Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 2.7.13.1

Imię i nazwisko autora: Agnieszka Świca

Przedmiot: Język obcy nowożytny – język niemiecki

Temat zajęć: Tiere auf dem Bauernhof / Zwierzęta w gospodarstwie rolnym

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa VII, poziom językowy A2+

Cel ogólny lekcji:

Rozwijanie umiejętności wypowiadania się na temat zwierząt w gospodarstwie rolnym

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
13) świat przyrody (np. pogoda, pory roku, rośliny i zwierzęta, krajobraz, zagrożenie i ochrona środowiska naturalnego);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
5) opisuje upodobania;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
4) wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami;
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • wymieni nazwy młodych zwierząt;

  • wymieni odgłosy wydawane przez niektóre zwierzęta;

  • opisze zalety posiadania zwierzątka i obowiązki z tym związane.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • czuje się kompetentny, gdyż rozwiązuje zadania na miarę swoich możliwości;

  • uczy się o sprawach, które dotyczą otaczającego go świata;

  • ma możliwość samodzielnej pracy nad językiem.

Strategie uczenia się:

  • tworzenie skojarzeń myślowych – umiejscawianie nowych słów w kontekście;

  • ćwiczenie (wymowy i pisowni);

  • rozumienie informacji (czytanie tekstu w celu znalezienia określonych szczegółów);

  • korzystanie z różnych dodatkowych źródeł do nauki języka, takich jak słowniki czy Internet;

  • odgadywanie znaczenia tekstu czytanego;

  • centralizowanie procesu uczenia się (utrwalanie i łączenie nowych informacji z już znanymi);

  • organizowanie i planowanie uczenia się (zdobywanie wiedzy na temat tego, jak uczyć się języków obcych, przygotowanie odpowiedniego miejsca do nauki);

  • obniżanie poziomu lęku (stosowanie różnych technik relaksacyjnych);

  • automotywacja i zachęcanie siebie do działania (stwierdzenia o sobie „uczenie się niemieckiego sprawia mi dużą przyjemność”);

  • zadawanie pytania o zdrowie i samopoczucie, które są ważne w życiu ucznia;

  • współpraca z innymi osobami (kolegami na tym samym poziomie oraz z zaawansowanymi użytkownikami języka niemieckiego).

Metody i formy nauczania:

  • podająca – praca z tekstem źródłowym, pogadanka, opis, wyjaśnienie;

  • praktyczna – odpowiedzi na pytania, pisanie krótkiej informacji tekstowej;

  • aktywizująca – burza mózgów;

  • programowana – z użyciem komputera/telefonu komórkowego, techniki multimedialne.

Formy pracy:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca w grupach,

  • praca na forum.

Środki dydaktyczne:

  • komputer (np. laptop) z dostępem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (plik audio),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • Nauczyciel prosi uczniów o sporządzenie w grupach listy słówek określających zwierzęta domowe, użytkowe i egzotyczne. Grupy, które posiadały wspólne kategorie, porównują swoje listy i je uzupełniają. Nauczyciel następnie pyta, czy uczniowie pamiętają, jak tworzy się zdrobnienia w języku niemieckim, i prosi o utworzenie takowych do nazw zwierząt z list.

  • Nauczyciel zachęca uczniów do opisania zdjęcia otwierającego, zadając im pytania: Was ist auf dem Bild? Wo sind die Tiere? Wie sind sie? Was machen sie?

  • Nauczyciel prosi uczniów o przeczytanie informacji wprowadzającej na temat zwierząt hodowlanych oraz najbardziej popularnych zwierząt domowych. Pyta także o posiadane przez nich lub wymarzone zwierzę.

  • Nauczyciel informuje uczniów, że lekcja będzie dotyczyła świata przyrody: nazw młodych zwierząt domowych i użytkowych oraz odgłosów, jakie wydają.

b) Faza realizacyjna:

  • Nauczyciel czyta na głos pierwszy akapit tekstu Ein Tierchen zu Hause haben, następnie zadaje pytania dotyczące zrozumienia tego fragmentu, np.: Wo sind Adam und Leonie hingegangen? Wen haben sie getroffen? Was haben sie auf dem Bauernhof gesehen? Uczniowie próbują odpowiedzieć na zadane pytania.

  • Uczniowie w parach otrzymują obrazek do tekstu i próbują na jego podstawie odpowiedzieć na kolejne pytania, np.: Welche Tiere haben Adam und Leonie gesehen? Was denkt ihr, wie haben sich Adam und Leonie gefühlt?

  • Uczniowie w parach czytają tekst i starają się zrozumieć jego treść na podstawie wyrazów i zwrotów zamieszczonych w słowniczku.

  • Uczniowie samodzielnie określają, która informacja zgadza się z treścią tekstu, zaznaczają, które zdanie jest prawdziwe, a które fałszywe, uzupełniają zdrobniałe nazwy zwierząt na podstawie tekstu (Übung 1–3 z części Przeczytaj).

  • Nauczyciel zadaje uczniom pytania Hast du ein Haustier? Von welchem Tier träumst du? Uczniowie odpowiadają, a następnie słuchają pliku audio.

  • Klasa zostaje podzielona na małe grupy. Każda grupa ma za zadanie stworzyć krótki dialog na podstawie wcześniejszego tekstu, ale z innym zwierzęciem domowym. W dialogu powinny znaleźć się informacje, jakie czynności wykonują z tym zwierzęciem, jakie są jego zwyczaje itp. Każda grupa prezentuje swój dialog na forum.

  • Uczniowie w parach rozwijają umiejętność rozumienia tekstu słuchanego, wykorzystując do tego zadania z części Plik audio. Określają, która wypowiedź jest zgodna z treścią dialogu (Übung 1), znajdują odpowiednią kolejność opisywanych czynności (Übung 2) oraz na podstawie informacji zawartych w tekście słuchanym wskazują, który odgłos lub zachowanie są typowe dla kota (Übung 3).

c) Faza podsumowująca:

  • Uczniowie stają w kręgu w czteroosobowych grupach. Robiąc krok do przodu, prezentują dowolnym gestem zwierzę oraz odgłos, który ono wydaje, wypowiadając zdanie według wzoru, np. „Ein Hund bellt”. Po pierwszym uczniu prezentację swojego zwierzęcia wykonuje osoba stojąca po jego prawej stronie, a po niej następna itd. Ważnym elementem ćwiczenia jest powtarzanie wypowiedzi poprzednika lub poprzedników. Oznacza to, że każdy kolejny uczeń, przedstawiając swoje zwierzę, musi najpierw powtórzyć zdanie (lub zdania) poprzednika (poprzedników). Na przykład, jeśli pierwszy uczeń powiedział: „Ein Hund bellt”, a drugi uczeń chce przedstawić kota, mówi: „Ein Hund bellt. Eine Katze miaut”.

Praca domowa

Einen Hund oder eine Katze? Welches Tier möchtest du haben? – uczniowie piszą komentarz na blog Adama (Aufgabe 8 w części Sprawdź się).

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania pliku audio:

  • przed lekcją: nauczyciel prosi uczniów o przypomnienie i sporządzenie listy słówek dotyczących następujących kategorii: zwierzęta domowe, zwierzęta użytkowe, zwierzęta egzotyczne; ułatwi to uczniom przygotowanie się do lekcji, przypomnienie sobie znanych wyrazów i zwrotów; nauczyciel informuje, że podczas pracy z tekstem słuchanym uczniowie poznają słownictwo określające młode zwierzęta oraz odgłosy, jakie te zwierzęta wydają;

  • w trakcie lekcji: uczniowie czytają transkrypcję do pliku audio, następnie zostają podzieleni na cztery grupy, jedna z grup skupia się na urokach posiadania małego psa, a druga szuka w tekście wypowiedzi mówiących o obowiązkach z tym związanych, trzecia grupa wyszukuje w tekście wypowiedzi informujące o zaletach posiadania małego kotka, czwarta zaś wyszukuje w tekście informacje o obowiązkach związanych z posiadaniem tego zwierzątka; swoje notatki grupy zapisują na flipchartach i omawiają na forum, następnie flipcharty mocowane są do ściany; grupy podchodzą do flipchartów i ewentualnie uzupełniają informacje innymi przykładami, które nie były omówione w tekście;

  • po lekcji: powtórzenie materiału leksykalnego i gramatycznego; uczniowie wykonują ćwiczenia i zadania z lekcji, z którymi mieli największe problemy.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik