Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 3.4.2.6

Imię i nazwisko autora: Lena Wilkiewicz

Przedmiot: język obcy nowożytny – język niemiecki

Temat zajęć: Das Wohnzimmer im Wandel der Zeit/Salon na przestrzeni czasu

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, klasa 4, zakres podstawowy, poziom językowy B1+/B2

Cel ogólny lekcji: Umiejętność informowania o wyposażeniu i stylach aranżacji pomieszczeń oraz ich opisywania.

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wariant III.1.P Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (kontynuacja 1. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej – kształcenie w zakresie podstawowym)
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
2) miejsce zamieszkania (np. dom i jego okolica, pomieszczenia i wyposażenie domu, prace domowe, wynajmowanie, kupno i sprzedaż mieszkania, przeprowadzka);
II. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje, relacje, wywiady, dyskusje, prelekcje), wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka:
1) reaguje na polecenia;
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
3) określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi;
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
6) układa informacje w określonym porządku;
7) wyciąga wnioski wynikające z informacji zawartych w wypowiedzi;
III. Uczeń rozumie wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, instrukcje, komiksy, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
2) określa intencje nadawcy/autora tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
5) rozpoznaje związki między poszczególnymi częściami tekstu;
6) układa informacje w określonym porządku;
7) wyciąga wnioski wynikające z informacji zawartych w tekście;
8) odróżnia informacje o faktach od opinii;
IV. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne:
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
5) opisuje upodobania;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie i poglądy, przedstawia i ustosunkowuje się do opinii i poglądów innych osób;
V. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, życiorys, CV, list motywacyjny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
3) przedstawia fakty z przeszłości i teraźniejszości;
5) opisuje upodobania;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie i poglądy, przedstawia i ustosunkowuje się do opinii i poglądów innych osób;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
4) wyraża swoje opinie i uzasadnia je, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami innych osób, wyraża wątpliwość;
5) wyraża i uzasadnia swoje upodobania, preferencje, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, preferencje, intencje i pragnienia innych osób;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, list prywatny, formularz, e‑mail, komentarz, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz/ankietę);
4) wyraża swoje opinie i uzasadnia je, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami innych osób, wyraża wątpliwość;
5) wyraża i uzasadnia swoje upodobania, preferencje, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, preferencje, intencje i pragnienia innych osób;
VIII. Uczeń przetwarza tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub w języku polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
3) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim;
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności,

  • kompetencje cyfrowe,

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • wyjaśnia, jaką rolę wśród pomieszczeń odgrywa w każdym domu salon;

  • analizuje, jak zmieniał się wystrój i styl urządzania salonu na przestrzeni lat;

  • opisuje swój salon.

Cele motywacyjne:

  • dostrzega powiązania pomiędzy nauką języka niemieckiego a innymi przedmiotami szkolnymi;

  • ma możliwość decydowania o swojej gotowości do mówienia;

  • ma możliwość samodzielnej pracy nad językiem;

  • otrzymuje informację zwrotną o postępach;

  • uczy się o sprawach, które dotyczą otaczającego go świata;

  • uczy się sztuki przemawiania i argumentowania;

  • wykorzystuje i rozwija kreatywność.

Strategie uczenia się

strategie pamięciowe:

  • używanie obrazu i dźwięku (wprowadzanie wyrazów i zwrotów do kontekstu sytuacyjnego, używanie skojarzeń wzrokowych, tworzenie ilustracji);

strategie kognitywne:

  • ćwiczenie (tworzenie różnych kombinacji zdań, łączenie zdań ze sobą)

  • rozumienie informacji, np. czytanie tekstu tylko w celu jego ogólnego zrozumienia, czytanie lub słuchanie w celu znalezienia określonych szczegółów;

strategie kompensacyjne:

  • odgadywanie znaczenia tekstów słuchanych i czytanych (używanie wskazówek językowych – niektórych znanych wyrazów, zwrotów z języka polskiego bądź obcego i domyślanie się treści w języku niemieckim, np. czego dotyczy prezentacja, jeśli rozpoznajemy tylko niektóre wyrazy z języka niemieckiego);

  • pokonywanie ograniczeń w pisaniu poprzez np. tworzenie nowych wyrazów, użycie synonimów, antonimów, tworzenie parafrazy.

Metody i formy nauczania:

  • podejście komunikacyjne;

  • podejście humanistyczne;

  • podająca: pogadanka, opis, praca z tekstem czytanym, wyjaśnienie;

  • aktywizująca: burza mózgów;

  • programowana: z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna,

  • praca w grupie,

  • praca w parach,

  • plenum.

Środki dydaktyczne potrzebne do realizacji lekcji:

  • komputer, np. laptop z dostępem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium: prezentacja multimedialna,

  • ilustracje salonu,

  • zestaw zadań interaktywnych.

Przebieg lekcji

a) Faza wprowadzająca

  • Nauczyciel prosi uczniów o obejrzenie zdjęcia otwierającego i pyta: Was wird auf dem Foto dargestellt? Wie findet ihr den Raum? Ist das ein moderner Einrichtungsstill? Uczniowie odpowiadają na pytania, a następnie zapoznają się z tekstem wprowadzającym. Nauczyciel inicjuje rozmowę o funkcji salonu w domu i prosi uczniów o podzielenie się własną opinią na ten temat oraz podanie nazw czynności, które można wykonywać w pokoju dziennym (burza mózgów). Nazwy czynności zostają zapisane na tablicy. Uczniowie dopasowują do nich meble, gadżety oraz elementy wystroju wnętrza – podają nazwy, a swoje propozycje zapisują kolejno pod określeniami poszczególnych czynności. Ćwiczenie ma na celu wprowadzenie do tematu lekcji, przypomnienie słownictwa i jednocześnie rozgrzewkę językową.

b) Faza realizacyjna

  • Uczniowie zapoznają się z tekstem w części Przeczytaj Das Wohnzimmer – das Herz des Hauses oraz starają się zrozumieć jego treść na podstawie wyrazów i zwrotów zamieszczonych w słowniczku. Nauczyciel zapewnia uczniom wsparcie i w razie potrzeby wyjaśnia struktury leksykalne lub gramatyczne.

  • Uczniowie w parach wykonują polecenia do tekstu (Übung 1–3 w części Przeczytaj) – zadania sprawdzające zrozumienie tekstu (zadania prawda/fałsz, porządkowanie informacji, praca ze słownictwem).

  • Nauczyciel podsumowuje pracę z tekstem źródłowym i weryfikuje zrozumienie jego treści poprzez krótką dyskusję na temat Stimmst du der These im Titel des Textes zu? Ist das Wohnzimmer das Herz des Hauses?

  • Następnie nauczyciel pyta uczniów, co wiedzą na temat historii salonu lub zmiany trendów jego umeblowania. Nauczyciel pokazuje uczniom ilustracje salonu z różnych okresów i pyta: Mit welcher Zeit verbindest du diese Möbel/diese Einrichtung? Welche Möbel sind hier charakteristisch/interessant? Następnie uczniowie oglądają prezentację pt. Geschichte des deutschen Wohnzimmers.

  • Uczniowie analizują prezentację multimedialną i wykonują Übung 1–3 w tej części lekcji – określają, które informacje są zgodne z treścią prezentacji, dopasowują poszczególne elementy do siebie, poznają słownictwo.

  • Nauczyciel może w ramach podsumowania pracy z prezentacją multimedialną poprosić uczniów o streszczenie uzyskanych z prezentacji informacji na temat zmian wystroju salonu na przestrzeni lat lub zapytać, które jego elementy szczególnie spodobały się uczniom i dlaczego. Nauczyciel może zadać także pytanie, która epoka w aranżacji wnętrza salonu jest zdaniem uczniów ciekawa/przełomowa.

  • Następnie uczniowie wykonują zestaw zadań interaktywnych, utrwalają struktury leksykalne, porządkują wiadomości, poszerzają swoja bazę leksykalną.

c) Faza podsumowująca

  • Uczniowie wyjaśniają, dlaczego salon jest nazywany sercem domu, potrafią wskazać kilka argumentów. Ponadto uczniowie przedstawiają ustnie i pisemnie pokój dzienny, elementy jego wystroju, nazywają meble, wskazują na detale, jak np. rodzaj tkaniny, kolorystykę i rodzaj dodatków.

  • Uczniowie potrafią wyrazić swoje preferencje i upodobania w kwestii wystroju wnętrza, oceniają, co im się podoba, a co nie odpowiada ich estetyce i argumentują za pomocą wybranych środków leksykalnych.

  • W ramach podsumowania uczniowie mogą podjąć próbę zaprojektowania wspólnego pomieszczenia dla nich w szkole. Powinni w tym celu wskazać, na jakie strefy podzieliliby to pomieszczenie, np. strefę nauki, odpoczynku, rozrywki, jakie meble lub dekoracje znalazłyby się w poszczególnych strefach oraz jaka kolorystyka miałaby tam dominować. Uczniowie powinni uzasadnić swój wybór.

Praca domowa
Zadaniem ucznia jest opisanie swojego pokoju dziennego – Aufgabe 8 z części Sprawdź się.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania prezentacji multimedialnej

  • Przed lekcją: nauczyciel może wykorzystać fragment prezentacji jako wprowadzenie do lekcji, zapoznanie się z tematem i nowym słownictwem. Ilustracje z prezentacji mogą służyć do powtórzenia przyimków z celownikiem i biernikiem. Uczniowie mogą otrzymać od nauczyciela poszczególne ilustracje i opisywać pomieszczenia.

  • W trakcie lekcji: wykorzystanie jako bazy leksykalnej do wykonywania ćwiczeń, inspiracja do wypowiedzi pisemnych lub ustnych. Zdjęcia z prezentacji mogą służyć do ćwiczenia umiejętności formułowania pytań, opisywania pomieszczeń, opisu obrazka (ćwiczeń typu maturalnego). Na podstawie prezentacji uczniowie mogą wcielić się w rolę przewodnika muzeum i zainscenizować wycieczkę po muzeum salonu.

  • Po lekcji: wykorzystanie do powtórzenia słownictwa. Prezentacja może także służyć jako pomoc przy wykonywaniu zadania domowego. Uczniowie mogą na jej podstawie przygotować ulotkę salonu meblowego.

Słownik