Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 2.8.12.1

Imię i nazwisko autora: Martyna Mroczka

Przedmiot: Język obcy nowożytny - język niemiecki

Temat zajęć: Kennst du diese Erfinderin? / Czy znasz tę wynalazczynię?

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa VIII, poziom językowy A2+/B1

Cel ogólny lekcji:

Rozwijanie umiejętności nazywania kształtów, form i kolorów.

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
12) nauka i technika (np. odkrycia naukowe, wynalazki, korzystanie z podstawowych urządzeń technicznych i technologii informacyjno‑komunikacyjnych);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
1) reaguje na polecenia;
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
3) określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi;
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
3) określa kontekst wypowiedzi (np. nadawcę, odbiorcę, formę tekstu, czas, miejsce, sytuację);
4) znajduje w tekście określone informacje;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie, przedstawia opinie innych osób;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
7) wyraża uczucia i emocje;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
12) wyraża prośbę oraz zgodę lub odmowę spełnienia prośby;
14) stosuje zwroty i formy grzecznościowe.
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz/ankietę);
11) ostrzega, nakazuje, zakazuje, instruuje;
12) wyraża prośbę oraz zgodę lub odmowę spełnienia prośby;
14) stosuje zwroty i formy grzecznościowe.
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • wymieni kształty, materiały i kolory;

  • opowie o tym, czym się interesuje i co sprawia mu radość;

  • zaprojektuje okulary dla koleżanki/kolegi i je opisze.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • ma możliwość decydowania o swojej gotowości do mówienia;

  • pracuje na autentycznych materiałach językowych;

  • sam decyduje, jak rozwiązać problem i udzielić wyjaśnień;

  • sam decyduje, jakie informacje przedstawić;

  • samodzielnie dokonuje refleksji swoich umiejętności językowych;

  • uczy się o sprawach, które dotyczą otaczającego go świata;

  • wykorzystuje i rozwija kreatywność.

Strategie uczenia się:

  • ćwiczenie (tworzenie różnych kombinacji zdań, łączenie zdań ze sobą);

  • rozumienie informacji, np. czytanie tekstu tylko dla jego ogólnego zrozumienia, czytanie lub słuchanie w celu znalezienia określonych szczegółów;

  • odgadywanie znaczenia tekstów słuchanych i czytanych;

  • pokonywanie ograniczeń w mówieniu i pisaniu poprzez użycie synonimów, antonimów.

Metody/techniki nauczania:

  • podająca – pogadanka, opis, prelekcja, anegdota, wyjaśnianie, praca ze źródłem graficznym;

  • praktyczna – inscenizacja, burza mózgów;

  • kognitywna – udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy;

  • programowana – z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna,

  • plenum,

  • praca w parach.

Środki dydaktyczne:

  • komputer/ laptop z podłączeniem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (ilustracja interaktywna),

  • zestaw zadań interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • Nauczyciel poleca uczniom, aby przyjrzeli się zdjęciu otwierającemu i pyta: Czy domyślacie się, co będzie tematem naszej dzisiejszej lekcji?

  • Następnie prosi ich o przeczytanie informacji „Czy wiesz, że…” na temat niemieckich wynalazków.

  • Nauczyciel zapisuje na tablicy hasło „Erfindungen” oraz inne wyrazy dotyczące wynalazków, które podają uczniowie. W przypadku trudności może naprowadzić uczniów na trop znanych wynalazków, np. sprzęty domowe, technologia w ich otoczeniu, nauka.

  • Następnie uczniowie wybierają po dwa słowa i tworzą z nimi zdania, a w miejscu wybranych słów zostawiają lukę. Oba zdania z luką przekazywane są innej osobie z klasy jako zagadka.

b) Faza realizacyjna:

  • Nauczyciel zadaje uczniom pytanie: Kennt ihr einen Erfinder oder eine Erfinderin? Was hat er oder sie erfunden? Uczniowie udzielają odpowiedzi, następnie czytają tekst „Frauen haben großen Einfluss auf Technologie und Wissenschaft!”, starając się zrozumieć jego treść na podstawie wyrazów i zwrotów zamieszczonych w słowniczku.

  • Uczniowie zaznaczają, czy zdania są prawdziwe, czy fałszywe, łączą fragmenty zdań (Übungen 1‑3 z części Przeczytaj).

  • Nauczyciel prezentuje uczniom ilustrację interaktywną, pyta ich: Welche Brille gefällt dir am besten? Warum? Uczniowie udzielają odpowiedzi. Następnie analizują w parach ilustrację interaktywną.

  • Uczniowie przyporządkowują kształty, kolory i materiały do odpowiedniej kolumny, wskazują na kształt i kolor, które pasują do okularów przedstawionych na zdjęciach (Übungen 1‑2 w części Ilustracja interaktywna).

  • Nauczyciel proponuje grę „Ich sehe, was du nicht siehst”, która polega na tym, że wskazany uczeń wybiera numer okularów z ilustracji, a pozostali zadają pytania rozstrzygające (tak/nie), próbując zgadnąć, które okulary wybrał. (Przykładowe pytania: Sind sie rund? Sind sie orange?).

  • Nauczyciel poleca uczniom, by wybrali dowolny przedmiot w zasięgu wzroku i powiedzieli o nim tak wiele, jak tylko jest możliwe (kształt, kolor, materiał, zastosowanie, historia).

c) Faza podsumowująca:

  • Nauczyciel informuje uczniów, że będą mieli za zadanie zaprojektować okulary dla koleżanki lub kolegi. Przy tej okazji pyta uczniów, czy wiedzą, jak skomplementować wygląd innej osoby lub go skomentować. Nauczyciel zapisuje na tablicy poprawne propozycje, które padają i uzupełnia o swoje (przykłady: Die Brille steht dir gut!/Du siehst aber toll aus!/Dir passt die Brille./Ich mag deine Brille./Wow! Tolle Brille!) To wstęp do Aufgabe 8, które polega na zaprojektowaniu i opisaniu okularów dla konkretnej osoby. Po wykonaniu tego zadania, osoba wręczająca drugiej osobie swój projekt, może dodatkowo powiedzieć komplement.

Praca domowa:

  • Uczniowie odpowiadają pisemnie na pytania: Woran hast du Interesse? Woran hast du Spaß? Was oder wer hat einen Einfluss auf dich? (Aufgabe 7 z części Sprawdź się).

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania ilustracji interaktywnej:

  • przed lekcją: powtórzenie znanego słownictwa. Uczniowie przygotowują fiszki do tematu na podstawie słowniczka;

  • w trakcie lekcji: odwołanie się do wiedzy posiadanej i połączenie jej z nową wiedzą (konekcjonizm). Uczniowie tworzą dialog u optyka, związany z okularami, które pasują do ich twarzy;

  • po lekcji: ilustracja interaktywna może posłużyć jako schemat do wykonania podobnego zadania w obrębie innego zakresu tematycznego.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik