Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 2.5.1.3

Imię i nazwisko autora: Katarzyna Drausal

Przedmiot: Język obcy nowożytny - język niemiecki

Temat zajęć: Ich spreche Polnisch! / Mówię po polsku!

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa V, poziom językowy A1+

Cel ogólny lekcji:

Doskonalenie umiejętności wypowiadania się na temat pochodzenia i języków.

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
1) człowiek (np. dane personalne, okresy życia, wygląd zewnętrzny, cechy charakteru, rzeczy osobiste, uczucia i emocje, umiejętności i zainteresowania);
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
5) rozpoznaje związki między poszczególnymi częściami tekstu;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
2) nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę (np. podczas rozmowy na czacie);
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz/ankietę);
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
3) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim.
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje obywatelskie;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • wymienia nazwy narodowości i języków;

  • opisuje, jakie języki zna;

  • formułuje pytania dotyczące pochodzenia.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • uczy się o rzeczach, które są dla niego ważne;

  • otrzymuje informację zwrotną o postępach;

  • zaspokaja potrzebę ciekawości i kreatywności.

Strategie uczenia się:

  • rozumienie informacji, tj. czytanie tekstu w celu znalezienia określonych szczegółów;

  • centralizowanie procesu uczenia się (utrwalanie i łączenie nowych informacji z już znanymi);

  • tworzenie skojarzeń myślowych - grupowanie owych skojarzeń.

Metody/techniki nauczania:

  • podająca – pogadanka, praca ze źródłem drukowanym;

  • aktywizująca - burza mózgów;

  • problemowa – ekspozycja;

  • programowana – z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna;

  • praca w parach;

  • plenum.

Środki dydaktyczne:

  • urządzenia cyfrowe z podłączeniem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (katalog interaktywny),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • Nauczyciel prosi uczniów, aby oszacowali, które języki są dla największej liczby osób na świecie językami ojczystymi. Hipotezy podane przez uczniów zapisuje na tablicy.

b) Faza realizacyjna:

  • Tekst z części Przeczytaj zostaje skopiowany i pocięty na 5 części. Każdy z uczniów losuje opis jednego z pięciu języków. Uczniowie zapoznają się ze swoim tekstem, korzystając przy tym ze słownika. Następnie szukają osoby, która opracowała inny tekst. Referują tej osobie w języku polskim, czego dotyczył ich tekst i uzyskują od niej informacje na temat przeczytanego przez nią tekstu. Uczniowie zmieniają rozmówcę trzykrotnie.

  • Następnie nauczyciel prosi, aby uczniowie zweryfikowali sformułowane na początku lekcji hipotezy na podstawie przeczytanych tekstów.

  • Uczniowie wykonują Übung 1‑3 w części Przeczytaj w celu utrwalenia słownictwa i sprawdzenia poziomu zrozumienia przeczytanych tekstów.

  • Nauczyciel prezentuje uczniom katalog interaktywny. Uczniowie dowiadują się, jaką dany kraj ma stolicę, jaki kontur, jaką flagę, w jakim języku się tam mówi oraz jak nazywają się mieszkańcy. Następnie wykonują Übung 1‑2 w części Katalog interaktywny.

  • Nauczyciel poleca uczniom zapoznanie się z Tipp zur Grammatik: odmianą czasownika nieregularnego – sprechen. W celu utrwalenia tej odmiany wykonują Übung 3 w części Katalog interaktywny oraz Aufgabe 1‑6 z części Sprawdź się. Aufgabe 7 uczniowie wykonują w parach.

c) Faza podsumowująca:

  • Nauczyciel dzieli uczniów na pary. Każda z par otrzymuje zdjęcia dziecka. Uczniowie w parach opisują tę osobę: wymyślają jej imię, narodowość, przypisują jej język, którym mówi. Opisy prezentowane są następnie na forum.

Praca domowa:

Uczniowie wykonują pisemnie Aufgabe 8 w części Sprawdź się.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania katalogu interaktywnego:

  • przed lekcją: powtórzenie znanego słownictwa;

  • w trakcie lekcji: odwołanie się do wiedzy posiadanej i połączenie jej z nową wiedzą; zanim uczniowie klikną w daną ikonkę, aby zobaczyć informacje o danym kraju, sami próbują odgadnąć dane;

  • po lekcji: wykorzystanie do powtórzenia słownictwa z danego zakresu.

Indeks górny Źródło: Contentplus Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik