Dla nauczyciela

Imię i nazwisko autora: Beata Rusek

Przedmiot: Język obcy nowożytny – język niemiecki

Temat zajęć: Fernweh – warum reisen wir eigentlich?/Tęsknota za podróżą – dlaczego właściwie podróżujemy?

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, klasa III, zakres podstawowy, poziom językowy B1+/B2

Cel ogólny lekcji
Umiejętność wypowiadania się na temat podróżowania, w szczególności powodów, dla których podróżujemy oraz zalet i wad podróżowania w pojedynkę.

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wariant III.1.P Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (kontynuacja 1. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej – kształcenie w zakresie podstawowym)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności, wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka, a także wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie tworzy proste, spójne i logiczne, w miarę płynne wypowiedzi ustne oraz proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach oraz reaguje w formie prostego tekstu pisanego w typowych sytuacjach w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się dość bogatym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
8) podróżowanie i turystyka (np. środki transportu i korzystanie z nich, orientacja w terenie, baza noclegowa, wycieczki, zwiedzanie, awarie i wypadki w podróży, ruch uliczny);
II. Uczeń rozumie wypowiedzi ustne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje, relacje, wywiady, dyskusje, prelekcje), wypowiadane w naturalnym tempie, w standardowej odmianie języka:
2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie wypowiedzi pisemne o umiarkowanym stopniu złożoności (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, instrukcje, komiksy, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
V. Uczeń tworzy proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, życiorys, CV, list motywacyjny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie i poglądy, przedstawia i ustosunkowuje się do opinii i poglądów innych osób;
8) przedstawia zalety i wady różnych rozwiązań;
11) stosuje zasady konstruowania tekstów o różnym charakterze;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych, również w miarę złożonych sytuacjach:
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
VIII. Uczeń przetwarza tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub w języku polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
3) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim;
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie uczenia się;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne

Uczeń:

  • opowiada o powodach podróżowania;

  • wymienia wady i zalety podróżowania w pojedynkę;

  • przedstawia swoje stanowisko dotyczące samotnych podróży.

Cele motywacyjne

Uczeń:

  • wykonuje zadania językowe, które stanowią ilustrację przydatności języka obcego nowożytnego do realizacji własnych celów komunikacyjnych;

  • czuje się kompetentny, gdyż rozwiązuje zadania na miarę swoich możliwości;

  • wykorzystuje i rozwija kreatywność.

Strategie uczenia się:

  • tworzenie skojarzeń myślowych, grupowanie ich w różne kategorie;

  • rozumienie informacji, czytanie lub słuchanie w celu znalezienia określonych szczegółów;

  • indywidualne organizowanie wiedzy językowej – notowanie, zaznaczanie, wypisywanie, ponowne organizowanie treści;

  • współpraca z innymi osobami.

Metody i formy pracy:

  • konstruktywizm;

  • metoda komunikacyjna;

  • podająca: praca z tekstem źródłowym;

  • kognitywna: udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy;

  • metody aktywizujące: burza mózgów, asocjogram, mapa myśli, zagadki grupowe;

  • programowana: z użyciem komputera.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach,

  • praca w grupie,

  • plenum.

Środki dydaktyczne:

  • komputer/laptop z dostępem do Internetu,

  • tablica multmimedialna;

  • arkusze papieru;

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (Videoblog),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca

  • Nauczyciel wprowadza niemieckie pojęcie Fernweh w kontraście do pojęcia Heimweh. Następnie zapisuje tę nazwę oraz pytanie: Warum reisen wir? na tablicy.

  • Uczniowie zgłaszają swoje pomysły i zapisują je na tablicy. Nauczyciel uzupełnia zapis o swoje propozycje.

  • Jako inspirację nauczyciel może powiesić na tablicy (lub wyświetlić na ekranie) różne zdjęcia związane z podróżowaniem.

b) Faza realizacyjna

  • Uczniowie czytają samodzielnie tekst „Warum reisen wir” i wykonują Übung 1 w części Przeczytaj, dopasowując nagłówki do fragmentów tekstu. Porównują swoją pracę z kolegą lub koleżanką z ławki.

  • Pracując w parach, uczniowie szukają w tekście odpowiedzi na pytanie, dlaczego podróżujemy, i uzupełniają nimi asocjogram, który powstał na początku lekcji. Następnie tworzą po pięć zdań według wzoru:

Wir reisen, weil wir uns erholen wollen. Wir reisen, um uns zu erholen.

  • Podsumowując pracę z tekstem, wszystkie pary po kolei odczytują na forum klasy swoje zdania. Zdania nie mogą się powtarzać.

  • Nauczyciel zapisuje na jednym arkuszu papieru hasło: Solo‑Reisen, na drugim arkuszu papieru: Gruppenreisen. Uczniowie podchodzą do arkuszy papieru i każdy uczeń wybiera ten sposób podróżowania, który jego zdaniem ma więcej korzyści. Utworzone dwie grupy zapisują na arkuszu papieru korzyści każdego ze sposobów podróżowania. Nauczyciel w razie potrzeby pomaga w formułowaniu prawidłowych odpowiedzi. Korzyści są omawiane przez wybranych uczniów. Uczniowie tworzą w zeszycie krótką notatkę, zapisując korzyści obu sposobów podróżowania.

  • Uczniowie słuchają wypowiedzi Laury na temat Solo‑Reisen (część Film), następnie wykonują Übung 1 w części Film w parach. Uczniowie porównują swoje rozwiązania, dyskutują na temat poprawnych odpowiedzi. Nauczyciel prezentuje odpowiedzi do zadania na tablicy multmedialnej.

  • Uczniowie wykonują kolejne ćwiczenia do części Film - Übungen 2‑3.

c) Faza podsumowująca

  • Uczniowie zapisują na kartkach po dwa pytania związane z podróżowaniem, które chcieliby zadać koledze/koleżance, np. Mit wem reist du am liebsten?/Warst du mal auf einer Solo‑Reise?/ Reist du viel? Warum? Nauczyciel zbiera kartki i zapisuje pytania na tablicy.

  • Uczniowie próbują w parach udzielić odpowiedzi na wszystkie pytania. Następnie nauczyciel zadaje wybranym uczniom pytania o kolegę/koleżankę z ławki, np.  Reist er/sie viel? Warum reist er/sie gerne? Pozostali uczniowie słuchają wypowiedzi swoich kolegów/koleżanek.

Praca domowa:

Jako pracę domową uczniowie wykonują Aufgabe 7 z części Sprawdź się, formułują wpis na forum na temat: „Dlaczego ludzie podróżują?”.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania videobloga:

  • przed lekcją: uczniowie w parach tworzą videobloga, w którym prezentują swoje preferencje odnośnie podróżowania oraz opowiadają o swoich podróżach.

  • w trakcie lekcji: uczniowie konfrontują nagrane przez siebie videoblogi z materiałem Laury, np. notują nowe argumenty, przedstawiają zupełnie odmienne zdanie, argumentują za innymi sposobami podróżowania.

  • po lekcji: uczniowie prezentują swoje videoblogi, pozostali uczniowie zadają im pytania oraz udzielają informacji zwrotnej.

Słownik