Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 2.6.1.2

Imię i nazwisko autora lekcji: Monika Janicka

Przedmiot: Język obcy nowożytny - język niemiecki

Temat zajęć: Was macht die Menschen sympathisch? / Co sprawia, że ludzie są sympatyczni?

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa VI, poziom językowy - A2+/B1

Cel ogólny lekcji:

Rozwijanie umiejętności opisywania cech charakteru.

Cele szczegółowe lekcji:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
1) człowiek (np. dane personalne, okresy życia, wygląd zewnętrzny, cechy charakteru, rzeczy osobiste, uczucia i emocje, umiejętności i zainteresowania);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
4) określa kontekst wypowiedzi (np. formę, czas, miejsce, sytuację, uczestników);
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
6) rozróżnia formalny i nieformalny styl wypowiedzi.
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
4) znajduje w tekście określone informacje;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie, przedstawia opinie innych osób;
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencja w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • wymieni wybrane cechy charakteru;

  • opisze cechy charakteru przykładowych osób;

  • dokona krytycznej oceny cech charakteru.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • tworzy i wykorzystuje takie zadania językowe, które będą stanowiły ilustrację przydatności języka obcego nowożytnego do realizacji własnych celów komunikacyjnych.

Strategie uczenia się:

  • rozumienie informacji, np. czytanie tekstu tylko dla jego ogólnego zrozumienia, czytanie lub słuchanie w celu znalezienia określonych szczegółów;

  • korzystanie z różnych dodatkowych źródeł do nauki języka takich jak słowniki czy Internet;

  • dokonywanie świadomej analizy języka obcego, np. porównywanie struktur z językiem ojczystym lub innym językiem obcym na przykład angielskim, tłumaczenie słów, uogólnianie;

  • centralizowanie procesu uczenia (utrwalanie i łączenie nowych informacji z już znanymi, koncentrowanie uwagi).

Metody, techniki i formy pracy:

  • podające: praca ze źródłem drukowanym, praca z tekstami audio, wyjaśnianie;

  • eksponujące: analiza cech charakteru;

  • praktyczne: wyrażanie opinii, tworzenie krótkich wypowiedzi ustnych, gry językowe, zagadki, ćwiczenia utrwalające, prezentacja na forum;

  • programowane: ćwiczenia interaktywne.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach.

Środki dydaktyczne:

  • komputer, laptop z dostępem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (plik audio),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • Nauczyciel moderuje krótką dyskusję na temat: Jakie cechy charakteru sprawiają, że ktoś wydaje się wam sympatyczny? Odpowiedzi uczniów zapisuje na tablicy. Następnie prosi uczniów o przeczytanie tekstu wprowadzającego „Czy wiesz, że…” i porównanie informacji w nim zawartych z ich własnymi wypowiedziami.

b) Faza realizacyjna:

  • Uczniowie opisują zdjęcie pod tekstem w części Przeczytaj. Nauczyciel pyta: Wirkt das Mädchen sympathisch? Warum (nicht)? i uzupełnia na podstawie odpowiedzi podanych przez uczniów informacje na tablicy.

  • Uczniowie czytają tekst z części Przeczytaj. Następnie pracują w parach i wykonują Übung 1‑3. Niejasne kwestie wyjaśniane są na forum. Nauczyciel pyta: Czy coś was zaskoczyło w tekście? Czy jakieś informacje były dla was nowe lub szczególnie interesujące?.

  • Przed przystąpieniem do wysłuchania nagrania z części Plik audio nauczyciel prosi uczniów o formułowanie hipotez: Kto rozmawia z psychologiem? Dlaczego? oraz Gdzie ta rozmowa może się toczyć?.

  • Uczniowie sprawdzają swoje hipotezy podczas słuchania rozmowy z pliku audio. Uczniowie słuchają ponownie wywiadu z psychologiem i wykonują Übung 2, 3 i 4.

  • Uczniowie pracują w parach: losują zdjęcia osób (materiał do Aufgabe 4 w części Sprawdź się) i opisują ich cechy. Praca wybranych par prezentowana jest na forum.

  • Nauczyciel wywiesza w dwóch przeciwnych rogach klasy plansze z napisami STÄRKE i SCHWÄCHE. Następnie odczytuje stwierdzenia z Aufgabe 5 w części Sprawdź się i prosi uczniów, aby stanęli pod odpowiednią planszą - zgodnie ze swoimi przekonaniami.

c) Faza podsumowująca:

  • Aufgabe 7 (w części Sprawdź się) można przeprowadzić w formie zabawy‑zgadywanki. Jeden z uczniów opisuje ustnie wybraną osobę z klasy. Pozostali zgadują, o kogo chodzi. Uczeń, który to odgadnie, opisuje kolejną osobę.

Praca domowa:

  • Uczniowie opisują swoje cechy charakteru (Aufgabe 7 w części Sprawdź się).

Wskazówki metodyczne opisujące zastosowanie pliku audio:

  • przed lekcją: wysłuchanie nagrania, zapoznanie się z tematem i nowym słownictwem; warto polecić wcześniejsze zapoznanie się z plikiem audio szczególnie uczniom z deficytem uwagi lub deficytem słuchu, aby mogli pełniej uczestniczyć w lekcji;

  • w trakcie lekcji: rozwijanie sprawności słuchania ze zrozumieniem;

  • po lekcji: powtórzenie materiału leksykalnego, praca nad wymową i intonacją. Można zachęcić uczniów do opracowania i odegrania podobnej rozmowy: dziennikarz - psycholog.

Indeks górny Źródło: Contentplus Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik