Czy umiemy zapraszać? Jak zredagować zaproszenie

- uświadomienie przez uczniów roli zaproszenia w poprawnej komunikacji społecznej,

- powtórzenie i utrwalenie wiadomości o poprawnej konstrukcji zdania.

Umiejętności

Uczeń:

- tworzy poprawne konstrukcje zdaniowe,

- wskazuje informację, której odnośnikiem jest dany wyraz,

- zna schemat zaproszenia,

- rozpoznaje nadawcę i odbiorcę komunikatu,

- zna wszystkie elementy niezbędne w zaproszeniu,

- stosuje w praktyce wiedze z zakresu składni,

- kształci logiczne myślenie.

Metoda i forma pracy

Metody: elementy heurezy, pogadanki, ćwiczeniowa.

Formy pracy: indywidualna i zbiorowa.

Środki dydaktyczne

Karta pracy ucznia, przykładowe zaproszenia na różne uroczystości,

1. Nauczyciel wita uczniów.

2. Następnie zapoznaje uczniów z tematem i celem zajęć. Mówi o komunikacji między ludźmi. Tej werbalnej i tej powierzanej kartkom papieru. Przypomina o listach, telegramach, powiadomieniach i przechodzi do zaproszenia, któremu poświęcone są całe zajęcia.

Prosi kilku uczniów o ustne zaproszenie kolegów na bal, dyskotekę, urodziny i wycieczkę.

3. Kolejnym krokiem jest zapisanie tematu lekcji w zeszytach i przejście do właściwej części lekcji, w której w dużej mierze uczestniczą uczniowie.

Faza realizacyjna

1. Nauczyciel wraz z uczniami stara się zebrać jak najwięcej informacji o zaproszeniu.

Podczas tego dialogu powinny pojawić się następujące informacje:

Zaproszenie to niedużych rozmiarów karnecik, który zawsze należy wręczyć w kopercie.

Zaproszenia dzielimy na oficjalne i nieoficjalne. Zaproszenia oficjalne kierujemy do naszych dalszych znajomych, nauczyciela, dyrektora, do instytucji czy też urzędów. Zaproszenia nieoficjalne do koleżanek, kolegów, rodziny i bliskich znajomych.

Niezbędne elementy zaproszenia:

- nadawca – kto?

- odbiorca – kogo?

- termin uroczystości – kiedy?

- miejsce uroczystości – gdzie?

- rodzaj uroczystości – z jakiej okazji?

Niezbędne jest pamiętanie o wielkiej literze w zwrotach: Pan, Pani, Państwo.

Zaproszenie rozpoczyna formułka wstępna oraz informacja o odbiorcy (imię i nazwisko osoby lub osób, które zapraszamy).

Aby zaproszenie nie było odebrane jako chłodne, urzędowe, do słowa zapraszam dodajemy przymiotniki: serdecznie, uprzejmie lub, np.:

Miło mi zaprosić …. ,

Mam przyjemność zaprosić …. ,

Mam zaszczyt zaprosić ….,

Chciałbym zaprosić …. ,

W zwrocie do adresata naszego zaproszenia koniecznie trzeba użyć przymiotnika grzecznościowego:

- w zaproszeniach nieoficjalnych: Kochany, Drogi,

- w zaproszeniach oficjalnych: Szanowny, Wielmożny.

Treść zaproszenia:

W tej części trzeba poinformować o rodzaju uroczystości (bal, urodziny, przedstawienie) oraz podać dokładny termin i miejsce uroczystości.

Termin: data (dzień, miesiąc, rok) + godzina.

Miejsce: miejscowość, ulica, numer domu, w sali, pokoju.

Podpis: Zawsze trzeba się podpisać,

- imieniem – gdy zaproszenie jest nieoficjalne,

- imieniem i nazwiskiem – gdy zaproszenie jest oficjalne.

Kiedy nadawcą jest jakaś grupa, wtedy nie wymienia się wszystkich osób, tylko pisze ogólnie: Uczniowie klasy Ic, Samorząd szkolny.

Zaproszenie można zakończyć zdaniem, w którym wyrazimy nadzieję na to, że odbiorca przyjmie zaproszenie, np.: Sprawiliby mi Państwo ogromną przyjemność dołączając do grona świętujących ze mną osób.

Nauczyciel stara się, aby do wszystkich informacji uczniowie dochodzili samodzielnie, na drodze dedukcji, jedynie naprowadzani przez nauczyciela. Uważa jednak, aby w rozmowie zostały poruszone wszystkie niezbędne aspekty.

2. Następnie wspólnie redagują notatkę, w której zostaną zawarte podstawowe informacje dotyczące tworzenia zaproszeń.

3. Kolejnym zadaniem jest przejście ze strefy rozważań teoretycznych do zadań praktycznych ćwiczących umiejętność poprawnego redagowania zaproszeń. Zadania dla uczniów zostały zebrane w karcie pracy ucznia przygotowanej przez nauczyciela.

5. 1. Podsumowanie przeprowadzonych zajęć. Nauczyciel przypomina cele dzisiejszej lekcji i dokonuje zebrania wiadomości na temat zaproszeń i zapraszania.

2. Zadanie pracy domowej.

3. Ewaluacja zajęć.

Uczniowie otrzymują od nauczyciela kartki, na których mają zapisać zdanie pojedyncze określające ich samopoczucie na dzisiejszych zajęciach, zainteresowanie lekcją, to czy im się podobała czy też nie. Następnie mają za zadanie zaprosić kolegę na spacer.

Bibliografia

Nagajowa M., ABC metodyki języka polskiego, Warszawa 1995,

Nasiłkowski S., Metody nauczania, Toruń 1997,

Nagajowa M., Nauka o języku dla nauki języka, Kielce 1994,

Orłowa K., Synowie H., Język ojczysty 2. Podręcznik do kształcenia językowego dla klasy pierwszej gimnazjum, Warszawa 2002,

Ćwiczenie 2 ze strony 167 podręcznika.