Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 3.1.12.2

Imię i nazwisko autora: Paweł Przywara

Przedmiot: język obcy nowożytny – język niemiecki

Temat zajęć: Vorm Bildschirm/Przed ekranem

Grupa docelowa: szkoła ponadpodstawowa, klasa I, zakres podstawowy, poziom językowy B1+/B2

Cel ogólny lekcji:

Umiejętność wypowiadania się na temat wykorzystania sprzętu komputerowego.

Cele szczegółowe lekcji:

Podstawa programowa – wariant III.1.P Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (kontynuacja 1. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej – kształcenie w zakresie podstawowym)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności, wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka, a także wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne oraz proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach oraz reaguje w formie prostego tekstu pisanego w typowych sytuacjach w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
12) nauka i technika (np. ludzie nauki, odkrycia naukowe, wynalazki, korzystanie z podstawowych urządzeń technicznych i technologii informacyjno‑komunikacyjnych oraz szanse i zagrożenia z tym związane);
III. Uczeń rozumie wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, instrukcje, komiksy, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
4) znajduje w tekście określone informacje;
7) wyciąga wnioski wynikające z informacji zawartych w tekście;
9) rozróżnia formalny i nieformalny styl tekstu.
IV. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne:
8) przedstawia zalety i wady różnych rozwiązań;
10) przedstawia sposób postępowania (np. udziela instrukcji, wskazówek, określa zasady);
V. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, życiorys, CV, list motywacyjny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
5) opisuje upodobania;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie i poglądy, przedstawia i ustosunkowuje się do opinii i poglądów innych osób;
10) przedstawia sposób postępowania (np. udziela instrukcji, wskazówek, określa zasady);
11) stosuje zasady konstruowania tekstów o różnym charakterze;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
4) wyraża swoje opinie i uzasadnia je, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami innych osób, wyraża wątpliwość;
5) wyraża i uzasadnia swoje upodobania, preferencje, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, preferencje, intencje i pragnienia innych osób;
15) dostosowuje styl wypowiedzi do sytuacji.
VIII. Uczeń przetwarza tekst ustnie lub pisemnie:
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub w języku polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
3) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim;
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie uczenia się.

Cele operacyjne zgodne ze zrewidowaną taksonomią celów Blooma, w tym minimum jeden cel z poziomu 3–6 sfery kognitywnej, sformułowane w postaci SMART.

Uczeń:

  • analizuje wpisy na forum internetowym dotyczące wykorzystania sprzętów komputerowych;

  • wymienia czynności oraz pomysły związane z wykorzystaniem sprzętów komputerowych;

  • opisuje czynności wykonywane za pośrednictwem sprzętów komputerowych.

Cele motywacyjne

Uczeń:

  • pracuje na autentycznych materiałach językowych;

  • otrzymuje informację zwrotną o postępach;

  • wykorzystuje i rozwija kreatywność;

  • uczy się o sprawach, które dotyczą otaczającego go świata.

Strategie uczenia się:

  • tworzenie skojarzeń myślowych – umiejscawianie nowych wyrazów w kontekście sytuacyjnym, tworzenie asocjacji i kojarzenie pojęć;

  • centralizowanie procesu uczenia – utrwalanie i łączenie nowych informacji z już znanymi;

  • dokonywanie świadomej analizy języka obcego – tłumaczenie wyrazów, porównywanie struktur z językiem ojczystym.

Metody i formy pracy:

  • podająca: pogadanka, praca z tekstem źródłowym;

  • problemowa: mapa myśli (jak poprawnie uzupełnić mapę);

  • aktywizująca: burza mózgów przy mapie myśli, Partner Check;

  • kognitywna: udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy;

  • programowana: z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna,

  • plenum,

  • praca w grupie,

  • praca w parach.

Środki dydaktyczne potrzebne do realizacji lekcji:

  • komputer z podłączeniem do internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (mapa pojęć),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych,

  • zdjęcia,

  • karty pracy.

PRZEBIEG LEKCJI

a) Faza wprowadzająca

  • Nauczyciel prosi uczniów, aby przyjrzeli się zdjęciu otwierającemu i pyta: Czy domyślacie się, co będzie tematem naszej dzisiejszej lekcji?”

  • Nauczyciel prosi uczniów o przeczytanie informacji „Czy wiesz, że…” na temat spędzania czasu przed ekranem.

  • Jako ciekawostkę nauczyciel podaje informację, że już większość 2‑latków korzysta z nowoczesnej technologii na co dzień, oglądając najczęściej filmy animowane w internecie. Nauczyciel zwraca jednocześnie uwagę na fakt, że jest to bardzo szkodliwe dla rozwoju emocjonalnego i intelektualnego u tak małych dzieci, ponieważ prowadzi do problemów z koncentracją, nadpobudliwości i nieumiejętności tworzenia relacji.

  • Nauczyciel prosi uczniów o podanie znanych wyrazów do tematu lekcji.

  • Nauczyciel inicjuje krótką dyskusję na temat wykorzystania sprzętów elektronicznych, zawiesza na tablicy kilka zdjęć (tabletu, laptopa, smartfona, komputera) oraz prosi uczniów, aby powiedzieli, do czego wykorzystują dane urządzenie.

b) Faza realizacyjna

  • Uczniowie czytają tekst, starając się zrozumieć jego treść na podstawie wyrazów i zwrotów zamieszczonych w słowniczku. Następnie wykonują Übung 1 do tekstu.

  • Uczniowie sprawdzają rozumienie tekstu, wykonując samodzielnie Übung 3, a po wykonaniu tego zadania nauczyciel omawia ewentualne trudności przy rozwiązywaniu ćwiczeń na rozumienie tekstu.

  • Nauczyciel dzieli uczniów na grupy. Każda z grup losuje jedno ze zdjęć zawieszonych wcześniej na tablicy i opracowuje, w jaki sposób można wykorzystać podane urządzenie. Grupy wypisują swoje pomysły i sugestie na dołączonej do zdjęcia kartce. Po zakończeniu tego zadania grupy wymieniają się swoimi pracami, dopisują ewentualne propozycje. Czynność jest powtarzana do momentu, aż wszystkie grupy mają możliwość wypowiedzenia się na temat wszystkich urządzeń. Wyniki pracy zostają przedstawione przez grupy na forum klasy.

  • Uczniowie pracując w parach, zapoznają się z Mapą myśli. Następnie nawiązując do multimedium, uczniowie tworzą cztery pytania do tematu Rund um den Computer. Pytania zostają zapisane na tablicy oraz przepisane na karty pracy. W kolejnym etapie uczniowie chodząc po klasie, zadają sobie nawzajem pytania i udzielają odpowiedzi. Odpowiedzi zapisują na kartach pracy.

  • Uczniowie w parach rozwiązują zadania Übung 2, Übung 3 do mapy myśli, wykonując naprzemiennie przykłady oraz wyjaśniają partnerowi swój tok rozumowania. W kolejnym kroku dwie pary porównują swoje rozwiązania. Na koniec uczniowie dokonują refleksji nad pracą w parze. Przed przystąpieniem do pracy nauczyciel powinien zapoznać uczniów z zasadami rozwiązywania ćwiczeń w parach: myślę, wyjaśniam i szukam ewentualnego błędu samodzielnie. Nauczyciel udziela informacji zwrotnej.

c) Faza podsumowująca

  • Uczniowie w formie łańcuszka wypowiedzi wypowiadają się na forum klasy na temat swojego ulubionego urządzenia, z którego korzystają najczęściej. Swoją wypowiedź argumentują. Nauczyciel udziela informacji zwrotnej.

Praca domowa

Uczniowie przygotowują prace na temat możliwości wykorzystania komputera we współczesnym świecie (w jakich dziedzinach życia oraz w jaki sposób wykorzystywany jest komputer). Forma pracy jest dowolna – należy zwrócić uczniom uwagę na maksymalne uproszczenie słownictwa w swoich pracach. Uczniowie sami decydują, jak zbiorą informacje i w jaki sposób zaprezentują prace na forum klasy.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania mapy pojęć

  • Przed lekcją: powtórzenie znanego słownictwa. Uczniowie za pomocą metody lekcji odwróconej analizują mapę myśli oraz zapoznają się ze zwrotami z mapy myśli.

  • W trakcie lekcji: odwołanie się do wiedzy posiadanej i połączenie jej z nową wiedzą (konekcjonizm). Uczniowie w grupach przygotowują mapy myśli na temat wykorzystania sprzętów elektronicznych ze swojego otoczenia. Grupy samodzielnie wybierają sprzęt, który zamierzają przedstawić.

  • Po lekcji: wykorzystanie do powtórzenia słownictwa z danego zakresu. Uczniowie przygotowują quiz interaktywny w dowolnej aplikacji z wykorzystaniem poznanego słownictwa.

Słownik