Imię i nazwisko autora:

Ewelina Kędzierska

Przedmiot:

Fizyka

Temat zajęć:

Przedrostki układu SI

Grupa docelowa:

III etap edukacyjny, liceum, technikum, zakres podstawowy i rozszerzony

Podstawa programowa:

Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Wykorzystanie pojęć i wielkości fizycznych do opisu zjawisk oraz wskazywanie ich przykładów w otaczającej rzeczywistości.

Zakres podstawowy
I. Wymagania przekrojowe. Uczeń:
1) przedstawia jednostki wielkości fizycznych, opisuje ich związki z jednostkami podstawowymi; przelicza wielokrotności i podwielokrotności.

Zakres rozszerzony
I. Wymagania przekrojowe. Uczeń:
1) przedstawia jednostki wielkości fizycznych, opisuje ich związki z jednostkami podstawowymi; przelicza wielokrotności i podwielokrotności.

Kształtowane kompetencje kluczowe:

Zalecenie Parlamentu Europejskiego i Rady UE z 2018 r.

• kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,

• kompetencje cyfrowe,

• kompetencje matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii,

• kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne:

Uczeń:

1. pamięta nazwy podstawowych przedrostków SI,

2. wiąże przedrostki z właściwymi im wielokrotnościami,

3. opisuje, w jaki zapis wykładniczy odpowiada poszczególnym przedrostkom SI.

Strategie nauczania:

IBSE

Metody nauczania:

merytoryczna dyskusja wprowadzająca, obserwacja, rozmowa kierowana

Formy zajęć:

praca indywidualna, dyskusja grupowa, burza mózgów

Środki dydaktyczne:

komputer z rzutnikiem

Materiały pomocnicze:

-

PRZEBIEG LEKCJI

Faza wprowadzająca:

Nauczyciel rozpoczyna lekcję poprzez zaciekawienie uczniów tematem. Rozmawia z uczniami na temat znanych im różnych wielkości stosowanych do opisu Wszechświata – porusza temat obiektów o bardzo małych rozmiarach w zestawieniu z wielkimi galaktykami. Ta część powinna zakończyć się zapisaniem kilku wielkości skrajnych na tablicy w postaci zawierającej wiele zer (np. średni rozmiar jądra komórkowego ssaków ma 0,000006 m; zaś promień Słońca wynosi 696 340 000 m) oraz uświadomieniem uczniów, że są przecież jeszcze większe / mniejsze wielkości. Można również skierować do uczniów pytanie, czy chętnie będą zapisywali za każdym razem tyle cyfr, w szczególności zer.

Faza realizacyjna:

• Konstruowanie wiedzy z zakresu nowego tematu:
  – nauczyciel w ciągu lekcji zadaje uczniom pytania, prowokując ich do udzielania odpowiedzi;
  – nauczyciel prosi uczniów o napisanie jednostek, które uważają za podstawowe w przypadku poszczególnych wielkości,
  – uczniowie dopisują jednostki do wielkości,
  – nauczyciel prosi uczniów o wytypowanie z zapisanych wcześniej jednostek tych, które wg nich są używane w fizyce,
  – uczniowie wymieniają jednostki stosowane w fizyce,
  – nauczyciel ewentualnie koryguje odpowiedzi uczniów,
  – nauczyciel przedstawia uczniom definicje poszczególnych jednostek i zapisuje przeliczniki (może je wyszukiwać w Internecie, udostępniając obraz na rzutniku bądź tablicy multimedialnej – tak, by uczniowie znali źródło),
  – uczniowie zadają nauczycielowi pytania dotyczące kwestii niezrozumiałych,
  – nauczyciel odpowiada na pytania uczniów.

• Kolejny etap lekcji obejmuje rekonstruowanie wiedzy uczniów:
  – uczniowie wykonują zadania wskazane przez nauczyciela (mogą to być zadania dołączone do niniejszego materiału),
  – nauczyciel sprawdza poprawność uczniowskich rozwiązań.

Faza podsumowująca:

Nauczyciel przeprowadza z uczniami rozmowę, podczas której omawiają rozwiązywane w trakcie lekcji zadania. Dodatkowo powinien sprowokować uczniów do wskazania problemów napotkanych w czasie samodzielnej pracy.

Praca domowa:

Zadaniem uczniów jest zapoznanie się z grafiką edukacyjną dołączoną do niniejszego materiału oraz wyselekcjonowanie kluczowych informacji i sporządzenie notatki z zajęć.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania danego multimedium:

Grafika edukacyjna może być wykorzystana do samodzielnej pracy ucznia przed lub po lekcji.