Dla nauczyciela
Scenariusz zajęć
Autor: Daria Szeliga, Krzysztof Błaszczak
Przedmiot: chemia
Temat: Jak klasyfikujemy włókna?
Grupa docelowa: uczniowie III etapu edukacyjnego, liceum, technikum, zakres podstawowy i rozszerzony; uczniowie III etapu edukacyjnego – kształcenie w zakresie podstawowym i rozszerzonym
Podstawa programowa:
Zakres podstawowy
XXI. Chemia wokół nas. Uczeń:
1) klasyfikuje włókna na: celulozowe, białkowe, sztuczne i syntetyczne; wskazuje ich zastosowania; opisuje wady i zalety; uzasadnia potrzebę stosowania tych włókien.
Zakres rozszerzony
XXI. Chemia wokół nas. Uczeń:
1) klasyfikuje włókna na: celulozowe, białkowe, sztuczne i syntetyczne; wskazuje ich zastosowania; opisuje wady i zalety; uzasadnia potrzebę stosowania tych włókien.
Kształtowane kompetencje kluczowe:
kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;
kompetencje matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii;
kompetencje cyfrowe;
kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.
Cele operacyjne
Uczeń:
klasyfikuje włókna na celulozowe, białkowe, sztuczne i syntetyczne;
wskazuje zastosowania włókien;
opisuje wady i zalety włókien;
uzasadnia potrzebę stosowania tych włókien.
Strategie nauczania:
asocjacyjna.
Metody i techniki nauczania:
dyskusja dydaktyczna;
mapa pojęć;
analiza materiału źródłowego;
ćwiczenia uczniowskie;
prezentacja multimedialna;
tarcza strzelnicza.
Formy pracy:
praca indywidualna;
praca w grupach;
praca całego zespołu klasowego.
Środki dydaktyczne:
komputery z głośnikami, słuchawkami i dostępem do Internetu;
tablica interaktywna/tablica i kreda/pisak;
zasoby multimedialne zawarte w e‑materiale;
rzutnik multimedialny.
Przebieg zajęć
Faza wstępna:
Zaciekawienie i dyskusja. Nauczyciel zadaje pytania uczniom: „Czym różni się jedwab od bawełny? Czy wełna i len mają z nimi coś wspólnego”?
Ustalenie celów lekcji. Nauczyciel podaje temat zajęć i wspólnie z uczniami ustala cele lekcji, które uczniowie zapisują na kartkach i gromadzą w portfolio.
Rozpoznanie wiedzy wyjściowej uczniów. Uczniowie starają się odpowiedzieć na pytanie: Jak można dokonać podziału włókien? W formie mapy pojęć, uczeń moderator zapisuje propozycje na tablicy.
Faza realizacyjna:
Nauczyciel dzieli losowo uczniów na cztery grupy zadaniowe:
grupa I – włókna celulozowe;
grupa II – włókna białkowe i mineralne;
grupa III – włókna sztuczne;
grupa IV – włókna syntetyczne.
Zadaniem grup będzie scharakteryzowanie poszczególnej grupy włókien z podaniem przykładów.
Uczniowie wykonują prezentacje multimedialne (PowerPoint). Nauczyciel informuje o kryteriach oceny prezentacji (patrz materiały pomocnicze). Po wyznaczonym czasie, liderzy grup prezentują efekty pracy na forum klasy. Pozostali uczniowie mogą zadawać pytania i udzielają informacji zwrotnej.
Nauczyciel poleca uczniom pracę z mapą pojęć. Uczniowie porównują swoją mapę pojęć z fazy wstępnej z mapą w medium, dokonują ewentualnej korekty. Zapoznają się z poleceniem i wykonują zawarte w medium ćwiczenia.
Uczniowie samodzielnie sprawdzają swoją wiedzę, wykonując ćwiczenia zawarte w e‑materiale w sekcji „Sprawdź się”.
Faza podsumowująca:
Tarcza strzelnicza. Celem tej metody jest bardzo szybkie uzyskanie informacji zwrotnej. Uczniowie na tarczy strzelniczej zawieszonej w sali lekcyjnej, z użyciem cenek, zaznaczają w skali od 0 do 10 swoje „strzały”. Koło można podzielić na części, w których oceniać można różne aspekty pracy, np. przydatność, atrakcyjność, stopień trudności materiału, zaangażowanie uczniów, zainteresowanie tematem, stopień opanowania zagadnienia, wynikający z zamierzonych do osiągnięcia celów lekcji, itp. Nauczyciel może odnieść się do tego ogólnie w ramach podsumowania.
Praca domowa:
Uczniowie wykonują w e‑materiale w sekcji „Sprawdź się” pozostałe ćwiczenia, których nie zdążyli wykonać na lekcji.
Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania multimedium:
Mapa pojęć może być wykorzystana podczas lekcji powtórzeniowej.
Materiały pomocnicze:
Nauczyciel przygotowuje planszę z tarczą strzelniczą oraz karteczki samoprzylepne dla uczniów.
Kryteria oceny prezentacji multimedialnej:
poprawność merytoryczna (zgodność z tematem; dostosowana do możliwości odbiorców, wyczerpanie tematu);
język prezentacji (specjalistyczna terminologia, poprawność językowa)
konkretność (zdania krótkie – równoważnikowe, hasła);
atrakcyjność (wielkość czcionki, układ treści na slajdzie, tempo wyświetlania, przejścia slajdu, wzorce slajdów);
estetyka (animacje, grafika, kolor, dźwięk);
prezentacja każdej z grup powinna mieć max. sześć slajdów;
czas prezentacji (wykorzystanie zaplanowanego czasu – 2 min.).