Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 3.1.14.4

Imię i nazwisko autora: Beata Mamica

Przedmiot: język obcy nowożytny – język niemiecki

Temat zajęć: Der deutsche Bundestag/Niemiecki Bundestag

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, klasa I, zakres podstawowy, poziom językowy B1+/B2

Cel ogólny lekcji: Umiejętność wypowiadania się i informowania na temat niemieckiego parlamentu i struktur rządowych.

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wariant III.1.P Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (kontynuacja 1. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej – kształcenie w zakresie podstawowym)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności, wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka, a także wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne oraz proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach oraz reaguje w formie prostego tekstu pisanego w typowych sytuacjach w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
14) państwo i społeczeństwo (np. wydarzenia i zjawiska społeczne, urzędy, organizacje społeczne i międzynarodowe, problemy współczesnego świata).
II. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje, relacje, wywiady, dyskusje, prelekcje), wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka:
1) reaguje na polecenia;
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, instrukcje, komiksy, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
4) znajduje w tekście określone informacje;
7) wyciąga wnioski wynikające z informacji zawartych w tekście;
IV. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
11) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.
V. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, życiorys, CV, list motywacyjny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
11) stosuje zasady konstruowania tekstów o różnym charakterze;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
14) stosuje zwroty i formy grzecznościowe;
15) dostosowuje styl wypowiedzi do sytuacji.
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, list prywatny, formularz, e‑mail, komentarz, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
2) nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę (np. podczas rozmowy na czacie);
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz/ankietę);
14) stosuje zwroty i formy grzecznościowe;
15) dostosowuje styl wypowiedzi do odbiorcy.
VIII. Uczeń przetwarza tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub w języku polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
3) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim;
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje obywatelskie.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • opowiada o niemieckim parlamencie i jego zadaniach;

  • przedstawia strukturę i zasady funkcjonowania Bundestagu;

  • opracowuje plan wycieczki klasowej do niemieckiego parlamentu.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • czuje się kompetentny, gdyż rozwiązuje zadania na miarę swoich możliwości;

  • ma możliwość samodzielnej pracy nad językiem;

  • sam decyduje, jakie informacje przedstawić;

  • uczy się o sprawach, które dotyczą otaczającego go świata.

Strategie uczenia się

strategie pamięciowe:

  • stosowanie mnemotechnik do zapamiętywania nowych wyrazów i ich znaczeń – używanie obrazu i dźwięku obok słów (używanie skojarzeń wzrokowych, stosowanie słów kluczowych, wprowadzanie wyrazów i zwrotów do kontekstu sytuacyjnego);

strategie kognitywne:

  • stosowanie technik generatywnych do uświadamiania sobie struktury języka – zadawanie pytań;

  • stosowanie technik strukturalnych – wybierania najistotniejszych elementów, czytanie tekstu tylko dla jego ogólnego zrozumienia, czytanie lub słuchanie w celu znalezienia określonych szczegółów;

strategie kompensacyjne:

  • odgadywanie znaczenia wyrazów i struktur w wypowiedziach ustnych i pisemnych (używanie wskazówek językowych – niektórych znanych wyrazów, zwrotów z języka polskiego bądź obcego i domyślanie się treści w języku niemieckim);

  • pokonywanie ograniczeń w pisaniu poprzez np. tworzenie nowych wyrazów, użycie synonimów, antonimów, tworzenie parafrazy;

strategie społeczne:

  • zadawanie pytań osobom o oczekiwanych większych umiejętnościach językowych (prośba o wyjaśnienie, powtórzenie, o poprawienie błędów),

  • współpraca z innymi osobami (współpraca z kolegami na tym samym poziomie oraz z zaawansowanymi użytkownikami języka niemieckiego).

Metody i formy pracy:

  • podejście humanistyczne,

  • podejście komunikacyjne,

  • podająca: pogadanka, wyjaśnianie, praca z tekstem,

  • aktywizująca: gra dydaktyczna, burza mózgów, mapa myśli; 

  • kognitywna: udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy,

  • programowana: z użyciem komputera, techniki: multimedialne.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna;

  • praca w parach;

  • praca w grupach;

  • plenum.

Środki dydaktyczne potrzebne do realizacji lekcji:

  • komputer z dostępem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (gra dydaktyczna),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych,

  • lista wyrazów związanych z tematem Polityka,

  • zdjęcia związane z tematem polityki w Niemczech,

  • karteczki z parami wyrazów do ćwiczenia form dopełniacza,

  • graficzny schemat Bundestagu lub mapa pojęć,

  • karteczki ze zdaniami dotyczącymi parlamentu Niemiec

  • karteczki z hasłami.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca

  • Nauczyciel prezentuje listę wyrazów związanych z tematem Polityka, np.: die Regierung, das Parlament, der Präsident, der Ministerpräsident, die Wahlen, die Wahlurne, die Verfassung, das Gesetz, der Kanzler. Wyrazy mogą być ułożone w formie mapy pojęć, wyświetlone jako lista lub rozmieszczone na całym ekranie.

  • Następnie nauczyciel prezentuje kolejno klika zdjęć związanych z tematem polityki w Niemczech, np. zdjęcie kanclerza lub kanclerz Niemiec, urny wyborczej, fragmentu konstytucji lub jednej z ustaw w języku niemieckim, budynku parlamentu, obrad parlamentu, i pyta: Womit verbindet ihr diese Fotos? Beschreibt sie bitte. Uczniowie wypowiadają się na forum klasy.

  • Nauczyciel pyta: Czy domyślacie się, co będzie tematem naszej dzisiejszej lekcji? Uczniowie podają propozycję tematu.

  • Nauczyciel prosi o przeczytanie informacji „Czy wiesz, że…” na temat parlamentu Niemiec.

b) Faza realizacyjna

  • Nauczyciel prosi uczniów o zwrócenie uwagi na wypowiedzi w Übung 1 w części Przeczytaj oraz pyta: Versteht ihr die Aussagen? Was bedeuten sie? Welche Informationen sind eurer Meinung nach richtig? Chętni uczniowie udzielają odpowiedzi na forum klasy.

  • Uczniowie zapoznają się z tekstem w części Przeczytaj. W razie konieczności korzystają z dodatkowej pomocy, np. wyrazów i zwrotów zamieszczonych w słowniczku. Następnie ponownie rozwiązują Übung 1, w którym określają prawdziwość informacji.

  • Nauczyciel pyta: Hattet ihr Recht? Waren eure Antworten korrekt? Wybrany uczeń odczytuje rozwiązania na forum klasy.

  • Uczniowie sprawdzają indywidualnie stopień zrozumienia treści tekstu, wykorzystując Übung 2 w części Przeczytaj. Uczniowie określają na podstawie informacji zawartych w tekście, które zadania należą do zadań niemieckiego parlamentu.

  • Uczniowie zapoznają się z Tipp zur Grammatik i przypominają sobie odmianę rzeczowników w dopełniaczu, a następnie wykonują Aufgabe 3 w części Sprawdź się. Aby sprawdzić, czy uczniowie rozumieją tę odmianę, nauczyciel rozpoczyna ćwiczenie ustne. Podaje dwa rzeczowniki, np. der Verterter, das Volk, a następnie mówi: der Vertreter des Volkes. Każdy uczeń losuje przygotowaną przez nauczyciela karteczkę z parą wyrazów, odczytuje je i tworzy podobną strukturę z dopełniaczem. Na karteczkach znajdują się wyrazy związane z tematem lekcji, np. der Kanzler + das Land, der Chef + die Regierung, das Gesetz + die Verfassung.

  • Uczniowie rozwiązują Übung 3 w części Przeczytaj – tworzą formy dopełniacza.

  • Nauczyciel umieszcza na tablicy graficzny schemat Bundestagu lub mapę pojęć: Bundestag (hasło główne)-Personen‑Funktionen‑Merkmale, a następnie rozdaje uczniom zdania dotyczące funkcji, struktury, cech parlamentu Niemiec, np. Im deutschen Parlament gibt es unterschiedliche Parteien. Die Abgeordneten werden in den Parlamentswahlen gewählt. Die Wahlen sind geheim, itp. Uczniowie podchodzą do tablicy i umieszczają zdanie w odpowiednim miejscu na mapie pojęć lub schemacie Bundestagu. Na koniec wybrany uczeń odczytuje wszystkie informacje.

  • Uczniowie dobierają się w pary i w parach przystępują do gry. Uczniowie zaznaczają odpwiedzi na pytania dotyczące parlamentu Niemiec.

  • Nauczyciel sprawdza ogólne zrozumienie treści gry, prosząc uczniów o to, aby na podstawie informacji zawartych w grze uzupełnili informacje na mapie pojęć. Nauczyciel pyta: Was könnt ihr hinzufügen? Welche Informationen waren neu? Was habt ihr noch erfahren? Uczniowie zapisują te informacje na osobnych karteczkach. Wybrani uczniowie odczytują je i umieszczają na tablicy. (Übung 3 w części Gra dydaktyczna)

  • Uczniowie indywidualnie sprawdzają stopień zrozumienia wyrazów oraz informacji zawartych w grze, wykorzystując do tego Übung 1 i 2 w części Gra dydaktyczna. Uczniowie przyporządkowują opisy do haseł, określają, które informacje są prawdziwe, a które fałszywe.

c) Faza podsumowująca

  • Uczniowie losują spośród przygotowanych przez nauczyciela haseł jedno, np. politische Funktionen, politische Persönlichkeiten, politische Organe. Ich zadaniem jest sformułowanie 1–2 zdań do wylosowanego hasła. Uczniowie wykorzystują słownictwo i informacje z lekcji.

Praca domowa

Uczniowie opracowują plan wycieczki do niemieckiego parlamentu (Aufgabe 7 w części Sprawdź się).

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania gry dydaktycznej

  • Przed lekcją: do przykładowych haseł z gry dydaktycznej, np.: die Regierung, der Ausschuss, das Gesetz, der Abgeordnete, die Verfassung uczniowie przygotowują ciekawostki z Internetu w języku niemieckim lub definicje danych haseł.

  • W trakcie lekcji: uczniowie zostają podzieleni na grupy: widownię i grupę ekspertów. Widzowie zadają pytania na temat niemieckiego parlamentu, a eksperci udzielają informacji na podstawie informacji zawartych w grze.

  • Po lekcji: uczniowie przygotowują własne dodatkowe pytanie do gry, związane z tematem Bundestag. Mogą wykorzystać słownictwo zawarte w grze.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik