Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 2.7.1.5

Imię i nazwisko autora lekcji: Patrycja Doroszewska‑Olender

Przedmiot: Język obcy nowożytny - język niemiecki

Temat zajęć: Hobby mal anders / Różne hobby

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa VII, poziom językowy A2+

Cel ogólny lekcji:

Doskonalenie umiejętności wypowiadania się na temat zainteresowań oraz form spędzania czasu wolnego.

Cele szczegółowe lekcji:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
1) człowiek (np. dane personalne, okresy życia, wygląd zewnętrzny, cechy charakteru, rzeczy osobiste, uczucia i emocje, umiejętności i zainteresowania);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
3) określa kontekst wypowiedzi (np. nadawcę, odbiorcę, formę tekstu, czas, miejsce, sytuację);
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
5) opisuje upodobania;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie, przedstawia opinie innych osób;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
2) nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę; podtrzymuje rozmowę w przypadku trudności w jej przebiegu (np. prosi o wyjaśnienie, powtórzenie, sprecyzowanie; upewnia się, że rozmówca zrozumiał jego wypowiedź);
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
4) wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami;
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
8) proponuje, przyjmuje i odrzuca propozycje, zachęca; prowadzi proste negocjacje w sytuacjach życia codziennego;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
2) nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę (np. podczas rozmowy na czacie);
4) wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami;
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • sformułuje wypowiedź o mało popularnych hobby;

  • przedstawi swoją opinie na temat różnych nietypowych hobby;

  • opisze zdjęcia przedstawiające różne hobby.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • czuje się kompetentny, gdyż rozwiązuje zadania na miarę swoich możliwości,

  • otrzymuje informację zwrotną o postępach.

Strategie uczenia się:

  • odgadywanie znaczenia tekstów słuchanych i czytanych (używanie wskazówek językowych - niektórych znanych słów, zwrotów z języka polskiego bądź obcego i domyślanie się treści w języku niemieckim, rozumienie informacji, czytanie tekstu tylko dla jego ogólnego zrozumienia, czytanie lub słuchanie w celu znalezienia określonych szczegółów, używanie obrazu i dźwięku (wprowadzanie słów i zwrotów do kontekstu sytuacyjnego, używanie skojarzeń wzrokowych).

Metody, techniki i formy pracy:

  • podająca – praca ze źródłem drukowanym;

  • eksponująca – ćwiczenia przedmiotowe;

  • praktyczna – metoda problemowa, metoda aktywizująca – gry dydaktyczne;

  • kognitywna – popełnianie błędów traktowane jest jako zjawisko naturalne związane z procesem uczenia się i potwierdzeniem tego, że proces ten ma miejsce – udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy;

  • programowana – z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • plenum.

Środki dydaktyczne:

  • komputer, laptop z podłączeniem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (gra edukacyjna),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • Nauczyciel prosi uczniów o przeczytanie tekstu w części Wprowadzenie na temat hobby w Niemczech. Następnie pyta uczniów: Was ist dein/euer Hobby?

  • Jako ciekawostkę nauczyciel podaje informację, że Niemcy jako swoje hobby najczęściej wymieniają zakupy.

b) Faza realizacyjna:

  • Uczniowie czytają tytuł tekstu w części Przeczytaj i zastanawiają się wspólnie, o jakich nietypowych hobby może być w tekście mowa. Ich pomysły zapisywane są na tablicy. Następnie czytają tekst w części Przeczytaj, porównują go ze swoimi hipotezami i wykonują jednocześnie Übung 1.

  • Uczniowie czytają ponownie tekst w części Przeczytaj i wykonują Übung 2 i 3 dotyczące rozumienia tekstu.

  • Nauczyciel przypomina konstrukcję zdań ze spójnikiem dass. Poleca uczniom zapoznanie się z Tipp zur Grammatik i upewnia się, że rozumieją oni zwroty: Ich finde, dass..., Mir scheint, dass..., Ich glaube, dass... Uczniowie wykonują w parach Übung 4 w części Przeczytaj.

  • Przed przystąpieniem do gry edukacyjnej uczniowie wykonują Übung 1 i 2 w celu poznania/utrwalenia słownictwa występującego w grze. Nauczyciel wyświetla grę na tablicy interaktywnej. Podczas grania może wprowadzić element rywalizacji: kto najszybciej wskaże poprawną odpowiedź, otrzymuje punkt.

  • W ramach podsumowania gry uczniowie wykonują w parach Übung 3.

c) Faza podsumowująca:

  • Uczniowie pracują w parach. Aby uporządkować i powtórzyć słownictwo dotyczące hobby, wykonują Aufgabe 1‑4 oraz 7 w części Sprawdź się.

  • Pracując w parach, uczniowie piszą mail do koleżanki/kolegi na temat hobby (Aufgabe 8 w części Sprawdź się).

Praca domowa:

  • Uczniowie wykonują Aufgabe 5 i 6 z części Sprawdź się.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania gry edukacyjnej:

  • przed lekcją: możliwość zagrania w grę przed lekcją oraz wykonanie dodatkowych ćwiczeń zwiększy szanse słabszych uczniów na zwycięstwo w rywalizacji lub co najmniej poprawi ich wyniki;

  • w trakcie lekcji: nauczyciel może zorganizować konkurs, w którym uczniowie rywalizują o to, kto pierwszy ułoży wszystkie karty domino w poprawnej kolejności. To ćwiczenie rozwija szybkość myślenia i umiejętność kojarzenia słów z obrazami. Nauczyciel może także poprosić uczniów, aby samodzielnie wykonali karty domino z nazwami hobby, by stworzyć krótką opowieść. Każdy uczestnik dodaje nowy kawałek domino do opowieści, kontynuując historię. To ćwiczenie rozwija zdolność narracji i kreatywność;

  • po lekcji: wykorzystanie do powtórzenia słownictwa z danego zakresu.

Indeks górny Źródło: Contentplus Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik