Czy obojętni też są winni?

Scenariusz zajęć

Osoba prowadząca - Ewa Głogowska

Nazwa i numer programu: Program wychowawczy dla klasy 5. „b”.

Temat zajęć: Czy obojętni też są winni?

Klasa: V

Ilość godzin: 1

Cel ogólny - Kształtowanie wrażliwości uczniów na krzywdę innych osób.

Cele szczegółowe

Uczeń:

- rozróżnia dobro od zła,

- wyraża i uzasadnia własną opinię,

- uwrażliwia się na problemy innych ludzi.

Umiejętności ponadprzedmiotowe:

- umiejętność efektywnego współdziałania w grupie,

- umiejętność skutecznego porozumiewania się.

Pojęcia do wyjaśnienia w toku lekcji:

- wrażliwość, empatia, kultura osobista;

- krzywda ludzka.

Metody i techniki pracy:

- metoda „dywanik pomysłów”,

- praca w grupach.

Środki dydaktyczne:

Tekst notatki prasowej (poniżej), dywaniki z brystolu,

paski zadań, karteczki samoprzylepne, flamastry.

Przebieg zajęć

Faza wstępna

Zorganizowanie pracy w trzech grupach. Rozdanie przygotowanych materiałów.

Zapoznanie uczniów z tekstem notatki.

„W czwartek 12 września doszło do poważnego pobicia 13‑letniego Bartka. Chłopiec stał na przystanku autobusowym wśród grupy rówieśników i tłumu dorosłych, oczekujących na swój autobus. Nikt nie zareagował, nikt nie powstrzymał dwóch wyrostków, którzy kopali kolegę i szarpali za włosy. Dopiero, gdy Bartek stracił przytomność, a chuligani uciekli, ktoś wezwał karetkę pogotowia”.

Czy Bartek musiał się znaleźć w szpitalu?

Faza właściwa:

Faza I Rozpoznanie problemu

Pytanie - Dlaczego jesteśmy obojętni na krzywdę innych?

Propozycje uczniów (zebrane z trzech dywaników):

- myślimy tylko o sobie,

- ważne są nasze problemy,

- boimy się reagować,

- jesteśmy wygodni,

- boimy się reakcji innych,

- boimy się, że my też możemy dostać,

- nie chcemy mieć kłopotów,

- boimy się, że jak policja zobaczy nas na miejscu zdarzenia, to i nas uzna za winnych.

Faza II Prezentacja rozwiązań problemu.

Na pytanie - „Jak przełamać własną obojętność?” - uczniowie odpowiadali:

- rozmawiać z innymi o ich problemach,

- być życzliwym,

- interesować się kłopotami kolegów,

- nie myśleć tylko o sobie,

- pomyśleć, jak czuje się poszkodowany,

- spróbować mu pomóc,

- zadzwonić na policję.

Faza III Deklaracja intencji.

Na pytanie - „Co zrobię, aby reagować na krzywdę innych?” – uczniowie odpowiadali następująco:

- stanę w obronie osoby pokrzywdzonej,

- będę próbował postawić się w roli poszkodowanego, pomyślę, co on czuje,

- będę myślał, że nie jestem sam na świecie i że inni też czasem potrzebują pomocy,

- nie dam się zastraszyć,

- udzielę pomocy poszkodowanym.

Faza IV Ewaluacja.

Uczniowie przydzielili najwięcej punktów następującym pomysłom:

- będę próbował postawić się w roli poszkodowanego, pomyślę, co on czuje (23 p.),

- nie dam się zastraszyć (21 p.),

- udzielę pomocy poszkodowanym (20 p.),

- będę myślał, że nie jestem sam na świecie i że inni też czasem potrzebują pomocy (18 p.).

Faza V Podsumowanie.

W czasie podsumowywania uczniowie doszli do wniosku, że nikt nie może przechodzić obojętnie wobec zła; że ten, kto nie reaguje na krzywdę drugiego człowieka też jest winny. Zrozumieli, że trzeba sobie nawzajem pomagać i ćwiczyć własną wrażliwość poprzez dostrzeganie problemów innych ludzi. Zrozumieli, że w życiu codziennym należy wykazywać empatię.

Uzupełniające źródła informacji dla ucznia: przykłady z życia codziennego, inne notatki prasowe na temat wypadków.

Uzupełniające źródła informacji dla nauczyciela: „Wychowanie w szkole”.

Sposób uzyskania po zakończonych zajęciach informacji zwrotnej od uczniów:

- Nauczyciel pyta uczniów, czy podobały im się zajęcia, jakie wnioski wysnuli z lekcji?