Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 3.2.5.4

Imię i nazwisko autora: Katarzyna Walkowska

Przedmiot: Język obcy nowożytny – język niemiecki

Temat zajęć: Geburtstagsparty/Przyjęcie urodzinowe

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, klasa II, zakres podstawowy, poziom językowy B1+/B2

Cel ogólny lekcji:

Umiejętność wypowiadania się na temat organizacji przyjęcia urodzinowego i wszystkich związanych z nim spraw, jak np. wybór i zakup prezentu urodzinowego, planowanie przyjęcia urodzinowego

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wariant III.1.P Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (kontynuacja 1. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej – kształcenie w zakresie podstawowym)

Cele kształcenia – wymagania ogólne

I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.

II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności, wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka, a także wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.

III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne oraz proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.

IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach oraz reaguje w formie prostego tekstu pisanego w typowych sytuacjach w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.

V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.

Treści nauczania – wymagania szczegółowe

I. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:

5) życie prywatne (np. rodzina, znajomi i przyjaciele, czynności życia codziennego, określanie czasu, formy spędzania czasu wolnego, święta i uroczystości, styl życia, konflikty i problemy);

II. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje, relacje, wywiady, dyskusje, prelekcje), wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka:

1) reaguje na polecenia;

2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;

3) określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi;

III. Uczeń rozumie wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, instrukcje, komiksy, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):

4) znajduje w tekście określone informacje;

5) rozpoznaje związki między poszczególnymi częściami tekstu;

7) wyciąga wnioski wynikające z informacji zawartych w tekście;

IV. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne:

1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;

2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;

3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;

6) wyraża i uzasadnia swoje opinie i poglądy, przedstawia i ustosunkowuje się do opinii i poglądów innych osób;

V. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, życiorys, CV, list motywacyjny, wpis na blogu):

1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;

5) opisuje upodobania;

6) wyraża i uzasadnia swoje opinie i poglądy, przedstawia i ustosunkowuje się do opinii i poglądów innych osób;

10) przedstawia sposób postępowania (np. udziela instrukcji, wskazówek, określa zasady);

11) stosuje zasady konstruowania tekstów o różnym charakterze;

12) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.

VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach:

3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;

5) wyraża i uzasadnia swoje upodobania, preferencje, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, preferencje, intencje i pragnienia innych osób;

15) dostosowuje styl wypowiedzi do sytuacji.

VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, list prywatny, formularz, e‑mail, komentarz, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:

9) prosi o radę i udziela rady;

10) pyta o pozwolenie, udziela i odmawia pozwolenia;

14) stosuje zwroty i formy grzecznościowe;

15) dostosowuje styl wypowiedzi do odbiorcy.

VIII. Uczeń przetwarza tekst ustnie lub pisemnie:

1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);

2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub w języku polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;

IX. Uczeń posiada:

1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;

2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.

X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).

XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).

XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.

XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).

XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,
kompetencje w zakresie wielojęzyczności,
kompetencje cyfrowe,
kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne:

Uczeń:

zastanawia się, co warto wybrać, a czego unikać przy zakupie prezentu;
opisuje najlepszy prezent otrzymany z okazji urodzin;
przygotowuje plan przyjęcia urodzinowego.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

czuje się kompetentny, gdyż rozwiązuje zadania na miarę swoich możliwości;
otrzymuje informację zwrotną o postępach;
samodzielnie analizuje dany przypadek;
uczy się o rzeczach, które są dla niego ważne;
uczy się o sprawach, które dotyczą otaczającego go świata;
wykorzystuje i rozwija kreatywność.

Strategie uczenia się:

strategie kognitywne:

rozumienie informacji, np. czytanie tekstu tylko dla jego ogólnego zrozumienia, czytanie lub słuchanie w celu znalezienia określonych szczegółów;
korzystanie z różnych dodatkowych źródeł do nauki języka, takich jak słowniki czy Internet.

strategie afektywne:

automotywacja i zachęcanie siebie do działania (głośne wyrażanie pozytywnej afirmacji/stwierdzenia o sobie, np. „uczenie niemieckiego sprawia mi dużą przyjemność”, „mówię po niemiecku o wiele lepiej niż miesiąc temu” itd.).

strategie społeczne:

zadawanie pytań (prośba o wyjaśnienie, powtórzenie, o poprawienie błędów).

Metody i formy nauczania:

podająca – pogadanka, praca z tekstem źródłowym, plik audio,
eksponująca – metoda projektów,
praktyczna – burza mózgów, kuli śnieżnej, termometr,
kognitywna – udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy,
programowana – z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy pracy:

praca indywidualna,
praca w parach,
plenum,
praca w grupach.

Środki dydaktyczne potrzebne do realizacji lekcji:

komputer (np. laptop) z dostępem do Internetu,
słowniczek,
tekst źródłowy,
narysowany termometr,
zdjęcia przedstawiające sceny z przyjęcia urodzinowego,
multimedium (plik audio),
zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca

Nauczyciel prosi uczniów, aby przyjrzeli się zdjęciu otwierającemu, pokazuje dodatkowe zdjęcia przedstawiające sceny z przyjęcia urodzinowego i pyta: Czy domyślacie się, co będzie tematem naszej dzisiejszej lekcji?
Nauczyciel zawiesza zdjęcia z kilkoma motywami przyjęcia urodzinowego osób w różnym wieku. Uczniowie opisują wybrane zdjęcia.
Nauczyciel prosi uczniów o przeczytanie informacji „Czy wiesz, że…” na temat przyjęcia urodzinowego.

b) Faza realizacyjna

Uczniowie czytają tekst źródłowy, starając się zrozumieć jego treść (w razie potrzeby mogą skorzystać ze słowniczka). Po przeczytaniu tekstu nauczyciel zachęca uczniów do krótkiej wymiany zdań na temat przeczytanego tekstu, zadając pytania, np. Czego dowiedziałaś/dowiedziałeś się z tekstu? Z którymi stwierdzeniami z tekstu się zgadzasz? (Was hast du aus dem Text erfahren? Welchen Aussagen des Textes stimmst du zu? ). W tym celu można wykorzystać metodę kuli śnieżnej, zadając pytania kolejnym uczniom w grupie. Uczniowie mogą także dobrać się w grupy 3- lub 4‑osobowe; otrzymują pytania zapisane na kartkach i odpowiadają najpierw indywidualnie, a następnie w grupie porównują swoje odpowiedzi. Efekty pracy prezentowane są na forum klasy.
Uczniowie wykonują polecenia do tekstu w części Przeczytaj.
Nauczyciel dzieli uczniów na grupy (podział losowy według słownictwa związanego z urodzinami). Uczniowie losują jedno ze zdjęć, które zostały zawieszone przez nauczyciela na tablicy. W grupie opisują przyjęcie urodzinowe ze zdjęcia, tworzą historię solenizanta oraz przebieg imprezy urodzinowej.
Uczniowie zostają podzieleni na dwie grupy, słuchają pliku audio, notują równocześnie pytania dotyczące usłyszanego tekstu. Po wypisaniu pytań słuchają ponownie nagrania, by sprawdzić poprawność i zanotować właściwe odpowiedzi. Uczniowie każdej grupy uzgadniają między sobą wspólne pytania (około 6–7), które zadadzą innej grupie. Następnie grupy zadają sobie naprzemiennie pytania dotyczące usłyszanego tekstu. Uczniowie udzielają informacji zwrotnej odnośnie do poprawnych odpowiedzi. Po rundzie pytań uczniowie rozwiązują w grupach Übung 1–3 w części Plik audio.

c) Faza podsumowująca

Uczniowie opisują przyjęcie urodzinowe, które najbardziej zapamiętali z dzieciństwa.
W ramach ewaluacji lekcji nauczyciel korzysta z techniki termometru. Uczniowie, wychodząc z klasy, zaznaczają na termometrze swoją ocenę zaangażowania podczas lekcji (w skali -5 do +5).

Praca domowa

Uczniowie wykonują Aufgabe 8 z części Sprawdź się, ze względu na ilość czasu potrzebną do przygotowania projektu: „Wyobraź sobie, że pracujesz w firmie i organizujesz przyjęcia. Otrzymujesz zamówienie na zorganizowanie przyjęcia urodzinowego dla dwójki 16‑letnich bliźniaków. W formie projektu zaplanuj przyjęcie urodzinowe”.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania pliku audio:

przed lekcją: powtórzenie znanego słownictwa; uczniowie tworzą fiszki, określoną liczbę, np. 15, do tematu przyjęcie urodzinowe;
w trakcie lekcji: odwołanie się do wiedzy posiadanej i połączenie jej z nową wiedzą (konekcjonizm); uczniowie w grupach wymieniają się przygotowanymi fiszkami, ćwiczą i powtarzają słownictwo; nauczyciel prosi, aby uczniowie ustawili się w dwóch kręgach twarzami do siebie, podaje temat do rozmowy (60. urodziny wujka, 18. urodziny koleżanki, 80. urodziny babci); uczniowie przez dwie minuty rozmawiają na podany przez nauczyciela temat, po czym krąg zewnętrzny przesuwa się o jedną osobę w kierunku ruchu wskazówek zegara, znów nauczyciel zapowiada temat dyskusji i tak kilka razy;
po lekcji: wykorzystanie do powtórzenia słownictwa z danego zakresu; uczniowie przeprowadzają wśród najbliższych ankietę na temat wymarzonego prezentu urodzinowego, wyniki ankiety prezentują na następnej lekcji.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik