Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 2.7.8.4

Imię i nazwisko autora: Sylwia Puszczewicz

Przedmiot: Język obcy nowożytny - język niemiecki

Temat zajęć: Berlin am Wochenende – warum nicht? / Berlin w weekend - czemu nie?

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa VII, poziom językowy A2+

Cel ogólny lekcji:

Rozwijanie umiejętności wypowiadania się na temat planów wyjazdowych.

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
8) podróżowanie i turystyka (np. środki transportu i korzystanie z nich, orientacja w terenie, baza noclegowa, wycieczki, zwiedzanie);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
2) nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę; podtrzymuje rozmowę w przypadku trudności w jej przebiegu (np. prosi o wyjaśnienie, powtórzenie, sprecyzowanie; upewnia się, że rozmówca zrozumiał jego wypowiedź);
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz/ankietę);
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • wymieni szczegóły oferty wycieczek objazdowych po Berlinie;

  • opowie o planie wycieczki po Berlinie;

  • opisze swoje plany na wakacje.

Cele motywacyjne:

  • pracuje na autentycznych materiałach językowych;

  • uczy się o sprawach, które dotyczą otaczającego go świata;

  • zaspokaja potrzebę ciekawości.

Strategie uczenia się:

  • rozumienie informacji, tj. czytanie tekstu w celu znalezienia określonych szczegółów;

  • korzystanie z różnych dodatkowych źródeł do nauki języka, takich jak słowniki czy Internet;

  • centralizowanie procesu uczenia (utrwalanie i łączenie nowych informacji z już znanymi).

Metody/techniki nauczania:

  • podająca – pogadanka, opis, wyjaśnianie;

  • praktyczna – pokaz;

  • aktywizująca – gry dydaktyczne - krzyżówka, kula śnieżna, cebulka;

  • kognitywna – udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy;

  • programowana – z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca grupie,

  • praca na forum całej klasy.

Środki dydaktyczne:

  • komputer, laptop z podłączeniem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (plik audio),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • 1‑2 tygodnie przed lekcją nauczyciel zachęca uczniów do przygotowania listy ciekawych miejsc do zobaczenia w Berlinie. Uczniowie wyszukują w domu nazwy obiektów, budynków, miejsc w Berlinie oraz ich zdjęcia. W klasie uczniowie tworzą najpierw pary, a następnie grupy czteroosobowe i spośród zebranych informacji uzgadniają wspólną listę ciekawych miejsc i obiektów w Berlinie, które można obejrzeć podczas krótkiej wycieczki (metoda kuli śnieżnej).

  • Na lekcji, przed przystąpieniem do realizacji niniejszego e‑materiału, każda grupa prezentuje swoje propozycje.

b) Faza realizacyjna:

  • Uczniowie czytają tekst „Dein Besuch in Berlin”, starając się zrozumieć jego treść na podstawie wyrazów i zwrotów zamieszczonych w słowniczku.

  • Nauczyciel poleca uczniom wykonanie zadań służących kształceniu umiejętności rozumienia tekstu czytanego. Polecenia do zadań dotyczą określenia głównej myśli tekstu (Übung 1) oraz przygotowania pisemnego streszczenia informacji zawartych w tekście (Übung 2).

  • Uczniowie oglądają zdjęcia z Berlina i dyskutują o tym, czy znają te zabytki, czy w fazie pracy przed zajęciami natrafili na te miejsca, czy chcieliby je zobaczyć. Mogą także odszukać na mapie Berlina obiekty, o których jest mowa.

  • Uczniowie poznają znaczenia konstrukcji gramatycznej (bezokolicznik z zu).

  • Nauczyciel dzieli uczniów na pary. Każda para prowadzi dyskusję, odpowiadając na pytanie: Was machst du gerne am Wochenende?

  • Nauczyciel przygotowuje kilka pytań dotyczących tekstu słuchanego (część Plik audio), np. Wann fährt Leoni's Zug ab? Was findet Leoni fantastisch? Welchen Bus in Berlin schlägt Adam vor? Wie viel kostet die Fahrkarte für den Bus? itd. Uczniowie podczas pierwszego słuchania tekstu skupiają uwagę na pytaniach przygotowanych przez nauczyciela. Odpowiedzi na pytania prezentowane są na forum.

  • Podczas drugiego słuchania tekstu w części Plik audio uczniowie w parach wykonują polecenia do tekstu, służące kształceniu umiejętności rozumienia tekstu słuchanego: określają prawdziwość zdań (Übung 1) oraz uzupełniają luki wyrazowe (Übung 2) i łączą fragmenty zdań (Übung 3).

  • Nauczyciel tworzy dwa kręgi uczniów (siedzących lub stojących naprzeciw siebie), w których uczniowie opowiadają o planach na wymarzony wakacyjny wyjazd ze zwiedzaniem. Po pierwszej wymianie zdań zewnętrzny okrąg przesuwa się o jedną osobę w prawo i uczniowie rozmawiają z nowym partnerem (Kugellager/cebulka). W przypadku gdy uczniom zabraknie inwencji, nauczyciel może skorzystać z kart dialogowych lub mówić na głos nazwy miejsc docelowych, które uczniowie mają uwzględnić w rozmowie.

c) Faza podsumowująca:

Nauczyciel wymienia poszczególne umiejętności, które uczniowie powinni nabyć w trakcie tych zajęć. Uczniowie mają do dyspozycji dwie kartki: zieloną i czerwoną. Zielona oznacza „umiem”, czerwona oznacza „jeszcze nie umiem”. Uczniowie oceniają swój stan wiedzy i podnoszą odpowiednią kartkę. Jest to sygnał dla nauczyciela, które treści należy powtórzyć na kolejnych zajęciach lub co zadać do domu.

Praca domowa:

  • Aufgabe 5 w części Sprawdź się.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania pliku audio:

  • przed lekcją: przygotowanie nazw obiektów i miejsc wartych zobaczenia w Berlinie, powtórzenie informacji o czasownikach modalnych,

  • w trakcie lekcji: policzenie, ile razy w tekście występuje słówko zu. Przy ponownym słuchaniu zastanowienie się nad znaczeniem zdania i nad tym, co sygnalizuje w tych zdaniach zu.

  • po lekcji: inspiracja do stworzenia dialogu dotyczącego innego miejsca wartego zwiedzania, być może w rodzinnej okolicy.

Indeks górny Źródło: Contentplus Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik