sobą. Uwidoczniło się to odbarwieniem fenoloftaleiny oraz wytrąceniem osadu, dlatego w równaniu po stronie produktów nie ma zapisanych jonów. Ponadto zapis jonowy skrócony tej reakcji będzie więc taki sam, jak zapis jonowy, czyli:

Zapis jonowy pełny: BaIndeks górny 2+²⁺ + 2OHIndeks górny -^- + 2HIndeks dolny 3₃OIndeks górny +⁺ + SOIndeks dolny 4₄Indeks górny 2-^2- → BaSO₄↓+ 4HIndeks dolny 2₂O

Zapis jonowy pełny - uproszczony: BaIndeks górny 2+²⁺ + 2OHIndeks górny -^- + 2HIndeks górny +⁺ + SOIndeks dolny 4₄Indeks górny 2-^2- → BaSO₄↓+ 2HIndeks dolny 2₂O

Czy można kwasem i wodorotlenkiem posolić zupę?

Już wiesz, że w reakcji zobojętnieniareakcja zobojętnianiareakcji zobojętnienia powstaje sól i woda. W tych reakcjach, których bezpośrednio nie wydziela się osad, w roztworze znajduje się mieszanina odpowiednich jonów, a sól w postaci stałej otrzymamy, gdy odparujemy z tego roztworu wodę.

Mieszając w odpowiednich proporcjach roztwory kwasu solnego i wodorotlenku sodu, można posolić zupę, gdyż finalnie powstanie wodny roztwór chlorku sodu, czyli soli kuchennej. W praktyce jednak taka procedura wymagałaby odczynników o odpowiedniej czystości, precyzyjnych obliczeń, dokładności w sporządzaniu roztworów i wykonania reszty eksperymentu bez dodatkowych wskaźników (np. użyta w doświadczeniu fenoloftaleina ma właściwości przeczyszczające, więc nie może być zastosowana w zupie). Zmieszanie substratów w niewłaściwych ilościach mogłoby skończyć się poważnym uszczerbkiem na zdrowiu. Taki sposób solenia zupy, mimo że możliwy do realizacji, warto więc zostawić w sferze rozważań teoretycznych.

Wykorzystanie reakcji zobojętniania

Zapoznaj się z poniższą galerią grafik, aby przejść do następnej grafiki, kliknij strzałkę z boku obrazka.

RR4Ey54d7HyHf

Na górze ilustracji znajduje się napis: „Reakcje zobojętniania". Poniżej, z lewej strony zamieszczono grafikę ukazującą szklany słoik z białą etykietą z napisem: „Lek na nadkwasotę", wypełniony żółtymi, płaskimi tabletkami o okrągłym kształcie. Przed słoikiem leży kilka rozsypanych tabletek. Z prawej strony grafiki znajduje się następujący tekst: „Gdy pacjentom dolega nadkwasota, lekarze polecają przyjmowanie leków zobojętniających kwas chlorowodorowy (kwas solny) wydzielany przez gruczoły żołądkowe. Substancjami czynnymi tych leków są najczęściej wodorotlenek magnezu lub glinu. Po przyjęciu leku wodorotlenki te reagują z kwasem i zmniejszają kwasowy odczyn treści żołądkowej."

Rb1aLC8vq7JvT

Na górze ilustracji znajduje się napis: „Reakcje zobojętniania". Poniżej, z lewej strony zamieszczono grafikę ukazującą zbliżenie na łodygę pokrzywy. Ma ona kolor jasnozielony u góry i ciemniejszy na dole. Wyraźnie widoczne są parzydełka, mające postać cienkich przezroczystych kolców. Tło grafiki jest czarne. Z prawej strony ilustracji znajduje się następujący tekst: „Jad pszczół, mrówek i parzydełka pokrzyw zawierają kwas mrówkowy. Dolegliwości związane z działaniem tej substancji na skórę można zmniejszyć poprzez przemycie bolącego miejsca rozcieńczonym roztworem wodorotlenku, na przykład wapnia."

R1cUQjS2hctBT

Na górze ilustracji znajduje się napis: „Reakcje zobojętniania". Poniżej, z lewej strony zamieszczono grafikę ukazującą zbliżenie na końcówkę żółtej szczoteczki do zębów. Jej włoski mają kolor biały i niebieski. W prawym górnym rogu grafiki znajduje się dziubek pasty do zębów, z której wyciskana jest na szczoteczkę biało—niebiesko—czerwona pasta. Z prawej strony ilustracji znajduje się następujący tekst: „Resztki pokarmów w jamie ustnej stanowią pożywkę dla bakterii. Produktem ich przemiany są kwasy, które niszczą szkliwo zębów. Z tego względu wiele past zawiera substancje o odczynie zasadowym."

R1DopTEfMde22

Na górze ilustracji znajduje się napis: „Reakcje zobojętniania". Poniżej, z lewej strony zamieszczono grafikę ukazującą zbliżenie na siedzącą na zielonym liściu żółto—czarną osę. Z prawej strony ilustracji znajduje się następujący tekst: „Jad os zawiera substancje o odczynie zasadowym. Aby zniwelować jego działanie, miejsce użądlenia można przemyć roztworem o odczynie kwasowym, na przykład rozcieńczonym roztworem kwasu octowego, czyli octu."

Podsumowanie

Polecenie 7

W celu podsumowania najważniejszych informacji z obejrzyj film i zastanów się, czy wszystkie treści są dla Ciebie zrozumiałe. W razie potrzeby prześledź materiał ponownie.

REnww3X0nECRP1

Film nawiązujący do treści materiału - przedstawia otrzymywanie soli w wyniku odpowiednich reakcji.

Film nawiązujący do treści materiału - przedstawia otrzymywanie soli w wyniku odpowiednich reakcji.

Film dostępny pod adresem /preview/resource/REnww3X0nECRP

Film nawiązujący do treści materiału - przedstawia otrzymywanie soli w wyniku odpowiednich reakcji.

• W roztworze wodnym wodorotlenki reagują z kwasami

• Przemiana polegająca na reakcji anionów wodorotlenkowych z kationami hydroniowymi, w wyniku której powstają obojętne cząsteczki wody, nazywa się reakcją zobojętniania.

• W wyniku reakcji zobojętniania powstają sole oraz woda

Słownik