Numer e‑materiału: 2.7.13.3

Imię i nazwisko autora: Agnieszka Świca

Przedmiot: Język obcy nowożytny – język niemiecki

Temat zajęć: Folgen der Klimaveränderungen / Skutki zmian klimatycznych

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa VII, poziom językowy A2+/B1

Cel ogólny lekcji:

Umiejętność wypowiadania się na temat zmian klimatycznych.

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
13) świat przyrody (np. pogoda, pory roku, rośliny i zwierzęta, krajobraz, zagrożenie i ochrona środowiska naturalnego);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
4) wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami;
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • wymienia skutki zmian klimatycznych;

  • przedstawia przykłady, jak można chronić naturę;

  • opowiada o zagrożeniach związanych ze zmianą klimatu.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • czuje się kompetentny, gdyż rozwiązuje zadania na miarę swoich możliwości;

  • uczy się o sprawach, które dotyczą otaczającego go świata;

  • ma możliwość samodzielnej pracy nad językiem.

Strategie uczenia się:

  • ćwiczenie (wymowy i pisowni);

  • rozumienie informacji (czytanie tekstu w celu znalezienia określonych szczegółów);

  • korzystanie z różnych dodatkowych źródeł do nauki języka, takich jak słowniki czy Internet;

  • odgadywanie znaczenia tekstu czytanego;

  • centralizowanie procesu uczenia się (utrwalanie i łączenie nowych informacji z już znanymi);

  • organizowanie i planowanie procesu uczenia się (zdobywanie wiedzy na temat tego, jak uczyć się języków obcych, przygotowanie odpowiedniego miejsca do nauki);

  • obniżanie poziomu lęku (stosowanie różnych technik relaksacyjnych);

  • automotywacja i zachęcanie siebie do działania (stwierdzenia o sobie „uczenie się niemieckiego sprawia mi dużą przyjemność”);

  • zadawanie pytania o zdrowie i samopoczucie, które są ważne w życiu ucznia;

  • współpraca z innymi osobami (z kolegami na tym samym poziomie oraz z zaawansowanymi użytkownikami języka niemieckiego).

Metody i formy nauczania:

  • podająca – praca z tekstem źródłowym, pogadanka, opis, wyjaśnienie;

  • praktyczna – odpowiedzi na pytania, pisanie krótkiej informacji tekstowej;

  • aktywizująca – burza mózgów;

  • kognitywna – popełnianie błędów traktowane jest jako zjawisko naturalne związane z procesem uczenia się i potwierdzenie tego, że proces ten ma miejsce;

  • programowana – z użyciem komputera/telefonu komórkowego, techniki multimedialne.

Formy pracy:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca w grupach,

  • praca na forum.

Środki dydaktyczne:

  • komputer (np. laptop) z dostępem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (gra edukacyjna),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • Nauczyciel dzieli uczniów na 3 lub 6 grup i prosi ich o sporządzenie list słówek dotyczących: pogody i zjawisk atmosferycznych, miejsc na łonie natury, w których można spędzać czas, oraz ochrony środowiska. Każda z grup ma 2 minuty na wykonanie jednej listy bądź jej uzupełnienie. Następnie grupa przekazuje listę innej grupie oraz otrzymuje listę od kolejnej. W ostatniej fazie zadania uczniowie otrzymują swoje listy i porównują je z ich pierwotną wersją.

  • Nauczyciel zachęca uczniów do opisu zdjęcia otwierającego, zadając im następujące pytania: Was ist auf dem Bild? Wo ist das? Wie ist das Wetter? Was kann man dort machen?

  • Nauczyciel prosi uczniów o przeczytanie informacji wprowadzającej na temat Alp na niemieckim obszarze językowym oraz zagrożeń dla lodowców związanych ze zmianami klimatycznymi. Pyta także o pomysły oraz sposoby ograniczenia zmian klimatycznych.

  • Nauczyciel informuje uczniów, że lekcja będzie dotyczyła skutków zmian klimatycznych.

b) Faza realizacyjna:

  • Uczniowie w parach czytają tekst i starają się zrozumieć jego treść na podstawie wyrazów i zwrotów zamieszczonych w słowniczku.

  • Uczniowie wykonują polecenia do tekstu w części Przeczytaj, sprawdzające stopień jego zrozumienia:

    • określają, która informacja zgadza się z treścią tekstu (Übung 1);

    • wskazują, która informacja jest prawdziwa, a która fałszywa (Übung 2);

    • uzupełniają formy zaimków wskazujących na podstawie tekstu (Übung 3).

  • Gra edukacyjna pogłębia poruszone już na lekcji zagadnienie leksykalne. Nauczyciel prosi klasę o zapoznanie się z grą edukacyjną, proponuje pracę w grupach trzyosobowych.

  • Uczniowie indywidualnie wykonują ćwiczenia w części Gra edukacyjna: łączą w pary wyrażenia, które mają takie samo lub podobne znaczenie (Übung 1), wskazują, co nie jest skutkiem zmian klimatycznych (Übung 2), decydują, jak poprawnie uzupełnić informacje (Übung 3).

  • Wykonując ćwiczenia w części Sprawdź się, uczniowie utrwalają słownictwo (nazwy skutków zmian klimatycznych oraz miejsc, których dotyczą): rozwiązują krzyżówkę (Aufgabe 1), łączą w pary podpisy ze zdjęciami (Aufgabe 2), uzupełniają luki w zdaniach (Aufgabe 3), dopasowują odpowiednią fotografię do usłyszanego tekstu (Aufgabe 4), określają, które wypowiedzi pasują do zdjęcia (Aufgabe 5), grają w memory (Aufgabe 6), wypowiadają się na temat skutków zmian klimatycznych i miejsc, których one dotyczą (Aufgabe 7).

c) Faza podsumowująca:

  • Zastosowanie wiedzy i umiejętności. Uczniowie w parach odpytują się wzajemnie ze słówek, liczą punkty i podają po 5 minutach swoje wyniki. Uczeń z największą liczbą punktów otrzymuje tytuł zwycięzcy.

Praca domowa

Uczniowie wykonują Aufgabe 8 w części Sprawdź się: piszą w e‑mailu do przyjaciela, co wiedzą o lodowcach.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania gry edukacyjnej:

  • przed lekcją: nauczyciel prosi klasę o sporządzenie list słówek dotyczących: pogody i zjawisk atmosferycznych, miejsc na łonie natury do spędzania czasu wolnego oraz ochrony środowiska; ułatwi to uczniom przygotowanie się do lekcji, przypomnienie sobie znanych wyrazów i zwrotów; nauczyciel informuje uczniów, że podczas pracy z grą edukacyjną poznają słownictwo związane ze skutkami zmian klimatycznych oraz miejscami, w których one występują;

  • w trakcie lekcji: uczniowie tworzą dwie drużyny i grają w kalambury: podchodzą kolejno do nauczyciela, który ma na karteczkach zapisane pojęcia występujące w e‑materiale, zadaniem uczniów jest naprowadzenie swojej drużyny, poprzez odgrywanie pantomimy, na zapisany wyraz; czynności wykonywane są przez uczniów dwóch drużyn na zmianę;

  • po lekcji: powtórzenie materiału leksykalnego i gramatycznego, uczniowie wykonują ponownie ćwiczenia i zadania z lekcji, z którymi mieli największe problemy.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec