Numer e‑materiału: 2.6.8.3

Imię i nazwisko autora lekcji: Marta Bartoszewska

Przedmiot: Język obcy nowożytny - język niemiecki

Temat zajęć: Unterkunft in Bremen / Nocleg w Bremie

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa VI, poziom edukacyjny A2+/B1

Cel ogólny lekcji:

Kształtowanie umiejętności opisywania miejsc noclegowych.

Cele szczegółowe lekcji:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
8) podróżowanie i turystyka (np. środki transportu i korzystanie z nich, orientacja w terenie, baza noclegowa, wycieczki, zwiedzanie);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
1) reaguje na polecenia;
4) określa kontekst wypowiedzi (np. formę, czas, miejsce, sytuację, uczestników);
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
5) rozpoznaje związki między poszczególnymi częściami tekstu;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
5) opisuje upodobania;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
5) opisuje upodobania;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
3) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim.
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • wymieni nazwy wyposażenia miejsca noclegowego;

  • przeanalizuje możliwości zakwaterowania w Bremie;

  • opowie, gdzie najchętniej nocuje podczas wyjazdów.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • jest nagradzany za proces i postęp,

  • pracuje na autentycznych materiałach językowych,

  • sam decyduje, jakie informacje wykorzysta w pracy domowej.

Strategie uczenia się:

  • tworzenie skojarzeń myślowych, asocjacji i kojarzenie pojęć, grupowanie ich w różne kategorie,

  • używanie obrazu i dźwięku;

  • ćwiczenie (wymowa, pisownia),

  • rozumienie informacji (czytanie tekstu w celu znalezienia określonych szczegółów),

  • korzystanie z różnych dodatkowych źródeł do nauki języka takich jak słowniki czy Internet;

  • odgadywanie znaczenia tekstów słuchanych i czytanych (używanie wskazówek językowych - niektórych znanych słów, zwrotów z języka polskiego);

  • centralizowanie procesu uczenia się (utrwalanie i łączenie nowych informacji z już znanymi),

  • organizowanie i planowanie uczenia się (zdobywanie wiedzy na temat tego, jak uczyć się języków obcych, przygotowanie odpowiedniego miejsca do nauki);

  • obniżanie poziomu lęku (stosowanie medytacji, różnych technik relaksacyjnych),

  • automotywacja i zachęcenie do działania (głośne wyrażanie pozytywnej afirmacji/stwierdzenia o sobie, np. „uczenie się niemieckiego sprawia mi dużą przyjemność”);

  • zadawanie pytania (prośba o wyjaśnienie, powtórzenie, o poprawienie błędów),

  • współpraca z innymi osobami (z kolegami na tym samym poziomie).

Metody/techniki nauczania:

  • podająca – praca z tekstem czytanym,

  • praktyczna – metoda aktywizująca – gra dydaktyczna,

  • kognitywna – popełnianie błędów traktowane jest jako zjawisko naturalne związane z procesem uczenia się i potwierdzeniem tego, że proces ten ma miejsce: udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy,

  • programowana – z użyciem komputera.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca w grupie.

Środki dydaktyczne potrzebne do realizacji lekcji:

  • komputer, laptop z podłączeniem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (gra edukacyjna),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • Nauczyciel prosi uczniów, aby przyjrzeli się zdjęciu otwierającemu lekcję i pyta: Czy domyślacie się, co będzie tematem naszej dzisiejszej lekcji?

  • Nauczyciel prosi uczniów o przeczytanie informacji na temat noclegów w Niemczech oraz pyta, czy rodziny uczniów korzystają z Internetu w celu znalezienia bazy noclegowej.

  • Nauczyciel prosi uczniów o podanie znanych słów związanych z tematem miejsca noclegowe i zapisuje je na tablicy.

b) Faza realizacyjna:

  • Uczniowie czytają ogłoszenia, starając się zrozumieć ich treść na podstawie wyrazów i zwrotów zamieszczonych w słowniczku.

  • Uczniowie wykonują polecenia do tekstów, sprawdzające zrozumienie tekstu. Decydują, czy zdania są zgodne z treścią ogłoszeń (Übung 1), wskazują miejsca noclegowe, dla których podane zdania są prawdziwe (Übung 2) oraz utrwalają słownictwo związane z tematem, dobierając do niemieckiego rzeczownika prawidłowy rodzajnik oraz jego znaczenie (Übung 3).

  • Uczniowie zapoznają się ze wskazówką gramatyczną na temat rzeczowników złożonych.

  • Gra edukacyjna pogłębia poruszone już w tekście źródłowym zagadnienie leksykalne (rzeczowniki złożone) i poszerza słownictwo o nowe miejsca noclegowe. Uczniowie wykonują polecenia do gry, których celem jest utrwalenie wiadomości o rzeczownikach złożonych. Uczniowie wskazują rzeczowniki, które mogą zbudować (złożenie z rzeczownikiem Zimmer – pokój) - Übung 1, wskazują najlepsze miejsce noclegowe dla podanych osób (Übung 2) oraz łączą w pary rzeczowniki niemieckie z ich polskimi odpowiednikami (Übung 3).

c) Faza podsumowująca:

  • W zestawie ćwiczeń interaktywnych w części Sprawdź się uczniowie utrwalają słownictwo związane z miejscami noclegowymi i ich wyposażeniem poprzez rozwiązanie krzyżówki (Aufgabe 1), zbudowanie rzeczowników złożonych z podanych wyrazów (Aufgabe 2), przyporządkowanie rzeczowników do kategorii nocleg oraz wyposażenie (Aufgabe 3), uzupełnienie tekstu brakującymi wyrazami (Aufgabe 4), wybór ilustracji, która pasuje do podanego tekstu (Aufgabe 5), łączenie w pary rzeczowników niemieckich z ich polskimi odpowiednikami (Aufgabe 6).

  • Uczeń odpowiada sobie na pytania: Czego się dziś nauczyłem/nauczyłam?, Co było dla mnie niejasne?

Praca domowa:

  • Uczniowie redagują wypowiedź, w której opisują, gdzie chętnie spędzają urlop (Aufgabe 7) oraz argumentują wybór jednego z czterech miejsc noclegowych w Bremie, których ogłoszenia znajdują się w pierwszej części lekcji (Aufgabe 8).

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania gry edukacyjnej:

  • przed lekcją: uczniowie tworzą mapę myśli, wykorzystując znane im słownictwo związane z miejscami noclegowymi oraz ich wyposażeniem;

  • w trakcie lekcji: odwołanie się do wiedzy posiadanej i połączenie jej z nową wiedzą na temat rzeczowników złożonych;

  • po lekcji: powtórzenie materiału leksykalnego i gramatycznego, praca nad wymową i intonacją za pomocą słowniczka. Uczniowie potrafią opowiedzieć o ulubionym miejscu noclegowym, jego wyposażeniu i cenie.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec