Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 2.4.1.5

Imię i nazwisko autora: Katarzyna Drausal

Przedmiot: Język obcy nowożytny – język niemiecki

Temat zajęć: Ich komme aus Deutschland / Pochodzę z Niemiec

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa IV, poziom językowy A2+/B1

Cel ogólny lekcji:

Umiejętność informowania o pochodzeniu

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
1) człowiek (np. dane personalne, okresy życia, wygląd zewnętrzny, cechy charakteru, rzeczy osobiste, uczucia i emocje, umiejętności i zainteresowania);
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
2) nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę (np. podczas rozmowy na czacie);
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje obywatelskie.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • wymieni nazwy niektórych krajów europejskich;

  • wyjaśni, skąd pochodzi;

  • opowie, skąd pochodzą inne osoby.

Cele motywacyjne:

  • wykorzystanie zajęć z języka obcego nowożytnego do rozwijania wrażliwości międzykulturowej oraz kształtowania postawy ciekawości, szacunku i otwartości wobec innych kultur;

  • tworzenie i wykorzystywanie takich zadań językowych, które będą stanowiły ilustrację przydatności języka obcego nowożytnego do realizacji własnych celów komunikacyjnych.

Strategie uczenia się:

  • centralizowanie procesu uczenia się – utrwalanie i łączenie nowych informacji z już znanymi;

  • współpraca z innymi osobami;

  • odgadywanie znaczenia tekstów słuchanych i czytanych (używanie wskazówek językowych – niektórych znanych słów).

Metody i formy nauczania:

  • podająca – praca ze źródłem drukowanym;

  • praktyczna – metoda aktywizująca (gry dydaktyczne);

  • programowana – z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy pracy:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca w grupach.

Środki dydaktyczne potrzebne do realizacji lekcji:

  • komputer (np. laptop) z dostępem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (gra edukacyjna),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • Uczniowie, pracując w parach, analizują mapę Europy i szukają największych i najmniejszych państw. Nauczyciel podaje ich nazwy w języku niemieckim i zapisuje je na tablicy.

  • Nauczyciel poleca uczniom, aby przeczytali informację w części Wprowadzenie. Zadaniem uczniów jest sprawdzenie, czy wszystkie nazwy państw podane w tekście zostały zapisane na tablicy, jeśli nie – uczniowie zgłaszają, które należy dopisać.

b) Faza realizacyjna:

  • Uczniowie czytają tekst w części Przeczytaj. Na podstawie tekstu rozwiązują Übung 1.

  • Nauczyciel zwraca uwagę uczniów na występujące w dialogach czasowniki i poleca im, aby zapoznali się z Tipp zur Grammatik. Zwraca uwagę na końcówki osobowe czasowników. Uczniowie utrwalają ich odmianę, wykorzystując do tego Übung 2 i 3 z części Przeczytaj oraz Aufgabe 2, 3, 4 i 5 z części Sprawdź się.

  • W ramach przygotowania się do pracy z częścią Gra edukacyjna uczniowie wykonują Übung 1–3. Mogą oni też utrwalić nazwy stolic i państw w formie zabawy. Nauczyciel rzuca piłeczkę do wybranej osoby i wypowiada nazwę kraju. Uczeń, który złapał piłkę, podaje nazwę stolicy tego kraju. Jeśli poda właściwą, to wypowiada nazwę innego kraju i przekazuje piłeczkę dalej. Jeśli odpowie błędnie, to piłka wraca do nauczyciela. Celem gry jest jak najdłuższe utrzymywanie piłki w ruchu pomiędzy różnymi osobami.

  • Nauczyciel wyświetla na tablicy grę edukacyjną i prosi uczniów o dobranie się w pary. Zadaniem uczniów jest udzielenie poprawnych odpowiedzi na pytania.

c) Faza podsumowująca:

  • Uczniowie wykonują Aufgabe 6 z części Sprawdź się: rozwiązują krzyżówkę, wpisując nazwy państw europejskich.

Praca domowa

W celu utrwalenia ćwiczonych struktur uczniowie wykonują Aufgabe 7 i 8 w formie pisemnej.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania gry edukacyjnej:

  • przed lekcją: warto zachęcić uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, szczególnie tych mających nieco wolniejsze tempo pracy, do zapoznania się z zadaniami z gry;

  • w trakcie lekcji: aby rozwijać u uczniów kompetencje społeczne, warto zachęcić ich do grania w tandemach, uczniowie będą wtedy stanowili dla siebie nawzajem źródło wiedzy – udzielając sobie nawzajem wsparcia, rozwijają kompetencje społeczne i umiejętność współpracy;

  • po lekcji: gra stanowi atrakcyjny materiał do powtórzenia wyrazów i zwrotów z lekcji.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik