Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 2.4.13.2

Imię i nazwisko autora: Agnieszka Świca

Przedmiot: Język obcy nowożytny - język niemiecki

Temat zajęć: Hast du ein Haustier? / Czy masz zwierzę domowe?

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa IV, poziom językowy A1

Cel ogólny lekcji:

Rozwijanie umiejętności wypowiadania się na temat zwierząt.

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
13) świat przyrody (np. pogoda, pory roku, rośliny i zwierzęta, krajobraz, zagrożenie i ochrona środowiska naturalnego);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
4) znajduje w tekście określone informacje;
5) rozpoznaje związki między poszczególnymi częściami tekstu;
6) układa informacje w określonym porządku;
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
4) przedstawia intencje, marzenia, nadzieje i plany na przyszłość;
5) opisuje upodobania;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
2) nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę (np. podczas rozmowy na czacie);
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • wymieni nazwy zwierząt domowych;

  • poda przykłady cech tych zwierząt;

  • opisze zwierzątko.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • sam decyduje, jak wykonać opis zwierzęcia;

  • pracuje na autentycznych materiałach językowych;

  • ma możliwość decydowania o swojej gotowości do mówienia.

Strategie uczenia się:

  • tworzenie skojarzeń myślowych - grupowanie pojęć w różne kategorie;

  • czytanie tekstu tylko dla jego ogólnego zrozumienia;

  • współpraca z innymi koleżankami i kolegami na tym samym poziomie językowym.

Metody/techniki nauczania:

  • podająca: pogadanka, opis, praca ze źródłem czytanym;

  • eksponująca: animacja;

  • praktyczna: odpowiadanie na pytanie, sporządzanie notatki;

  • aktywizująca: gry dydaktyczne, opowiadanie;

  • kognitywna: udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy;

  • programowana: z użyciem komputera.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca w grupach,

  • praca na forum.

Środki dydaktyczne:

  • komputer, laptop z podłączeniem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • zdjęcia zwierząt,

  • multimedium (animacja),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • Przed lekcją lub na poprzedzającej lekcji - nauczyciel poleca uczniom przyniesienie zdjęcia swojego zwierzątka domowego lub też takiego, które chcieliby posiadać lub które bardzo lubią i sprawdzenie w słowniku, jak nazwa tego zwierzaka brzmi w języku niemieckim. Jeśli uczniowie mają więcej niż jedno zwierzę, nauczyciel prosi o wybranie jednego zdjęcia.

  • Nauczyciel przeprowadza w klasie ankietę na temat posiadanych przez uczniów zwierząt domowych. Podawane przez nich nazwy pupili nauczyciel zapisuje na tablicy. Następnie prosi każdego z uczniów o podejście do tablicy i postawienie plusa przy tych zwierzętach domowych, które ten posiada.

  • Nauczyciel prosi o przeczytanie informacji: „Czy wiesz, że…” na temat ulubionych zwierząt domowych w Niemczech. Następnie poleca uczniom porównanie danych z tekstu z wynikami ankiety klasowej.

b) Faza realizacyjna:

  • Po przeczytaniu tekstu In der Welt der Haustiere i wykonaniu zadań utrwalających z części Przeczytaj, nauczyciel może zaproponować zabawę: Ich sehe was, was du nicht siehst. Jeden z uczniów wybiera jedno z poznanych zwierząt, ale nie mówi, o jakie zwierzę chodzi. Pozostali uczniowie zadają pytania: Ist das Haustier ruhig/nachtaktiv/kuschelig? Osoba pytana może odpowiadać tylko Ja lub Nein. Zabawa trwa tak długo, aż ktoś odgadnie, o jakie zwierzę chodzi. Osoba, która odgadła zagadkę, wymyśla jakieś zwierzę i odpowiada na pytania pozostałych uczniów.

  • Nauczyciel prezentuje uczniom animację bez dźwięku. Uczniowie starają się opisać, jakie zwierzęta widzą i czym się charakteryzują. Pomysły i propozycje uczniów zapisywane są na tablicy. Następnie uczniowie oglądają animację z dźwiękiem i starają się porównać swoje propozycje z nagraniem. Jeśli lekcja odbywa się zdalnie, uczniowie zapisują swoje propozycje na czacie.

  • Uczniowie wykonują w grupach polecenia do animacji, celem utrwalenia i rozszerzenia słownictwa związanego z nazwami zwierząt domowych oraz rozwijania sprawności pisania i mówienia. Analizują także informację gramatyczną na temat użycia rodzajników nieokreślonych.

  • Po utrwaleniu słownictwa uczniowie wykonują kolaż: naklejają zdjęcie swojego zwierzątka domowego na kartkę A3 lub A4 i opisują je. Jeśli ktoś nie posiada zwierzątka, może opisać zwierzę przyjaciela lub sąsiada. Jeśli któryś z uczniów nie przyniesie zdjęcia swojego pupila, będzie miał za zadanie wykonać jego rysunek.

c) Faza podsumowująca:

  • Uczniowie prezentują swoje kolaże w formie galerii.

  • Klasa dzielona jest na dwie grupy. Najpierw pierwsza grupa opowiada o swoich zwierzętach, prezentując wykonane przez siebie kolaże, a następnie uczniowie zamieniają się rolami.

  • Nauczyciel zadaje uczniom pytanie podsumowujące: Co Wam się najbardziej podobało w dzisiejszej lekcji?

Praca domowa:

  • W celu utrwalenia nowo poznanego słownictwa uczniowie wykonują Aufgabe 7 z części Sprawdź się.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania animacji:

  • przed lekcją: metoda odwróconej klasy - nauczyciel sugeruje powtórzenie znanego słownictwa, związanego z tematem zwierząt domowych;

  • w trakcie lekcji: animację można początkowo zaprezentować bez dźwięku i zachęcić uczniów do formułowania domysłów na temat prezentowanych w niej zwierząt - pozwoli to na aktywizację znanego słownictwa, zaś weryfikacja formułowanych przez uczniów hipotez na temat cech zwierzaków przygotuje ich do lepszego zrozumienia treści animacji;

  • po lekcji: ponowne odtworzenie animacji 2D może służyć ćwiczeniu poprawnej wymowy i intonacji.

Źródło: Contentplus Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0

Słownik