Dla nauczyciela
Autor: Krzysztof Kowaluk
Przedmiot: wiedza o społeczeństwie
Temat: Postmodernizm
Grupa docelowa: III etap edukacyjny, liceum, technikum, zakres rozszerzony
Podstawa programowa:
Zakres rozszerzony
V. Państwo, myśl polityczna i demokratyzacja.
Uczeń:
11) analizuje kwestię pojmowania równości, wolności i sprawiedliwości w różnych nurtach myśli politycznej.
Kształtowane kompetencje kluczowe:
kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;
kompetencje cyfrowe;
kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;
kompetencje obywatelskie;
kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.
Cele operacyjne:
Uczeń:
wyjaśnia pojęcie postmodernizm;
analizuje podstawowe cechy myśli postmodernistycznej;
charakteryzuje filozofię polityczną jednego z filozofów postmodernizmu.
Strategie nauczania:
konstruktywizm;
lekcja odwrócona.
Metody i techniki nauczania:
burza mózgów;
dyskusja.
Formy zajęć:
praca indywidualna;
praca całego zespołu klasowego.
Środki dydaktyczne:
komputery z głośnikami i dostępem do internetu, słuchawki;
zasoby multimedialne zawarte w e‑materiale;
tablica interaktywna/tablica, pisak/kreda.
Przebieg zajęć:
Przed zajęciami
Uczniowie zapoznają się z wybranymi przez nauczyciela fragmentami dwóch esejów Richarda Rorty’ego: Pierwszeństwo demokracji wobec filozofii oraz Postmodernistyczny mieszczański liberalizm. Zostały one opublikowane w książce autora Obiektywność, relatywizm i prawda, Wydawnictwo Aletheia, Warszawa 1999.
Faza wstępna
1. Uczniowie siadają w kręgu lub w ławkach ustawionych w formie podkowy – w sposób, który pozwoli na swobodną komunikację między nimi w czasie dyskusji.
2. Nauczyciel przedstawia temat i cele zajęć.
Faza realizacyjna
1. Uczniowie zapoznają się z filmem nr 2 oraz wykonują załączone do niego polecenie nr 2.
2. Zasadnicza część zajęć odbywa się w formie burzy mózgów. Nauczyciel prowadzi dyskusję, zadaje pytania, komentuje odpowiedzi uczniów oraz włącza się do rozmowy. Celem wymiany zdań jest zrozumienie zjawiska postmodernizmu na przykładzie jednego z przedstawicieli tego nurtu – Richarda Rorty’ego. Dobór pytań dostosowywany jest do dynamiki dyskusji. Mogą wśród nich znaleźć się następujące:
Czym jest prawda w klasycznym rozumieniu?
Jaką rolę klasycznie rozumiana prawda odgrywała w etyce oraz nauce?
Jak w kontekście klasycznie rozumianej prawdy uzasadniane były takie wartości, jak demokracja, prawa człowieka czy równość społeczna?
Na czym według Richarda Rorty’ego polega oświeceniowa koncepcja „rozumu”?
Dlaczego według niego oświeceniowy racjonalizm stracił wiarygodność?
Jaka jest pragmatyczna odpowiedź na powyższy problem?
Jaki jest stosunek Rorty’ego do klasycznie rozumianej prawdy?
Co to jest etnocentryzm?
Czy demokracja liberalna potrzebuje filozoficznego uzasadnienia?
Czym się różni uzasadnienie wartości od ich artykulacji?
Jak według Rorty’ego należy bronić demokracji i liberalizmu?
Czym jest „postmodernistyczny mieszczański liberalizm”?
Na czym miałoby polegać pierwszeństwo demokracji przed filozofią?
3. Nauczyciel syntetycznie przedstawia istotę myśli postmodernistycznej. Odwołuje się do koncepcji Fryderyka Nietzschego oraz do filozofii pragmatyzmu.
Faza podsumowująca
1. Chętne/wybrane osoby podsumowują przeprowadzoną dyskusję. Zwracają uwagę na niejednoznaczność przywoływanych pojęć oraz różnorodność ich interpretacji.
2. Uczniowie wykonują ćwiczenia do filmu nr 2.
Praca domowa:
Uczniowie oglądają film nr 1 oraz wykonują zamieszczone pod nim ćwiczenia 1 i 2.
Materiały pomocnicze:
Monika Abucewicz, Postmodernizm z perspektywy krytycznej teorii kultury, czyli o dominacji ideologii neoliberalnej i współczesnych mechanizmach kontroli, ipsir.uw.edu.pl.
Andrzej Szahaj, Teksty na wolności (strukturalizm – poststrukturalizm – postmodernizm), „Kultura Współczesna” 1993, t. 2, s. 29.
Henryk Kiereś, Postmodernizm, ptta.pl.
Adam Płachciak, Moralne dylematy rozwoju społeczeństw ponowoczesnych, „Annales. Etyka w Życiu Gospodarczym” 2008, nr 1, t. 11, s. 195.
Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania multimedium:
Filmy mogą zostać wykorzystane przez uczniów indywidualnie lub podczas zajęć w charakterze podsumowania.