Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 2.7.1.4

Imię i nazwisko autora: Patrycja Doroszewska‑Olender

Przedmiot: Język obcy nowożytny - język niemiecki

Temat zajęć: Was soll ich anziehen? / Co mam na siebie włożyć?

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa VII, poziom językowy A2+

Cel ogólny lekcji:

Rozwijanie umiejętności opisywania wyglądu zewnętrznego.

Cele szczegółowe lekcji:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)

Cele kształcenia – wymagania ogólne

I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.

II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.

III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.

IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.

V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.

Treści nauczania – wymagania szczegółowe

I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:

1) człowiek (np. dane personalne, okresy życia, wygląd zewnętrzny, cechy charakteru, rzeczy osobiste, uczucia i emocje, umiejętności i zainteresowania);

II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:

1) reaguje na polecenia;

2) określa główną myśl wypowiedzi lub fragmentu wypowiedzi;

5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;

III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):

1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;

2) określa intencje nadawcy/autora tekstu;

4) znajduje w tekście określone informacje;

5) rozpoznaje związki między poszczególnymi częściami tekstu;

IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:

1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;

V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):

1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;

5) opisuje upodobania;

VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:

1) przedstawia siebie i inne osoby;

2) nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę; podtrzymuje rozmowę w przypadku trudności w jej przebiegu (np. prosi o wyjaśnienie, powtórzenie, sprecyzowanie; upewnia się, że rozmówca zrozumiał jego wypowiedź);

3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;

4) wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami;

9) prosi o radę i udziela rady;

VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:

1) przedstawia siebie i inne osoby;

2) nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę (np. podczas rozmowy na czacie);

3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz/ankietę);

5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;

9) prosi o radę i udziela rady;

VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:

1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);

2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;

3) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim.

IX. Uczeń posiada:

1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;

2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.

X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).

XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.

XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).

XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;
kompetencje w zakresie wielojęzyczności;
kompetencje cyfrowe;
kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;
kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

Uczeń:

nazwie kolory i części garderoby;
opisze stroje różnych osób;
zaproponuje strój na imprezę kostiumową.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

otrzymuje informację zwrotną o postępach;
czuje się kompetentny, gdyż rozwiązuje zadania na miarę swoich możliwości;
ma możliwość samodzielnej pracy nad językiem.

Strategie uczenia się:

odgadywanie znaczenia tekstów słuchanych i czytanych, używanie wskazówek językowych - niektórych znanych słów, zwrotów z języka polskiego bądź obcego i domyślanie się treści w języku niemieckim, wykorzystywanie wskazówek niejęzykowych, odgadywanie znaczeń na pomocą używania wskazówek i sugestii językowych.

Metody, techniki i formy pracy:

podająca – pogadanka, opis, praca z tekstem źródłowym;
aktywizująca – dyskusja dydaktyczna, burza mózgów;
kognitywna – udzielanie objaśnień (wskazówek) i komentarzy;
programowana – z użyciem komputera, techniki multimedialne.

Formy zajęć:

praca indywidualna,
praca w parach,
plenum.

Środki dydaktyczne:

komputer z dostępem do Internetu,
słowniczek,
tekst źródłowy,
walizka z ubraniami,
multimedium (ilustracja interaktywna),
zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

Nauczyciel prosi uczniów, aby przyjrzeli się zdjęciu otwierającemu i pyta: Czy domyślacie się, co będzie tematem naszej dzisiejszej lekcji?.
Nauczyciel mówi, żeby uczniowie zapoznali się z informacją „Czy wiesz, że…” na temat mody i ulubionych kolorów.
Nauczyciel prosi uczniów o podanie znanych słów do tematu kolory oraz inicjuje krótką dyskusję na temat kolorów i ubioru.

b) Faza realizacyjna:

Uczniowie czytają tekst źródłowy, starając się zrozumieć jego treść (w razie potrzeby mogą skorzystać ze słowniczka). Po przeczytaniu tekstu nauczyciel zachęca uczniów do krótkiej wymiany zdań na jego temat, zadając pytania, np. Czego dowiedziałeś/aś się z tekstu? (Was hast du aus dem Text erfahren?)
Uczniowie sprawdzają w parach rozumienie tekstu: określają jego główną myśl, łączą zwroty, uzupełniają luki, dobierają w pary kolory w języku niemieckim z ich polskimi odpowiednikami (Übung 1‑3 w części Przeczytaj).
Uczniowie zapoznają się z ilustracją interaktywną i wymieniają, jakie ubrania ma Lena w swojej szafie. Następnie podpisują części garderoby, łączą w pary i dopasowują, w co Lena powinna się ubrać (Übung 1‑3 z części Ilustracja interaktywna).
Nauczyciel kładzie na stoliku walizkę, a obok stos ubrań. Następnie mówi np.: Wir fahren (in die Berge, aufs Land, ans Meer), was packen wir ein? Uczniowie opowiadają, co pakują do walizki.

c) Faza podsumowująca:

Uczniowie przynoszą do szkoły dowolne ubrania, robią pokaz mody w klasie. Każdy opisuje, co ma na sobie. Nauczyciel udziela informacji zwrotnej dotyczącej poprawności wypowiedzi.

Praca domowa:

Uczniowie udzielają Leonowi wskazówek dotyczących ubioru na imprezę, której motywem przewodnim są bohaterowie z serialów. Wykorzystują poznaną konstrukcję gramatyczną: przymiotnik jako przydawka w bierniku oraz nowo poznane słownictwo - Aufgabe 8 z części Sprawdź się.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania ilustracji interaktywnej:

przed lekcją: powtórzenie znanego słownictwa, uczniowie przygotowują fiszki do tematu, korzystając ze słowniczka.
w trakcie lekcji: Propozycja 1: Uczniowie mogą wybrać poszczególne ubrania z ilustracji interaktywnej, skompletować na tej podstawie strój i opisać go koledze. Rówieśnik na podstawie opisu musi odgadnąć, o jakie ubrania chodziło jego rozmówcy. Po zakończeniu zabawy uczniowie porównują swoje zestawy i oceniają, ile ubrań się pokrywa. Potem zamieniają się rolami. Propozycja 2: Nauczyciel opisuje zestaw ubrań na podstawie ilustracji interaktywnej, a uczniowie według jego wskazówek kompletują ubiór;
po lekcji: wykorzystanie do powtórzenia słownictwa z danego zakresu. Uczniowie w domu nagrywają filmik, w którym prezentują swoje ubrania. Kompletują różne zestawy i wyliczają na głos po niemiecku, jak nazywają się te rzeczy.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik