Dla nauczyciela

Numer e‑materiału: 2.8.1.1

Imię i nazwisko autora: Lena Wilkiewicz

Przedmiot: Język obcy nowożytny - język niemiecki

Temat zajęć: Du siehst gut aus! / Dobrze wyglądasz!

Grupa docelowa: II etap edukacyjny, klasa VIII, poziom językowy A2+/B1

Cele ogólne lekcji:

Rozwijanie umiejętności opisywania wyglądu zewnętrznego.

Cele szczegółowe lekcji:

Podstawa programowa – wersja II.1. Język obcy nowożytny nauczany jako pierwszy (II etap edukacyjny, klasy IV–VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
1) człowiek (np. dane personalne, okresy życia, wygląd zewnętrzny, cechy charakteru, rzeczy osobiste, uczucia i emocje, umiejętności i zainteresowania);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
1) reaguje na polecenia;
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
2) określa intencje nadawcy/autora tekstu;
4) znajduje w tekście określone informacje;
6) układa informacje w określonym porządku;
7) rozróżnia formalny i nieformalny styl tekstu.
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
4) przedstawia intencje, marzenia, nadzieje i plany na przyszłość;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie, przedstawia opinie innych osób;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie, przedstawia opinie innych osób;
8) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
4) wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami;
14) stosuje zwroty i formy grzecznościowe.
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
1) przedstawia siebie i inne osoby;
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz/ankietę);
4) wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami;
14) stosuje zwroty i formy grzecznościowe.
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
3) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim.
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne - zgodne ze zrewidowaną taksonomią celów Blooma, w tym minimum jeden cel z poziomu 3‑6 sfery kognitywnej, sformułowane w postaci SMART:

Uczeń:

  • opowie o swoim wyglądzie zewnętrznym;

  • porówna wygląd osób;

  • opisze szczegółowo wygląd innych osób.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • tworzy i wykorzystuje takie zadania językowe, które stanowią ilustrację przydatności języka obcego nowożytnego do realizacji własnych celów komunikacyjnych;

  • wykorzystuje i rozwija kreatywność.

Strategie uczenia się

strategie kognitywne:

  • ćwiczenie (dźwięki, wymowa, pisownia, tworzenie różnych kombinacji zdań, łączenie zdania ze sobą,

  • rozumienie informacji, np. czytanie tekstu tylko dla jego ogólnego zrozumienia, czytanie lub słuchanie w celu znalezienia określonych szczegółów,

  • korzystanie z różnych dodatkowych źródeł do nauki języka takich jak słowniki czy Internet.

strategie kompensacyjne:

  • odgadywanie znaczenia tekstów słuchanych i czytanych (używanie wskazówek językowych - niektórych znanych słów, zwrotów z języka polskiego bądź obcego i domyślamy się treści w języku niemieckim,

  • odgadywanie znaczeń za pomocą używania wskazówek i sugestii językowych, np. jeżeli przed jakimś niemieckim słowem znajduje się rodzajnik nieokreślony „eine”, oznacza to, że to słowo z pewnością jest rzeczownikiem w rodzaju żeńskim;

Metody/techniki nauczania:

Metody:

  • metoda podająca (opis);

  • metoda praktyczna (ćwiczenia przedmiotowe).

Techniki i formy pracy:

  • wnioskowanie;

  • słuchanie i czytanie ze zrozumieniem;

  • tworzenie krótkich wypowiedzi pisemnych.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna,

  • praca w parach.

Środki dydaktyczne:

  • komputer, laptop z podłączeniem do Internetu,

  • słowniczek,

  • tekst źródłowy,

  • multimedium (mapa pojęć),

  • zestaw ćwiczeń interaktywnych.

Przebieg lekcji:

a) Faza wprowadzająca:

  • Na poprzedniej lekcji nauczyciel prosi, aby każdy z uczniów przyniósł zdjęcie portretowe dowolnej osoby. Ważne jest, aby na zdjęciu była dobrze widoczna twarz tej osoby.

  • Nauczyciel zapisuje na tablicy słowa: Haare, Augen, Gesicht, Ohren, Figur i prosi uczniów o podanie znanych im wyrazów określających te części twarzy/ciała. Zapisuje je na tablicy.

b) Faza realizacyjna:

  • Uczniowie pracują w parach i przyglądają się ilustracji do tekstu w sekcji Przeczytaj. Zanim przeczytają tekst, mają za zadanie wypełnienie tabelki z Übung 1. Następnie czytają tekst, porównują swoje propozycje rozwiązań z tekstem i je ewentualnie korygują. Uczniowie wykonują Übung 2 i 3 z części Przeczytaj oraz Aufgabe 1, 2, 3 z części Sprawdź się w celu utrwalenia słownictwa.

  • Nauczyciel inicjuje powstanie nowych par. Wykorzystuje w tym celu wyrazy z Aufgabe 4 w części Sprawdź się: Nauczyciel zapisuje słówka z ćwiczenia na osobnych karteczkach. Każdy uczeń losuje jedno słówko i ma za zadanie znalezienie osoby, która wylosowała słowo łączące się z jego słowem w parę.

  • W nowo powstałych parach uczniowie uzupełniają mapę pojęć. Na tej podstawie rozwiązują Übung 1 i 2.

  • Nauczyciel zwraca uwagę uczniów na występowanie przymiotnika w funkcji orzecznika i przydawki. Tłumaczy, że kiedy przymiotnik stoi przed rzeczownikiem, to otrzymuje końcówkę deklinacyjną. Jej forma zależy od rodzaju i liczby rzeczownika.

  • Zapisuje na tablicy przykłady zdań, np.: Sein Gesicht ist oval. Er hat ein ovales Gesicht. Seine Haare sind blond. Er hat blonde Haare.

  • Uczniowie wykonują Aufgabe 6 i 7 z części Sprawdź się.

  • Aby przygotować się do realizacji projektu w fazie podsumowującej, uczniowie wykonują Aufgabe 8 z części Sprawdź się: opisują dziewczynę na zdjęciu.

c) Faza podsumowująca:

  • Uczniowie nadal pracują w parach i wspólnie przygotowują opisy osób przedstawionych na przyniesionych przez nich zdjęciach.

  • Następnie zdjęcia i przygotowane do nich opisy leżą wymieszane na stole lub na podłodze. Zadanie uczniów polega na znalezieniu opisu pasującego do zdjęcia.

  • Propozycja alternatywna do projektu, np. kiedy lekcje odbywają się zdalnie: Uczeń opisuje wygląd zewnętrzny koleżanki/kolegi z klasy. Pozostałe osoby mają zgadnąć, o kogo chodzi. Uczeń, który odgadł to prawidłowo, jako następny opisuje kolejną osobę.

Praca domowa:

Uczniowie wykonują pisemnie Übung 3 z części Mapa pojęć: opisują swojego przyjaciela bądź przyjaciółkę.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania mapy pojęć:

Mapa pojęć oferuje szeroki wachlarz zastosowań przed lekcją, w trakcie oraz po lekcji.

  • Przed lekcją: Uczniowie mogą wykorzystywać je jako bazę leksykalną (słowniczek);

  • W trakcie lekcji: słownictwo z mapy pojęć będzie pomocne w realizacji pracy projektowej (opisie osób);

  • Po lekcji: Mapa pojęć będzie pomocna w realizacji pracy domowej. Ponadto forma graficzna ułatwia skategoryzowanie i pogrupowanie słownictwa.

Indeks górny Źródło: Contentplus.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY‑SA 3.0 Indeks górny koniec

Słownik